♡ဖူးစာ၏လှည့်ကွက်♡
(အပိုင်း20)
''ကိုယ်ပြန်တော့မယ်လေ''
''ဟင် ဘယ်ကိုပြန်မှာလဲ''
''မြို့ကကိုယ့်ဦးလေးကပြန်ခေါ်နေတယ်...ကိုယ်ပြန်ရတော့မယ်''
မမျှော်လင့်ထားတဲ့စကားမို့ ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိပဲနှုတ်ဆိတ်နေခဲ့မိတယ်။ဒီလိုမျိုးပြောလာမယ်လို့လည်း အနမ်းတစ်ခါမှမတွေးမိခဲ့လို့ထင်ပါရဲ့ မထင်မှတ်ထားတဲ့အချိန်မှာပြောလာတာကြောင့် ရင်ထဲမှာအောင့်သက်သက်နဲ့ဝမ်းနည်းလာတယ်၊အရင်ကမတည့်ခဲ့ပေမဲ့ ခုတော့ သူ့ကိုမတွေ့ရင် လိုက်ရှာမိတဲ့အထိကိုစွဲလန်းလာတယ်။အခုတော့ သူ့ကပြန်တော့မယ်တဲ့လား...
''ငယ်.. ကြားလား.....ဟင်''
ဇိုးခေါ်နေပေမဲ့ ပြန်မထူးပဲတွေတွေလေးရပ်နေတဲ့အနမ်းကို ပုခုံးလေးကိုအသားလေးလှုပ်ရမ်းလိုက်မိသည်။
ထိုမှ သတိပြန်ဝင်လာသလို သူ့ကိုစိုက်ကြည့်ကာစကားပြန်ဆိုတော့သည်။
''အော် အင်း ကြားပါတယ် ရုတ်တရက်မို့အနမ်းဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိတော့တာ''
''ကိုယ့်ကလေးကဘာတွေအတွေးလွန်သွားတာလဲကွာ ဟင်..ဘာလဲကိုယ့်ကငယ့်ကိုထားပြီးထွက်သွားမယ်လို့ထင်နေတာလား..ဟုတ်လား?''
အနမ်းရဲ့လက်ကိုညင်သာစွာဆွဲကိုင်ပြီးပြောလာတာကြောင့် အနမ်းမျက်ရည်တွေကိုမကျမိအောင်ထိန်းထားနေရသည်။
''ပြောမရဘူးလေ ရှင်အသစ်တွေ့ပြီးအနမ်းကိုထားခဲ့ရင်ရော...''
''ထားခဲ့စရာလား ကိုယ့်မှာလေ ဒီက ကလေးအပြင်ဘယ်သူမှမရှိဘူး ရှိလည်းလာမှာမဟုတ်ဘူး သိလား''
အနမ်းဆွဲထားတဲ့လက်ကိုဖယ်ချကာ သူ့ကိုကျောခိုင်းထားလိုက်မိသည်။
ရင်ထဲမှာဆို့နစ်နေသည့်ခံစားချက်က ခံရခက်လွန်းသည်။
ငိုချင်နေတာကိုထိန်းထားရသည်က ထင်သလောက်မလွယ်ကူဘာ။
ဆွဲထားသည့်လက်ကိုဖြုတ်ကာတစ်ဖက်သို့လှည့်သွားတဲ့ချစ်ရသူလေးက သူ့ပြန်မှာကိုစိတ်မကောင်းဖြစ်နေသည့်အသွင်။
အနောက်ကနေခါးသိမ်သိမ်လေးကိုဆွဲဖက်ကာ
''ကလေးငယ်ကလည်းကွာ...ကိုယ့်ကပြန်လာမှာပါ မင်းမရှိတဲ့အရပ်မှာလေ ကိုယ်ကအချိန်ခနလေးတောင်မနေနိုင်ဘူး သိရဲ့လား''
YOU ARE READING
ဖူးစာ၏လှည့်ကွက် (Completed)
Romanceအစ်မဖြစ်သူကိုမိဘတွေမှ အိမ်ထောင်ချပေးကာ၊အစ်မဖြစ်သူကမယူပဲချစ်သူနောက်ခိုးရာလိုက်ပြေးသွားတော့၊ ကျန်ခဲ့တဲ့သူနဲ့ပေးစားမှာကြောက်လို့ အိမ်မှထွက်ပြေးလာခဲ့ရာ...အမှတ်မထင် ကားတစ်စီးနဲ့တိုက်မိပြီး...ထိုသူရဲ့အိမ်တွင်အလုပ်လုပ်ဖို့အကြောင်းဖန်လာခဲ့သည်။
