Zazdrośnik

12

Do pomieszczenia weszła starsza kobieta z lekarzem. Podeszła do łóżka
i odczepiła kroplówkę. 

- Kochanie jak się czujesz? - jej głos był miękki i przyjemny dla uszu

- Już lepiej, dziękuję

- Wspaniale, dziś w nocy dostaniesz ostatnią kroplówkę a w niedzielę koło 12 dostaniesz wypis. Jeśli chodzi o twój stan zdrowia, to masz mnóstwo siniaków na brzuchu jak i nogach. Z twojej twarzy zeszła opuchlizna i na szczęście nie masz nigdzie złamanej kości - wyjaśnił mężczyzna - Czy zna pani miejsce gdzie  może pani tymczasowo zamieszkać?

Zaskoczył mnie tym pytaniem, zastanowiłam się chwilę i pokręciłam przecząco głową.

- Dlaczego pan pyta? - lekarz spojrzał na pielęgniarkę i ta wyszła 

- Dowiedziałem się, że to mama cię pobiła i uważam, że nie powinnaś wracać do domu

Miał rację. Nie chce tam wracać, co jeśli znowu mnie pobije. Albo co gorsza zabije.. Szybko pozbyłam się tych myśli. Musiałam się zastanowić gdzie mogę się schronić. Najbliższa rodzina odpada, bo tam mnie znajdzie i siłą zabierze do domu. Może do którejś z koleżanek, albo nie. Kto wie czy im też nie zrobi krzywdy. 

- Dobrze zostawiam was, przyjdę jutro z wypisem - pogładził moje ramię
i wyszedł

Oskar który nie wiedział jak pomóc poszedł kupić nam coś do jedzenia.
Ja w tym czasie zastanawiałam się co zrobić. Po natłoku myśli przypomniałam sobie o mailu
z Big Hitu. Rozejrzałam się za moim telefonem a kiedy odnalazłam rzecz weszłam w pocztę. Wzięłam się za pisanie wiadomości gdzie potwierdziłam przyjęcie propozycji. Po wysłaniu wiadomości odpowiedź przyszła niemal od razu. Weszłam w maila
i czytałam treść. Dyrektor przez kilka dobrych linijek opisał swoją radość jak tylko się dowiedział że chcę przylecieć do Korei i zostać jedną z członkiń zespołu. Przewinęłam tekst dalej aby uzyskać bardziej potrzebne informacje. Prawie się zadławiłam powietrzem kiedy przeczytałam, że lot jest już opłacony i wyznaczony na jutro po południu. Po przeczytaniu kolejnych linijek tekstu dowiedziałam się, że to będzie prywatny samolot. Z moich ust wyszło ciche "wow".
Nie spodziewałam się tego a z drugiej strony to nawet fajnie. Nie będę musiała siedzieć z obcymi ludźmi na wspólnych siedzeniach. Poniżej wiadomości był folder z napisem "Adrianna".
Z ciekawości go kliknęłam i pokazała się tabela gdzie było wszystko idealnie zaplanowane.
Mój przylot, spotkanie z zespołem, rozmowa z dyrektorem, pokazanie gdzie będę mieszkać i grill. Każde miało określoną godzinę. Wyobrażałam sobie jak wygląda powitanie
w studiu. Z zamyślenia poczułam zapach zupy pomidorowej. To chyba będzie moja ostatnia zupa pomidorowa przed wyjazdem.

- Nie wiedziałem co lubisz więc wziąłem to - postawił miskę na szafce - Słuchaj tak myślałem i pomyślałem, że możesz zamieszkać ze mną. Myślę, rodzice nie będą mieli nic przeciwko. Bardzo cię lubią, nawet bardziej od Anki - zaśmiał się a ja z nim.

- Oski posłuchaj. Naprawdę dziękuję ci za pomoc, ale - zrobiłam pauze - jutro wylatuję do Korei Południowej. Będę tam mieszkać i pracować. Wszystko już jest zaplanowane. Prawdopodobnie nigdy już tu nie wrócę. Mam nadzieję, że zrozumiesz

Chłopak cały czas milczał. Nie mógł uwierzyć w to co usłyszał. Był pewny, że zgodzę się na jego pomysł, niestety ja podjęłam inną decyzję. Przez moment analizował moje słowa i przemówił.

- Jesteś tego pewna?

- Tak - odpowiedziałam od razu

- Pozwól mi chociaż zawieść cię na lotnisko i się pożegnać

- Nie ma sprawy, będzie nawet miło - zamyśliłam się

- Co jest? 

- Boję się sama iść do domu po ubrania. A potrzebuję na jutro i do wyjazdu

- O to się nie martw, ja dziś tam pojadę a jutro przed wypisem ci przywiozę. Dobra?

- Okej

Chłopak został ze mną jeszcze kilka godzin abym nie była sama. Pogadaliśmy i zjedliśmy jakieś przekąski które kupił. A kiedy zostałam sama oglądałam serial na netflixie, żeby czas szybciej minął. Po północy poszłam wziąć prysznic, trochę bolało kiedy strumień wody leciał na pobite miejsca ale potrzebowałam zmyć z siebie ten brud. Kiedy moje plecy poczuły pod sobą mięciutki materac odetchnęłam z ulgą. Przez kolejne kilka minut myślałam co jutro mnie czaka, aż w końcu zasnęłam.