Peşimdeki Katil

DEPRESYON

  Beni yerde o şekilde bıraktıkları için kendimi biraz zorlayarak ayağa kalktım. Neden beni buraya getirdiklerini zaten biliyordum ama böyle bir şeyi yapıcaklarını düşünmemiştim. Vicudumdaki morluklarla yürümeye çalışıyordum. Ayağım burkulmuş olmalıydı ki ayakta bile zor duruyordum. Burnumdan kanlar akıyordu. İlk defa dövülmemiştim. Bu yüzden eve kadar yürüyebildim. Zili çaldığımda kapıyı Hira yani Harry'nin annesi açtı. Bana şaşkın gözlerle bakıyordu.
"Ne oldu Maria sana bunu kim yaptı." Dedi hüzünlü bir sesle.Bir şey söylememiştim. Olan şeyleri kimseye anlatmıyacaktım. Yani ne söyleyecektim. Ben senin oğlunla arkadaş olduğum için zorbalığa uğruyorum mu diyecektim. Sorduğu soruya cevap vermeden labavoya gittim. Aynanın karşısına geçip birden ağlamaya başladım. Her tarafım ağrıyordu ve acıyordu. Bu iki haftada yaşamadığım acı kalmamıştı. Ailemi kaybettim, Her gün zorbalığa uğradım ve peşimde bir seri katil olduğunu öğrendim. Beni o gün öldürmemişti ama beni bayıltmıştı. Neden beni öldürmemişti ? Beni öldürmek isteseydi beni çoktan öldürürdü. Benden ne istiyordu ? Daha fazla mı acı çekmemi istiyordu? Beni öldürecek mi ? Ben böyle şeyleri düşünürken sürekli gözümden bir yaş süzülüyordu.
2 saat sonra
"Maria yemek yemiyecek misin ? Kahvaltıda yapmadın zaten. Hadi gel bir şeyler atıştır." Beni öz ailem bile bu kadar merak etmiyordu. Eve kanlar içinde gelmiş olsam gram üzülmezlerdi. Belki babam bir nasılsın, sana bunu kim yaptı diye sorardı. Annem ise kendini savunamıyomusun derdi.
"Bir şey yemiyeceğim aç değilim." Dedim ağlamaklı bir sesle.
"Ama bu gün hiç bir şey yememişsin. Harry öyle söylüyor bari çorba iç."
"Evet bir şey yemedim. Aç değilim. Beni yalnız bırakın. Lütfen." Dedim. İlk defa böyle olmuştum.
"Kızı bir sal anne. Daha ailesini yeni kaybetti. Kız üzgün. Zaten bu gün atlatması zor olan şeyler yaşadığı belli oluyor. Her şey üst üste gelince kız doğal olarak mutsuz." Dedi Harry.
"Bugün ne yaşadı bu kız bir söylese. Ona göre davranıcam ama hiç bir şey söylemiyor. Zaten her tarafı morarmış." Dedi Hira.
"Harry'e katılıyorum Hira kız daha yeni ailesini kaybetti. Doğal olarak depresyona girdi." Dedi James (Harry'nin babası)
"Sende bilmiyorsun Maria'nın ne yaşadığını nasıl onu savunuyorsun.
"Yani kız ailesini kaybetti kıza biraz zaman verin."
Herkes uyuduktan sonra
Yanıma birisinin bir not bıraktığını görmüştüm. Uyku sersemi olduğum için kımıldayamıyordum. Korkuyordum. Şuan yanımda duran adam ailemin katilimiydi. Yüzünde siyah bir maske vardı. Kağıda bir şeyler yazdıktan sonra kağıdı avucumun içine koydu. Korkudan kaskatı kesilmiştim. Aslında böyle bir durumda çığlık atabilirdim. Ama atmadım, atamadım. Katil gittiğinde ben çoktan gözlerimi kapatmıştım.
Sabah olduğunda direk elimden yere düşen kağıdı aldım ve okumaya başladım

Aklında bir sürü soru olduğunu biliyorum. Evet aileni ben öldürdüm. Her zaman peşimdeyim Maria. Bunu sakın unutma. Aklındaki diğer soruların cevabını yakında öğreniceksin.

Bu adam nasıl eve girdi. Benim sorduğum soruda soru sonuçta seri katil gece bir eve girmek onun için bebek oyuncağı olmalı. Bir dakika ben niye bu kadar sakinim. Peşimde bir seri katil var ve ben nasıl sakin kalabiliyorum.