Kırık Düşler

Geçmişin Yansıması

   Melek'in içindeki karmaşa, onu adeta bir labirentin içine hapseder gibiydi. Babasıyla ilgili duyduğu şok, annesinin günlüğünde bulduğu yazılarla daha da derinleşmişti. Her bir sayfayı çevirdiğinde, geçmişin sırlarını çözmek için bir umut yeşeriyordu içinde. Ancak bu umut, aynı zamanda korku ve endişeyle de besleniyordu. Günlüğün sayfaları arasında kaybolan Melek, geçmişin izini sürmeye kararlıydı. Her bir satırı incelediğinde, annesinin duygularını daha derinden hissediyor, yaşadığı olayların acısını paylaşıyordu. Belki de gerçeği öğrenmek, onu daha fazla huzursuz edecekti, ama Melek, içindeki kargaşayı yatıştırmak için başka bir yol göremiyordu. Hafifçe iç çekerek, günlüğü tekrar eline aldı ve yeni ipuçları bulmak umuduyla sayfaları çevirmeye başladı...

"18 Mayıs 2005"
"Bugün, hayatımın en acı günlerinden biri. Eşimin yokluğuna alışmak, onunla geçen anıları unutmak mümkün değil. Melek henüz çok küçük. Ona bu acıyı nasıl anlatacağımı bilemiyorum."

"19 Mayıs 2005"
"Hayat garip bir şekilde devam ediyor. Melek büyüyor ve babasıyla olan bağını güçlü tutmaya çalışıyorum. Ama bazen onun gözlerinde babasını arayan bir bakış görüyorum. O bakış, benim içimi parçalıyor. Her ne olursa olsun, Melek'i bu acıdan korumalıyım."

Melek, günlüğün sayfalarını hızlıca çevirdi ve bir sayfada durdu. Annesi, bir ziyaretçiden bahsediyordu. Bu ziyaretçi, babası gibi davranıyordu, ancak aslında babasının ikiz kardeşiymiş. Annesi, Melek'i korumak için bu gerçeği saklamıştı. Babasının ikiz kardeşi, Melek ve annesini korumak için geri dönmüştü ve Melek'in babasının rolünü üstlenmişti...

Melek, bu gerçeği öğrendiğinde, gözyaşlarına boğuldu. Babasının ikiz kardeşi, yıllar boyunca onları korumak için her şeyi göze almıştı. Bu fedakarlık, Melek'in kalbinde derin bir yer edindi.Gözlerindeki yaşlar, duygularının yüreğine doğru yol aldığının işaretiydi. Babasının aslında bir ikiz kardeşi olduğunu öğrenmek, onun için büyük bir sürpriz ve bir o kadar da duygusal bir çöküntüydü. Annesinin bu gerçeği niçin sakladığını anlamak zor olsa da, Melek'in içindeki karışık duygular gitgide yoğunlaşıyordu. Babasının ikiz kardeşi, yıllar boyunca onları korumak için sessizce çalışmıştı. Bu fedakarlık, Melek'in annesine ve onun ikiz kardeşine olan hayranlığını arttırıyordu. Melek'in zihninde birçok soru beliriyordu. Babasının gerçek hikayesini ve ikiz kardeşinin niçin bu kadar uzun süre saklandığını öğrenmek istiyordu. Ancak şu anki önceliği, bu gerçeği sindirmek ve duygularıyla başa çıkmaktı.

Günün yorgunluğunun etkisiyle Melek, yavaşça gözlerini kapattı. Uykunun sıcak kucaklayışıyla huzur bulduğu o an, gerçeklikten uzaklaşarak rüyanın derin sularına doğru süzüldü. Gözkapakları, gün boyu yaşadığı deneyimlerin ağırlığı altında hafifçe indi. Zihninin perdesi yavaşça açıldığında, gerçekliğin sınırları silikleşti ve bilincin sınırsız diyarlara doğru bir yolculuğa çıkışı başladı.

Rüyasında, Melek annesiyle karşı karşıyaydı. Annesinin sakin ve huzurlu görüntüsü, Melek'in içindeki fırtınayı yatıştırmak için bir zıt kutuptu. Melek, annesine doğru adım attı ve derin bir iç çekti. "Neden, anne? Neden bana babamın gerçek hikayesini ve onun ikiz kardeşini sakladın?" diye sordu, sesindeki sitem ve kafa karışıklığı belirgindi. Annesi, Melek'in yanına yaklaşıp onun elini sıcak bir şekilde tuttu. "Melek, her şeyi anlamak zaman alır. Bu gerçeği saklamak, seni korumak istedim," dedi, sesindeki sevgi dolu ton, Melek'in kalbini yumuşattı. "Senin için en iyisini istedim. Babanın ikiz kardeşi, seni ve beni korumak için her şeyi yaptı. Onun fedakarlığına minnettar olmalıyız." Melek'in dudaklarından hafif bir inilti çıktı. Annesinin sözleri, onu derinden sarsmıştı. Yıllardır inandığı her şey, bir anda alt üst olmuştu. Donuk bir ifadeyle annesine bakarak, "Şimdiye kadar yaşadığım her şey yalan mıydı? Sen bana yalan mı söyledin?" diye sordu, içindeki karmaşık duygularla boğuşarak.

Annesi, Melek'in elini tutarak, "Melek, seni korumak için," diye yanıtladı hüzünlü bir ses tonuyla. "Babanın kaybı seni çok etkiler diye korktuk. Bu yüzden gerçeği sana söylemedik. Ancak artık büyüdüğünü ve gerçeklerle yüzleşmeye hazır olduğunu biliyorum."

Annesinin sakin bakışları altında, Melek'in içindeki sitem ve öfke, yerini kabullenmeye bırakmaya başlıyordu. Belki de bu gerçeği öğrenmek, ona ailenin önemini ve birbirlerine olan bağlılığı daha derin bir şekilde kavramasını sağlayacaktı.

Rüyadan uyandığında, odanın sessizliği ve hafif loş ışığı, zihnindeki bulanıklığı yansıtıyordu. Annesinin sözleri hala odada dolaşıyordu, onu saran ve sarsan bir rüzgar gibi. Melek, gözlerini odanın köşelerine çevirdiğinde, duvarlar arasındaki gerçekle rüya arasındaki sınırların silikleştiğini fark etti. Derin bir nefes alarak, içindeki karmaşık duygularla yüzleşmeye hazırlandı. Belirsizliklerle dolu bu yolculukta, tek bir isteği vardı: Gerçeğin ışığında huzuru bulmak. Bu bilinmezliklerin içinde, cesareti ve kararlılığıyla aydınlık yarınlara doğru adım atmak için hazırdı.