Victory Kickoff : Üçüzlerin Meleği 2

6

Bölümler geç geliyor kusura bakmayın

Çünkü sevgili yazarınız yazamama dönemine girdi 😇

Haftada bir veya iki bölüm atmaya çalışacağım 🎀✨

Turnuvaya katılmak sadece bir hayaldi. Öyle de kalacaktı.

Hastanedeyken herkesin dışarı çıkmasını istedim. Sadece tek bir kişi kaldı.

Aoto...

"Bunu kimin yaptığını biliyorsun değil mi?" Aoto başını salladı.

"Aoki Sato. Bu isim sana tanıdık geldi mi?" Düşünmeye çalışıyordum. Hatırladım. Yan okuldaki bir çocuktu. Ayrıca Amarillo'da oynuyor. "Onun benimle ne alakası olabilir ki?" Yanımdaki koltuğa oturdu. "Bunu da senin bileceğini düşünüyorum." dedi. Kafama başka bir şey dank etti. "Üçüzlere demedin değil mi?" Başını iki yana salladı.

"Teşekkür ederim." Bir şeyler söylemek istiyordu ki üçüzler gelmişti.

Önce Aoto'ya bir de attılar. "May, sana bir şey söylememiz gerek." dediler.

"Yürüsen de yürümesen de turnuvaya zaten katılamayacaktin." Ouzou'nun dediğininden gram bir şey anlamadım.

Üçü de susmustu. Konuşan kişi Kota oldu.

"Turnuva sekiz kişilik oyunculuya göre düzenleniyor. Sen o kadroda olmadığın için alinamazdin."

Her şey neden üst üste geliyor?

Ryuuji gelip beni dürttü. "May..." Alt dudağım titremeye başlamıştı.

"Yalnız kalabilir miyim?" Kota, Aoto'yu çağırdı. "Hayır, hayır. O kalsın." Hayırdır dercesine bana bakıyorlardı. "Bir şey hakkında konuşacağız." Ne kadar istemeseler de ısrarlarım sonucu gitmek zorunda kaldılar.

"Aoto, burada ne kadar kalacağım?"diye sordum. "Üçüzler çıkış işlemlerini halletmesi için Koç Hanashima'yı çağıracaklar ama..." Duraksadı.

"Ama?"

"İstersen bir kaçamak yapabiliriz." dedi. "Nasıl?" Mavilerini, kırmızı gözlerime bakıyordu. "Sen bana güven." diyip odadan çıktı.

O çıkar çıkmaz Erika ve Reika yanıma geldiler. "May... Gerçekten çok üzüldük." Üzüldüklerini gerçekten hissediyordum. "Benim daima yanımda olduğunuz ve gerçekten arkadaşım olduğunuz için teşekkür ederim." İkisi de bana sarıldı.

Kızlarla sohbet ederken Aoto elinde tekerlekli sandalye ile geldi. Kızlar o gelince şaşırmışlardi. "Biz çıkalım." Erika bana imali imalı bakıyordu. "Reika, Erika'ya bir şey söyle." Dişlerimin arasından konuşurken Erika gelip Reika'yı çekiştirdi.

Odada yeniden Aoto ile tek kalmıştım. "Ya üçüzler gelirse?" Onların bizi yanlış anlamasını istemiyordum. "Tagi, Ryuuji'yi ; Shou, Ouozu'yu ; Kızlar, Kota'yı alıp parka götürdü. Beni de tuvalette zannediyorlar ve yanında." Gerçekten düşünmüştü.

"Şimdi, seni kucağıma alıp sandalyeye oturtacağım. Koç Hanashima çıkış işlemlerini halletti. Kızlar ben tuvaletten çıkınca seni getireceğimi söylediler."

Hem futbol zekası hem normal zeka...

"Peki." Ellerimi boynuna doğru uzattım. Beni kollarının arasına almıştı. Ardından sandalyeye dikkatlice oturtmuştu. "Rüzgar esiyor." diyip koltuktaki battaniyeyi bacaklarıma örttü, sırtımdan da yatağımdaki battaniyeyi geçirdi."

Yüzüm kızarmıştı.

Arkama geçip tekerlekli sandalyeyi sürmeye başladı.

Asansörün önüne geldik. Üstümde hâlâ mavi hastane önlüğü vardı.

"Yedek kıyafetin var mı?"diye sordu. "Bilmiyorum." dedim. Neden sorduğu hakkında hiçbir fikrim yoktu.

Bahçe en aşağı kattaydi. Telefonumdan saate baktım. Güneş batmak üzereydi. Üçüzler şu ana kadar aramadiysa gerçekten beni unutmuşlardi ve bu iyi bir şeydi.

Bahçedeki Sakura ağaçlarını ışıklarla aydınlatmışlardı. Gerçekten çok güzel bir görüntüydü.

Sakura ağaçlarından birinin altına geçtik. Yanıma çömeldi. "İstediğin bir şey var mı?" Başımı iki yana salladım.

Uzun süre ikimiz konuşmaz halde duruyorduk.

Telefonuma bir bildirim gelmişti.

Ondan...

Kim olduğunu anladınız...

"Yürüyemeyince üzüldün mü? Aferin, kimseye anlatmadın."

Korkuyordum. Tırnaklarımla oynuyordum. Aoto bunu fark edince ellerimi tuttu. "Ne oldu anlat bana? Benden sır çıkmaz." Ona güvenmem gerekiyordu.

"Kayıt yaptırma günü federasyona gittiğimizde biri benim resmimi çekmişti. O resmin olduğu tarafa gidince biri ağzımı kapatıp belime iğne yaptı. Üçüzler ne olduğunu sormasın diye yanlarından kaçtım. Sonrasını biliyorsun."

"Bak. O mesajı atanı engelle. Onun nerede yaşadığını biliyorum. Sen dert etme. Hadi odana çıkalım. Reika'nın şoförü bizi alıp evlerimize bırakacak."

Aoto'ta gerçekten minnettardım. En zor anımda bana destek olmuştu ve oluyordu.

Odaya geldiğimizde ben kendim tekerlekli sandalyemi kullanmayı denedim. Aoto dolaptan bana bir tişört ve eşofman bulmuştu. "Ben çıkayım." dedi ve odadan çıktı.

Eşofmanı zar zor giydikten sonra tişörtü kolaylıkla giydim.

Reika'nın şoförü gelince arabada telefonumda gezindim, ardından bizi evlerimize bıraktı.

Evin merdivenlerine kadar kendim idare etmiştim. Üçüzlerden iz yoktu. Telefonum?

Ceplerimden birindeydi.

Ouozu'yu aradım. "Neredesiniz? Ben merdivenlerin önündeyim." Uykulu uykulu konuştu. "Arka taraftayiz. Bekle geliyoruz." Telefonu kulağımdan çekip kapattım.

Merdivenlerden dikkatlice geçmiştim. Salona geçtiğimde arkamdan geliyorlardı.

"Hadi May. Kim yaptı bunu?" Ryuuji sinirliydi.

"Tanıyor musun?" Başımı salladım.

(Anlattı farz edin üşendim)

"Demek Aoki Sato." diye düşündü Kota. Saat geç olmuştu. "Tamam şu konuyu kapatsak. Ben şurada uyuyacağım. Odama çıkmam."

"Ben seninle kalırım. Ouzou ve Ryuuji siz odanıza gidin."

"İyi sen bilirsin." dedi Ryuuji.

Ouozu ise çoktan yukarı çıkmıştı.

Koltuğa yattığımda dümdüz yatmam gerektiğini fark ettim.

Gözlerimi kapattığımda günün yorgunluğu üstüme vurmuştu ve yavaş yavaş uykuya dalmışım.

Şansa bakın ki Wattpad'den bile engel yedik. WAEKGGXGKDRJSJTXGKX

Neyse umarım bu hikayeyi okuyabiliyorsunuzdur. Sizleri seviyorum ballar💓💓