Hayatta bazen gözden dökülen yaşa bile değmediğini düşündüğümüz o zamana geliriz ya, işte ben o zamanın tam ortasındayım. Yeter artık dediğimiz zamanlar olur ya, ben o zamanlarda aralıklı değil aralıksız bir şekilde sürekli, üst üste söylerim.
Kalbimi kırdılar ben bir şey demiyorum diye affettiğimi sanıyorlar ya, ben affetmeyeceğim. İlk kez değil 2-3 kez sürekli üst üste.
Bazı insanlar yüzünden, gözümden dökülen tek damla yaşa bile acıyorum artık.
Geçenlerde biri için sürekli üzülmüştüm, ağlamıştım. O gün bana üzülmesin demişti. "'Üzülmesin' dedin ya ben zaten bu saatten sonra senin için hiç üzülmem"Aklıma gelen ilk cümleydi.
Ben bir daha boş insanlar için üzülmemek gerektiğini, her seferinde ağladığımda, kalbim kırıldığında anlıyorum.
Olmaması gereken şeyleri, olacakmış gibi olmasından nefret ediyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İÇİMİZDEN BİRİ
ActionHiç daha önce sevilmediğinizi hissettiniz mi? Hiç insanlardan uzak kalma isteği içinde bulundunuz mu? Hiç "başarabilirim" dediğiniz cümlelere inanmadınız mı? Hiç savaş ortasında kalacağınızı bildiğiniz halde savaştınız mı? Hiç içindekileri söyleyem...
