(ျပတင္းေပါက္မွဝင္လာသည့္ႏွလုံးသားသူခိုး)
အိမ္ထဲဝင္ဝင္ခ်င္းဧည့္ခန္းထဲ၌ေဒါသထြက္ေနသေယာင္ရွိသည့္မာမီအားTVၾကည့္လ်က္ေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္အိုဝင္ခဗ်ာကုပ္ကုပ္ေလးဝင္လာခဲ့ရသည္။ၿပီးမွမာမီအနားသြား၍မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးကာ
"သားရဲ႕ခ်စ္ဆုံးမာမီ..ည၁၀နာရီေတာင္ရွိေနၿပီကိုမအိပ္ေသးဘူးလား?"
"အင္း...ေျပာပါဦး။ဒီေလာက္ေနာက္က်တဲ့အထိဘယ္ေတြမ်ားသြားလာလို႔တုန္း။"
"ဟိုဟာ...ဟိုမုန္႔ဆိုင္မွာ...စေတာ္ဘယ္ရီကိတ္ဝယ္ေနတာနဲ႔နည္းနည္းေလး.."
"မုန္႔ဆိုင္က၉နာရီထိပဲဖြင့္ထာေလအိုဝင္...ဒီအရြယ္ေတာင္ေရာက္ေနၿပီကိုလိမ္မယ္ဆိုရင္လည္းပိပိရိရိေတာ့လိမ္ေပါ႔ကြယ္"
မာမီအသံေအးေအးႏွင့္အရမ္းႀကီးေဒါသထြက္မေနသလိုထင္ရေသာ္လည္းစိတ္ပူေနသည္မွာအမွန္ပင္။ယခုလည္းထမင္းစားမစားရေသးသည့္ပုံႏွင့္သားျဖစ္သူကိုထိုင္ေစာင့္ေနတက္ေသာအက်င့္ေၾကာင့္မီးဖိုးထဲသို႔စကားေျပာရင္းဝင္သြားကာစြပ္ျပဳတ္အိုးေႏႊးေနေလ၏။အိုဝင္အေနာက္မွလိုက္သြားရင္း
"မာမီကလည္း...သားအျပင္မွာေနာက္က်ၿပီးေနလို႔ရတယ္လို႔မာမီကိုယ္တိုင္ေျပာခဲ့တယ္ေလ။"
"မာမီေျပာတာကေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြမွပဲလို႔ပဲေျပာတာေလ...။"
"ဟြန္႔!"
"ကဲလူညစ္ပတ္ကေလး!microwaveနဲ႔စြပ္ျပဳတ္ေႏႊးထားမယ္..ေရေတြစိုလာတာကိုျမန္ျမန္အဝတ္စားလဲၿပီးဆင္းခဲ့။"
"ေရး...Mommy is the best"
"အေပၚထပ္မွာNokiေစာင့္ေနတယ္...သူခဗ်ာသူ့သခင္ျပန္မလာတာနဲ႔တင္ကိုဘာမွေကြၽးမရေတာ့တာပဲ"
"ဩ..ဟုတ္သား။သားေကြၽးလိုက္ပါ႔မယ္သားကိုလြမ္းေနတာမာမီနဲ႔သူပဲရွိတယ္"
အေပၚထပ္သို႔အျမန္ေျပးတက္လာကာအိပ္ခန္းေဘးရွိဆိုဖာေသးေသးေပၚရွိေခြးေပါက္စေလးမွာအိပ္ေပ်ာက္လ်က္။ႏိုကီ့ေခါင္းေလးအားသူ့လက္ႏွင့္ပြတ္သပ္ေပးၿပီး
"ဟဲလို!ႏိုကီေလးေရ...ကိုကိုျပန္ေရာက္ၿပီေနာ္ထမင္းစားရေအာင္"
YOU ARE READING
ပြတင်းပေါက်ငယ်မှအစပြု၍
FantasyJust translation from My Fav Author ဒီficလေးကတော့ဘုဏ်းရဲ့fav Author ထဲက ficတစ်ပုဒ်ကို inspire ယူပြီးရေးမှာပဲဖြစ်ပါတယ်translationလိုပုံစံမျိုးနဲ့blပုံစံနည်းနည်းလေးပြောင်းရေးမှာပါ။အဲ့ficလေးကseason-3ထိဇာတ်ကားလည်းထွက်ထားပါတယ်...။ So,I give crd for Auth...
