(အိုဝင္ဆလီဗာဒိုသြားရာမိုးလိုက္လို႔ရြာ)
"ဘာျဖစ္လာတာလဲဘ႐ို!အဆင္ေျပရဲ႕လား?။မ်က္ႏွာကခဏကထက္ပိုနီေနသလိုပဲ။"
"ဘာမွမျဖစ္ဘူး...ကလပ္ထဲကမွာေတာ္ေတာ္ပူတယ္ေနာ္။"
"ဟုတ္တယ္။အဲ့တာအဲလက္စ္ကိုေျပာထားေသးတယ္။အဲယားကြန္းတပ္ေပးမယ္ဆိုၿပီးအခုထိတပ္မေပးေသးတာပဲ။"
"ဪ...!"
"ဘာလို႔လဲမသိ...အိမ္ကကြၽန္ေတာ္ေျပာတဲ့စကားကိုသိပ္နားေထာင္ၾကတာမဟုတ္ဘူး။လူကိုတကယ့္ကေလးႀကီးလိုဆက္ဆံေနၾကတာ...။"
အိုဝင္ကလပ္ထဲျပန္ဝင္ခဲ့ၿပီးစားပြဲဝိုင္းတစ္ခုရွိအရက္ခြက္ေပါင္းမ်ားစြာႏွင့္အျခားေသာက္စရာမ်ိဳးစုံေရွ႕၌တစ္ေယာက္ထဲထိုင္ေနေသာေအာ္႐ိုဂြန္ႏွင့္ေတြ႕ကာစကားေျပာေနေလ၏။သူခဗ်ာလည္းအစ္ကိုေတြရဲ႕ကလပ္ထဲေရာက္ေနၿပီးဘာလုပ္ပိုင္ခြင့္မွလည္းမရွိသလိုဘာကိုမွ်လည္းေသာက္ခြင့္မရွိေသာေၾကာင့္ေသာက္စရာမ်ားကိုေငးၾကည့္ေနရသည္။ျမင္သာျမင္ရမၾကင္ရဟူသည့္အတိုင္းပင္။
"မင္းကကေလးမွမဟုတ္ေတာ့တာကို"
"အင္းေလ...အဲ့တာသူတို႔ကိုသိေစခ်င္တယ္ဗ်ာ။"
"ဘယ္သူတို႔?"
"အဲလက္စ္နဲ႔အန္သိုနီေလ"
"......."
"ဟင္းးးးးးမားမားနဲ႔ပါးဆိုရင္ဘာကိစၥေနေနကြၽန္ေတာ္ကိုထည့္မတြက္ဘူး။ကြၽန္ေတာ္အသက္ရွိေသးမွန္းေတာင္သူတို႔သိရဲ႕လားမသိ။"
"အဲ့တာလည္းေကာင္းတာပဲေလညိဳကီရဲ႕မင္းဆီဘာဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးမွမရွိေတာ့တာေပါ႔။အခုအသက္ငယ္တုန္းလြပ္လြပ္လပ္လပ္ေနလိုက္စမ္းပါ။ႀကီးလာလို႔ရင္မယူခ်င္မွအဆုံးမင္းအခ်ိန္ျပည့္ကိစၥေတြေျဖရွင္းေနရမွာ"
"ဘ႐ိုမသိလို႔ပါဗ်ာ။ၾကာေလကြၽန္ေတာ္ဘဝႀကီးကပ်င္းစရာေကာင္းလာေလပဲ။သူငယ္ခ်င္းမရွိဘာမရွိနဲ႔...သူေဌးသားဆိုေပမယ့္အိမ္မပိုင္ေတာ့ဘယ္သူမွမေပါင္းခ်င္ၾကဘူးတဲ့ေလ။အိမ္ကလူေတြကလည္းသူတို႔အလုပ္နဲ႔သူတို႔ရႈပ္ေနၾကတာ။ကြၽန္ေတာ္မွာေတာ့...ဟူး"
"မင္းေျပာေနပုံကလည္းလူငယ္မပီသလိုက္တာကြာ။"
"ဘိုးဘိုးကေျပာဖူးတယ္။ကြၽန္ေတာ္ကလူႀကီးအိုေပါက္စတဲ့...ေျပာရင္းသူ့ကိုလြမ္းေတာင္လာၿပီဗ်ာ"
YOU ARE READING
ပြတင်းပေါက်ငယ်မှအစပြု၍
FantasyJust translation from My Fav Author ဒီficလေးကတော့ဘုဏ်းရဲ့fav Author ထဲက ficတစ်ပုဒ်ကို inspire ယူပြီးရေးမှာပဲဖြစ်ပါတယ်translationလိုပုံစံမျိုးနဲ့blပုံစံနည်းနည်းလေးပြောင်းရေးမှာပါ။အဲ့ficလေးကseason-3ထိဇာတ်ကားလည်းထွက်ထားပါတယ်...။ So,I give crd for Auth...
