Peşimdeki Katil

GEÇMIŞTEKİ ARKADAŞLIK

     Arkadaşlar bu bölüm geçmişi anlatıyor.

Sabah soğuk terler dökerek uyandım. Annem beni salona çağırıyordu. Odadan çıkıp salona girdim.
  "Kızım neden odanda bağırıyorsun?" Kızım mı dedi o ?
  "Kabus görmüştüm."
  "Kızım bugün bir şey unutmuyor musun?" Ne unuttuysam gerçekten benim için önemli olmalı. Yoksa annem bana bu şekilde sırıtmazdı.
  "Ne unuttum?"
  "Bugün ayın kaçı?" Gidip telefonumdan ayın kaçında olduğumuza baktım. Nee bugün benim doğum günüm yani 12 Şubat.
  "Nasıl kendi doğum günümü unuturum?"
  "Maria kendi doğum gününü bile unutmuşsun. Senin yaşındakiler doğum günleri için gün sayarken sen unutuyorsun."
  "Babam nerede?"
  "Baban şehir dışında." Ne yani benim doğum günümü kutlamıyacak mı? Başımdan kaynar sular dökülmüştü.
-
  Ruby: Doğum günün kutlu olsun Maria.
  Ben: Teşekkür ederim canım. Aslında ben sana bir şey sorucaktım.
  Ruby: Sor canım.
  Ben: Size gelebilirmiyim?
  Ruby: Gel zaten bende seni çağırıcaktım.
  Ben: Tamam geliyorum.
-
  "Ne oldu Maria ? Üzgün görünüyorsun." Dedi Ruby.
  "Doğum günümde babam şehir dışına çıkmış."
  "İnanamıyorum."
  "Ve sence kim bana bugün doğum günüm olduğunu söyledi ?"
  "Kim ?"
  "Annem."
  "Annen mi ? Şu seni her gün döven annen mi ?" Sanki başka annem var.
  "Evet."
  "Ama bu çok saçma."
  "Bencede saçma daha dün eve geç geldiğim için kavga etmişken bugün hiç bir şey olmamış gibi davrandı."
-
  Eve girdiğim anda annemin elinde bir pasta gördüm. Mutfaktan salona taşıyordu.
  "Anne ne yapıyorsun ?"
  "Kızım bu gün senin doğum günün kutlamıyacakmıyız ?"
  "Kutlayalım." Dedim neşeli bir sesle.
  "O zaman sen salona geç otur. Her şeyi ben hazırlıyacağım."
  Salona geçip koltuğa oturdum. Annem elinde bir pasta ile geldi. Annemin çikolataya alerjisi olduğu için farklı bir pasta yiyecekti.
  "İyiki doğdun Maria. Hadi mumları üfle."
Bir dilek tutup mumu üfledim. "Umarım   annem hep böyle kalır." Pastayı yerken gözlerimin karardığını fark ettim. Ve pastayı yerken uykuya daldım.
  Sabah uyandığımda her şeyi anlamıştım. Annemin neden bana dün iyi davrandığını anlamıştım. Dün yediğim pastanın içinde bir zehir veya ilaç vardı. Tek başıma yürüyemiyecek kadar kötü durumdaydım. Annem beni asla hastaneye götürmezdi bu yüzden kendi başımın çağresine bakmalıydım. Telefonu elime alıp 112'yi aradım. Artık anneme sadece saf nefret besliyordum.