(ပြတင်းပေါက်မှဝင်လာသည့်နှလုံးသားသူခိုး)
အိမ်ထဲဝင်ဝင်ချင်းဧည့်ခန်းထဲ၌ဒေါသထွက်နေသယောင်ရှိသည့်မာမီအားTVကြည့်လျက်တွေ့လိုက်ရသဖြင့်အိုဝင်ခဗျာကုပ်ကုပ်လေးဝင်လာခဲ့ရသည်။ပြီးမှမာမီအနားသွား၍မျက်နှာချိုသွေးကာ
"သားရဲ့ချစ်ဆုံးမာမီ..ည၁၀နာရီတောင်ရှိနေပြီကိုမအိပ်သေးဘူးလား?"
"အင်း...ပြောပါဦး။ဒီလောက်နောက်ကျတဲ့အထိဘယ်တွေများသွားလာလို့တုန်း။"
"ဟိုဟာ...ဟိုမုန့်ဆိုင်မှာ...စတော်ဘယ်ရီကိတ်ဝယ်နေတာနဲ့နည်းနည်းလေး.."
"မုန့်ဆိုင်က၉နာရီထိပဲဖွင့်ထာလေအိုဝင်...ဒီအရွယ်တောင်ရောက်နေပြီကိုလိမ်မယ်ဆိုရင်လည်းပိပိရိရိတော့လိမ်ပေါ့ကွယ်"
မာမီအသံအေးအေးနှင့်အရမ်းကြီးဒေါသထွက်မနေသလိုထင်ရသော်လည်းစိတ်ပူနေသည်မှာအမှန်ပင်။ယခုလည်းထမင်းစားမစားရသေးသည့်ပုံနှင့်သားဖြစ်သူကိုထိုင်စောင့်နေတက်သောအကျင့်ကြောင့်မီးဖိုးထဲသို့စကားပြောရင်းဝင်သွားကာစွပ်ပြုတ်အိုးနွှေးနေလေ၏။အိုဝင်အနောက်မှလိုက်သွားရင်း
"မာမီကလည်း...သားအပြင်မှာနောက်ကျပြီးနေလို့ရတယ်လို့မာမီကိုယ်တိုင်ပြောခဲ့တယ်လေ။"
"မာမီပြောတာကကျောင်းပိတ်ရက်တွေမှပဲလို့ပဲပြောတာလေ...။"
"ဟွန့်!"
"ကဲလူညစ်ပတ်ကလေး!microwaveနဲ့စွပ်ပြုတ်နွှေးထားမယ်..ရေတွေစိုလာတာကိုမြန်မြန်အဝတ်စားလဲပြီးဆင်းခဲ့။"
"ရေး...Mommy is the best"
"အပေါ်ထပ်မှာNokiစောင့်နေတယ်...သူခဗျာသူ့သခင်ပြန်မလာတာနဲ့တင်ကိုဘာမှကျွေးမရတော့တာပဲ"
"ဩ..ဟုတ်သား။သားကျွေးလိုက်ပါ့မယ်သားကိုလွမ်းနေတာမာမီနဲ့သူပဲရှိတယ်"
အပေါ်ထပ်သို့အမြန်ပြေးတက်လာကာအိပ်ခန်းဘေးရှိဆိုဖာသေးသေးပေါ်ရှိခွေးပေါက်စလေးမှာအိပ်ပျောက်လျက်။နိုကီ့ခေါင်းလေးအားသူ့လက်နှင့်ပွတ်သပ်ပေးပြီး
"ဟဲလို!နိုကီလေးရေ...ကိုကိုပြန်ရောက်ပြီနော်ထမင်းစားရအောင်"
YOU ARE READING
ပြတင်းပေါက်ငယ်မှအစပြု၍
FantasyJust translation from My Fav Author ဒီficလေးကတော့ဘုဏ်းရဲ့fav Author ထဲက ficတစ်ပုဒ်ကို inspire ယူပြီးရေးမှာပဲဖြစ်ပါတယ်translationလိုပုံစံမျိုးနဲ့blပုံစံနည်းနည်းလေးပြောင်းရေးမှာပါ။အဲ့ficလေးကseason-3ထိဇာတ်ကားလည်းထွက်ထားပါတယ်...။ So,I give crd for Auth...
