ELİF

KAN

TOPRAK'TAN

Yine kendimi ait hissettiğim yerdeydim.Hiç gitmek istemediğim o yerden,Serkan'ın beynime soktuğu düşünce ile uzaklaşıp karakolun yolunu tutmuştum.Olabilir miydi bilmiyordum.Elif o adam ile işbirliği içinde olabilir miydi?

Karakola kendimi attığımda direk Umut'a seslenip odama çağırdım.Baran denen adamın telefonunu dinlenmesini isteyip çıkmasını istemiştim.

İki gündür uyumadığım için kendimi odama atıp,kısa bir duşun ardından yatağa girmiştim.Gözlerimi kapattığım anda aklıma gelen tek kişi Elif'ti. O masum bakışları ,ürkek halleri,kendini savunmaya çalışması.kısacası bu gün yaşadığımız her şey gözümün önüne geliyordu.Onu düşünerek Uyumuştum.

Sabah Umut'un kapıya vurmasıyla gözlerimi açmıştım.Yataktan kalkerken Umut'a içeri gelmesi için müsade vermiştim.Umut Baran'ın telefon konuşmalarının dinlenildiğini aktardıktan sonra.Önemli bir gelişmede beni bulması için uyarmamla çıkması için müsade etmiştim.

Timle birlikte kahvaltı yaptıktan sonra çalışma odamda yine sevmediğim evrak işlerini hal ediyordum.Kapımın çalınması ile Umut içeri girdi.

"Komutanım Baran'ın telefon dinlemesinde bir kaç saat sonra eşi ve kızıyla pikniğe gideceğini ve aracı hazırlamalarını istedi.Nereye gideceğine dair bir bilgi duyulmadı."Dedi.

Umut'a bir kaç saat karakolda olmayacağımı şahsi arabam ile dışarı çıkacağımın bilgisini verdikten sonra çıkmasını emrettim.Direk hazırlanıp çıktığımda arabama binip yola çıkmıştım.

Yollarının her karışını ezbere bildiğim köye geldiğimde lüks evin uzağında bir yerde beklemeye başlamıştım.

Umut'u aradığımda başka bir telefon görüşmesi  ve olumsuz bir durumun olmadığını belirttikten sonra kapatmıştım. İki gündür yaptığım şeyi yine yapıp bekleyecektim.

Bir kaç saatın ardından nihayet evden çıktıklarında Elif,Baran ve Dicle arabaya binip epey uzakta bir piknik alanına gelmişlerdi.Arabamı dikkat çekmeyecek bir alana park edip uzaktan onları izlemeyi planlamıştım.

Elif ile Dicle inince birlikte etrafı izleyerek ilerlediler. O Baran iti de yanlarına gelince çok kıskanmıştım.Dışarıdan mutlu ve güzel  bir aile gibiydiler. Elif'in gözlerini kapatıp tebessüm etmesi benim de tebessüm etmeme neden olmuştu. Taki Baran denen adamın ellerini Elif'in beline koyup ,alnını öpünceye kadar.Yüzümdeki tebessüm solmuş yerini öfkeye bırakmıştı.Bu adamın Elif'e dokunması bakması beni mahvediyordu.

Elif nihayet Dicle denen çocukla Baran'ın yanından uzaklaşınca nihayet beklediğim fırsat ayağıma gelmişti.Onları uzaktan takip etmem bir ırmağın kenarında son bulmuştu.Elif'in burayı sevdiğini, sürekli tebessüm edip etrafı doya doya izlemesinden anlamıştım.

Nihayet Elif Dicle'den de ayrılıp ağaçların sık olduğu kısma yani benden tarafa gelince saatlerdir beklediğim o an gelmişti.Anlamadığım bir heyecan vardı içimde.Bu kız beni çok değiştirmişti.

Bir süre Elif'i uzaktan inceledim .Dizlerine kadar olan pembe elbisesi bütün hatlarını ortaya çıkarmıştı.Cezbedici güzelliği yetmiyormuş gibi bir de vücut hatları kendimi kaybetmeme yetiyordu.

Artık daha fazla dayanamayarak,dakikalardır çiçek toplayan Elif'in yanına gelmiştim. Beni görünce ilk başta korktu sonra şaşırdı neden geldiğimi bile sorgulamıştı bu arada.