ပြတင်းပေါက်ငယ်မှအစပြု၍

Chapter-3(Zawgyi)

(တန္ေၾကးႀကီးေသာေဘာလုံးသမား)

တေန႔လယ္ခင္းလုံးစာၾကည့္တိုက္၌အိမ္စာမ်ားႏွင့္အျခားသုေသသနျပဳရမည့္စာတမ္းမ်ားအားဖတ္ရင္းအခ်ိန္မ်ားလည္းလ်င္ျမန္စြာကုန္ဆုံး၍ညေနခင္းေရာက္ေနမွန္းေတာင္အိုဝင္မသိေခ်။စားပြဲခုံေပၚတြင္ရႈပ္ပြေနသည့္စာရြက္မ်ားကိုတစ္ခုခ်င္းစီစစ္ကာထပ္သင့္သည္မ်ားကိုထပ္၊ရွင္းသင့္သည့္အမႈိက္မ်ားကိုလည္းရွင္းပစ္ခဲ့လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ခြၽတ္ထားသည့္မီးခိုးေရာင္အကႌ်လက္ရွည္ကိုအေပၚမွျပန္ဝတ္ကာေက်ာင္းအေနာက္ေပါက္သို႔ထြက္လာခဲ့သည္။

အိုဝင္အိမ္ျပန္ခ်င္လွ်င္အေရွ႕ေပါက္မွထြက္ၿပီးေျဖာင့္ေျဖာင့္တန္းတန္းပင္ျပန္လို႔ရ၏။သို႔ေသာ္ဒီအခ်ိန္ေရာက္လွ်င္သူေသခ်ာေပါက္ေဘာလုံးကြင္းထဲ၌အဖြဲ႕ႏွင့္ေလ့က်င့္ေနလိမ့္မည္ကိုအိုဝင္မသိစိတ္၌မွတ္မိေနလ်က္။ထို႔ေၾကာင့္မို႔အေနာက္ဖက္တံခါးမွလမ္းၾကားမ်ားျဖတ္လာခဲ့၍သူ့ေက်ာင္းရွိေဘာလုံးကြင္းဆီသို႔လာခဲ့သည္။

ျမက္ခင္းစိမ္းေပၚရွိအနက္ေရာင္training suitsမ်ားႏွင့္အျခားအားကစားသမားအေၾကာေလွ်ာ့ၿပီးေလ့က်င့္ခန္႔းမ်ားလုပ္ေနၾကသည္။ပြဲၾကည့္ပရိတ္သတ္မ်ားထိုင္ၾကည့္ရန္အတြက္ေလွကားထစ္စင္ကဲ့သို႔မ်ိဳးေဆာက္လုပ္ထားသည့္စင္ေပၚ၌လည္းမိန္းကေလးအမ်ားစုထိုင္ၾကည့္လ်က္။ထိုမိန္းကေလးမ်ားမွာေဘာလုံးကန္မည့္သူမ်ား၏ရည္းစားမ်ားမဟုတ္လွ်င္သူငယ္ခ်င္းမ်ားပင္။ေဘာလုံးပြဲျဖစ္ေသာ္လည္းေယာက္ေက်ားလးအနည္းငယ္မွ်သာပြဲလာၾကည့္ၾက၏။ထိုထဲတြင္လာၾကည့္သည့္အခါတိုင္းစင္ေပၚသို႔တက္မၾကည့္ဘဲစင္ေအာက္လူတရပ္စာဝင္ႏိုင္သည့္စင္အေနာက္ေအာက္ထဲဝင္၍လစ္ဟာေနသည့္အေပါက္ေလးမွၾကည့္သူမွာအိုဝင္ပင္ျဖစ္သည္။သူ့အရပ္ႏွင့္စင္မွာသိပ္၍မကြာေပ။ထို႔ေၾကာင့္အေပါက္ေလးႏွင့္သူ့မ်က္ႏွာတစ္တန္းထဲက်ေရာက္ေန၏။

"ရႊီ"

"ကဲလုပ္ထားၾကမယ္....ျမန္ျမန္သြက္သြက္ေလး"

"ေျပးရင္လည္းအသက္႐ွဴဖို႔မေမ့နဲ႔ဦးေနာ္ေဟ်ာင့္ေတြ"

ခရာမႈတ္လိုက္သည္ႏွင့္ေဘာလုံးသမားမ်ားအားလုံးမရပ္မနားစၿပီးကြင္းတစ္ပတ္ေျပးၾကရသည္။ထိုေျပးရသည့္အဖြဲ႕မ်ားကအရံကစားသမားမ်ားျဖစ္ၾက၍သိပ္အပင္ပန္းခံရသည့္ေလ့က်င့္ခန္းမ်ိဳးမလုပ္ၾကရေပ။သို႔ေသာ္တိုက္စင္မွဴးလည္းျဖစ္ေရွ႕တန္းကစားၾကရသည့္အန္သိုနီဟီဒါလ္ဂိုမွာျဖင့္အေပၚပိုင္းအကႌ်ဗလာႏွင့္ေဘာလုံးကြင္းကို၃ပတ္ေလာက္ေျပးၿပီးကာဒိုက္ထိုးအိပ္ထမ်ားလုပ္ေနလ်က္။