Chapter-2(Zawgyi)

165 5 0
                                    

(ခ်စ္ေမႊးမပါသည့္အိမ္နီခ်င္း)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

လူတိုင္းနီးပါးတြင္ေကာင္းသည္ထက္မေကာင္းသည့္အက်င့္မ်ားစြာရွိၾကသည္မွာကိုယ္တိုင္သာအသိဆုံးပင္။ပုံမွန္ဆိုလွ်င္သူဟာႏွင့္သူေအးေဆးသာေနတက္သူအိုဝင္ဆလီဗာဒို၏မေကာင္းသည့္အက်င့္မွာအအိပ္ဆတ္တက္ျခင္းေၾကာင့္သူအိပ္ေန၍လာေႏွာက္ယွက္လွ်င္မီးပြင့္ေအာင္ေဒါသထြက္တက္သည့္လူတစ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။

ယခုလည္းညႀကီးသန္ေခါင္မွထူးဆန္းသည့္သီခ်င္းသံတစ္ခုေၾကာင့္လန္႔ကာႏိုးလာ၏။ေဘးဘီကိုအိပ္ခ်င္မူးတူးႏွင့္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါကုတင္ေပၚ၌ျပန္႔က်ဲေနသည့္စာရြက္မ်ားစြာႏွင့္စာအုပ္မ်ားမွာသူ၏အေဖာ္မ်ားလိုပင္ရွိေနေပးသည္။မ်က္ခြံမ်ားမွာေလးလံ၍အိပ္ခ်င္ေနသည္မို႔အသံမ်ားမၾကားရေအာင္ေခါင္းအုံးႏွင့္ေခါင္းကိုဖိကာထားေသာ္လည္းသူဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွျပန္အိပ္၍မရေတာ့ေခ်။

လူလိုေရာနားလည္ရဲ႕လားမသိ။လူအိပ္ခ်ိန္ကိုလာၿပီးေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကိုမွအားမနာ၊ေက်ာင္းပိတ္ရက္လည္းမဟုတ္ဘဲနဲ႔ဘယ္လိုလူေတြလဲဟ။ညဝတ္ျဖစ္သည့္ခ်ိဳင္းျပတ္အကႌ်ခဲေရာင္ႏွင့္ေဘာင္းဘီတိုအနက္ေရာင္ကိုဝတ္ဆင္ထားကာအိပ္ရာေပၚမွကုန္း႐ုန္းကာထလိုက္ၿပီးစိတ္ထဲမွေျပာခ်င္ရာေတြေျပာေနလိုက္သည္။

သူခါတိုင္းအိပ္လွ်င္ျပတင္းေပါက္ကိုဖြင့္၍ခန္းဆီးမ်ားလည္းခ်ထားတက္၏​။ယေန႔ညမတိုင္ခင္ထိမည္သည့္ဆူညံမႈမ်ိဳးမွလည္းမႀကဳံခဲ့ဖူးသည္ေၾကာင့္လည္းပါမည္။ဘာရယ္ေၾကာင့္မ်ားတေနကုန္အလုပ္ေတြအမ်ားႀကီးလုပ္လာ၍ပင္ပန္းလာသည့္ေန႔မွအိပ္ခ်ိန္ကိုေႏွာက္ယွက္သူကိုသိခ်င္ေသာေၾကာင့္ျပတင္းေပါက္ဆီသို႔အိပ္ခ်င္မူးတူးႏွင့္ေလးပင္စြာသြားလိုက္ေလသည္။သူအခုမွသတိထားမိသည္ကဖြင့္ေနေသာသီခ်င္းမွသူၾကားဖူးသေယာင္ရွိသည့္သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ပင္။သူခ်ထားသည့္ခန္းဆီမ်ားကိုစုကာစည္းလိုက္ၿပီးျပတင္းေပါက္ကိုဖြင့္ကာၾကည့္လိုက္မွဟီဒါလ္ဂိုၿခံေနာက္ဖက္ထဲရွိထိုင္ခုံေပၚတြင္တစ္ေယာက္ေယာက္ထိုင္ေနသည္ကိုေတြ႕ရ၏။

ဒီတစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ထိုင္ေနသူကအာ႐ိုဂြန္မဟုတ္ေၾကာင္းကိုအိုဝင္သိေနေလသည္။ဒီအခ်ိန္ႀကီး၌သီခ်င္းဖြင့္၍ထိုင္ေနသူမွာအန္သိုနီမွလြဲရင္အျခားသူမျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္းကိုနားလည္၍အိုဝင္တစ္ေယာက္ရင္ထဲဗေလာင္ဆူေနေလၿပီ။

ပြတင်းပေါက်ငယ်မှအစပြု၍Where stories live. Discover now