Victory Kickoff : Üçüzlerin Meleği 2

1

Yeniden beraberizz. Fan-fic yazmayı özledimm. Neyseee keyifli okumalar.

Yeni ben, yeni bir gün, yeni bir sabah. Bugün yeni hayatıma başlangıç yapıyordum. Yaz bana çok iyi gelmişti. Mesela boyum uzamıştı. 1.58'den 1.60'a çıkmıştım. Kendimi upuzun hissediyordum. A doğru, zaten öyleyim. 

Benim aksime yaz abilerime yaramamıştı. Korkunç Üçlü'den sadece Kota futbol devam ediyordu. Ryuuji her geçen gün matematiğe daha çok benziyordu İddiaya girebilirim, gittikçe matematiğe dönüşüyordu. Ouzou ise... Ouzou hakkında konuşmak istemiyorum. O güzelim saçlara nasıl kıydın be abim ha? NASIL? NASIL? 

Takımdakilere gelirsek;

Shou, artık Amarillo'nun kaptanıydı. 

Erika, Predators'un 7 numarası değil Roza'nın 27 numarasıydı.

Reika, okul takımında yer alıyordu. Yani futbola devam ediyordu.

Tagi, Chiba Tunderbolts'un file bekçisiydi.

Aoto...

Aoto, babasına kavuşmuştu. Ayrıca Kota ile aynı İspanyol takımı için ter döküyorlardı.

Benim günlerimse sıradandı. Okul, ev, antreman. Antreman dediğime bakmayın. Evimizin bahçesindeki duvarla pas ve şut çalışması yapıyordum. Duvar gerçek G.O.A.T.'tı* Tartışmaya kapalı. Attığım her şutu tututor ve harika pas veriyordu.

*Bilmeyenler için G.O.A.T. 'Greatest Of All Time' yani 'Tüm zamanların en iyisi'  demek.

Maalesef Roza beni takımları için yeterli görmemişti. Erika benden iyi oynuyordu. Onu almaları gayet normal de... Benden kötü oynayanlar? Tek bir şutu gol olmadığı halde takıma girdiler. Bu yüzden birazcık üzülmüş olabilirim.

"Günaydın sevgili matematik ve kel." diyerek salona tüm endamımla giriş yaptım. "Kel diyip durma May. Bak saçım uzamaya başladı. Tekrar kazıtacağım." Hayır, olamaz woağhh. 

"Bunu yapamazsın Ouzou Furuya. Tekrar izin veremem. Bozuk psikolojimi daha ne kadar bozmak istiyorsun?" dedim. Ryuuji kıs kıs gülüyordu. 

"Peki sen Ryuuji Furuya? Matematiğe dönüştün. M-A-T-E-M-A-T-İ-K! Herkesin bildiği matematik." dedim feryatlar içinde. "May haklı Ryuuji. Kafandan denklemler çıkacak" Ryuuji yanındaki yastığı Ouzou'ya fırlattı. 

"Siz futbol için yaratılmışsınız. Futbola geri dönün." Başlarını iki yana salladılar. "Biz bu şekilde mutluyuz May. Sen kendin devam et futboluna." Kele pardon Ouzou'ya baktım. Göz devirerek yanlarından ayrıldım. 

Odama gelip saate baktım. Kota'yı arama saatim gelmişti. Bilgisayarımı açtıktan sonra konuştuğumuz uygulamaya girip görüntülü arama tuşuna bastım. Kameradan tipimi düzeltirken konuşmayı kabul etti "O hayırsızlar yine mi yoklar?" dedi. "Çağırma gereği duymadım." diyip devam ettim. "Liginiz ne zaman bitiyor? Seni çok ama çok ama çok özledim." dedim gülümseyerek. "May... Ben Japonya'ya geliyorum." Şaşkınlık ve mutluluk. İkisi bir arada. "Bu çok güzel bir haber. Sen neden mutsuzsun?"

2 Gün Önce /İspanya

Kota Furuya💛

"... James forvette oynayacaksın. Kalanlar yedektesiniz." Beş maçtır yedektim. Koç, yedek kulübesine giderken peşine takıldım. "Koç, beş maçtır oynayamıyorum. İlk yarı oynayanlarla ikinci yarı çıkıyor. Diğerleri giriyor. Ben bu maç girecek miyim oyuna?" diye sordum. Bana küçümseyici bir bakış attı "James iyi ki gelmiş. Senden daha güçlü, uzun ve Japon değil." Koçun dediği hiçbir cümle onu bu kadar derinden vurmamıştı. Koç Çinliydi. Bu nefreti 2. Dünya Savaşı yüzünden geliyordu. "Kendinizi ne sanıyorsunuz? Sadece koçsunuz. Futbolcu olamadığınız için buradasınız. Kendinize gelin. Karşınızda geleceğin yıldızlarından biri duruyor. Ayrıca caddedeki bebek mağazasından pişik kremi alabilirsiniz." Söylediklerime sinirlenmişti. Ama ben ondan daha sinirliydim. "Çık dışarı! Gidip eşyalarını topla. Kadro dışısın. Üç gün içinde kulüpler tüm bağın kesilecek. Sonra da il uçakla Japonya'ya döneceksin." Yanından hiddetli bir şekilde ayrıldım. 

Aoto benim bu halimi görmüş olacak ki yanıma geldi. "N'oldu Kota?" diye sordu. Ona cevap vermeden yurda girdim. Aoto ise peşimden geliyordu. 

Aoto ile aynı odada kalıyorduk. Peşimden gelmişti. Asansöre onsuz binmek istedim ama son anda bindi. 

İkimiz de hiç konuşmadan odamıza ilerledik. Odaya geldiğimizde aramızdaki sessizliği bozan ben oldum. "Kadro dışıyım. Japon olduğum için. Japonya'ya gideceğim. Kendine iyi bak Aoto." Bunları söylediğimde Aoto tek kelime etmeden dışarı çıktı. 

Akşam olunca Aoto yemekten önce yanıma uğramıştı. "Seni rahat bırakacağı mı falan sandıysan çok yanılıyorsun. Messi, Ronaldo'su olmadan yapamaz." dedi. "Maradona ağlıyor." dedim gülerek. "Maradona benim için bir numara." 

***

"İşte böyle May." Kota... Onunla empati yapınca yaşadıklarının ne kadar zor olduğunu anladım. "Kota üzülme. Burada başka bir takım bulursun.  Ben sana inanıyorum. Hayallerine kavuşacaksın." diyip devam ettim. "Koç ben yanından ayrılınca direkt annemi aramış. Sonra annem beni aradı üzülmememi aksine öyle bir koçtan kurtulduğum için sevinmem gerektiğini söyledi." diyip devam etti. "Bugün kulüple tüm bağlantım kesiliyor. Yarın öğlen Aoto ile Japonya'da oluruz. Kendine iyi bak ve diğerlerine söyleme. Sürpriz olsun." dedi sağ gözünü kırparak. "Görüşürüz canım abim." diyip konuşmadan ayrıldım.

 *** 

Sabah

Bugün Kota geliyordu. Sabah onun için erkenden kalkıp en sevdiği keki yapıyordum. Daha doğrusu yapamıyordum. Annemden yardım alarak keki bitirdim. Doğruyu söylemek gerekirse sadece kekin içine üzüm ve ceviz kattım. Kalan şeyleri annem halletti ama bence düşünmem bile yeter.

Annemle babam, Kota'yı havalimanından almak için evden ayrıldılar. Ben de sürekli yer değiştirdiğim için Kel Ouzou konuştu. "Bir yere geçer misin? Kötü şeyler olacak yoksa." Umursamadım. Favori abim geliyor. İkisi de umrumda değil. "Keller konuşmasın." Ouzou'yu gıcık etmeye bayılıyorum. Yanındaki yastığı bana doğru fırlattı. Bense koltuğa yığıldım. "May iyi misin?" Ne kadar kötü düştüysem iyi olup olmadığımı soruyordu. "Pislik Kel. Ya kafamı yarsaydım?" Bana bakmadan konuştu. "Ama yarmadın." Bu sefer ben ona yastık attım. Ayağıyla yastığı engelledi. "Bak, siz futbol için yaratılmışsınız." Konuyu değiştirdi. "Mutfakta ne yaptın?" diye sordum.  "Zıkkımın kökünü yaptım. Ağzına layık." diyip öpücük attım. 

Kapı çaldı. Ryuuji kapıya bakacakken onu salona yolladım. Kapıyı açınca Kota ile karşılaştık. Boyu yine uzamıştı. Ona sarıldım. Bavulunu kapının girişine bırakıp salona ilerledi. 

"Ouzou, Ryuuji"

"Kota?" İkisi de aynı anda söylediler.

Üçü de ağlayacak gibiydi. Ryuuji ve Ouzou koltuktan kalkıp koşarak Kota'ya sarıldılar. O ana her şeyi değişebilirdim.

İkinci kitabımızın ilk bölümünün sonuna geldik.💕Bölümler U Dönüşü ve Kalp Zinciri kitaplarına gelecek etkileşim ile gelecek. Ama benim sağım solum belli değil:) Her an yeni bölüm gelebilir. Ve şu koçu dövmeye gitmeliyiz😡