Kırık Düşler

Annenin hatırası

   Yolculuk hazırlıkları tamamlandığında, Melek, Masal ve Masal'ın annesi birlikte yola çıktılar. Arabada, Melek'in zihni hatıralarla dolup taşarken, yolculuğun her bir saniyesi ona uzun bir ömür gibi geliyordu. Yol kenarındaki ağaçlar hızla geride kalırken, kalbinin derinliklerinde bir umut ışığı yanıyordu.

Araba, yavaşça eski eve yaklaşırken, Melek'in içindeki heyecan ve merak karışımı hissedilir şekilde arttı. Kapıyı açıp içeri adım attıklarında, evin sessizliği ve yılların biriktirdiği hatıralar onları karşıladı. Her köşe, her oda, annesinin sevgisi ve anılarıyla doluydu.Masal'ın annesi, Melek'e destek olmak için yanında durarak, "Hadi bakalım, nereden başlayalım?" diye sordu. Melek, eski bir dolaba yöneldi ve çekmeceleri dikkatlice açmaya başladı. Tozlu raflar arasında geçmişin izlerini arıyordu. Üçü birlikte evi detaylı bir şekilde aramaya koyuldular. Eski kitaplar, fotoğraf albümleri ve sandıklar arasında dolaşırken, Melek bir an duraksadı ve annesinin günlüklerini buldu. Günlüklerin arasında parlayan bir anahtar dikkatini çekti. Rüyasında gördüğü anahtarla tıpatıp aynıydı.

Melek, anahtarı titreyen elleriyle alıp kutunun kilidine yerleştirdi. Anahtar tam oturuyordu. Yavaşça kilidi çevirdi ve kutu açıldı. İçinde, annesinden kalan mektuplar, eski fotoğraflar ve birkaç küçük hatıra vardı. Melek, gözleri dolarak mektupları karıştırdı ve bir tanesini açıp okumaya başladı:

"Sevgili Meleğim,Bu mektubu yazarken seni ne kadar özlediğimi anlatamam. Seni her zaman düşünürken, kalbim sevgiyle doluyor. Bu kutuda sakladığım hatıralar, sana olan sevgimi ve sana dair anılarımı hep canlı tutuyor.Seninle geçirdiğimiz o güzel günleri hatırlıyorum. Küçükken seninle oynadığımız oyunlar, birlikte yaptığımız resimler, uzun yürüyüşler... Hepsi benim için çok değerli. Senin neşeli kahkahaların, meraklı soruların ve kocaman gülüşlerin, hayatımın en güzel anıları arasında.Bu kutunun içinde birkaç önemli şey sakladım. Eski fotoğraflar, çocukluk anıların ve sana yazdığım bazı notlar. Hepsi, sana olan sevgimi ve seninle geçirdiğim zamanların değerini ifade ediyor.Eğer bu mektubu okuyorsan, bil ki seni her zaman çok sevdim ve hep seveceğim. Senin güçlü ve cesur olmanı istiyorum. Hayatında karşılaştığın zorluklar ne olursa olsun, içinde taşıdığın sevgiyi ve umudu asla kaybetme.Seni her zaman sevecek ve seni her an koruyacak olan annen..."

Melek, mektubu okurken gözyaşlarını tutamadı. Annesinin sıcak sözleri ve sevgisi, ona güç verdi. Bu mektup, annesinin ona olan derin sevgisini bir kez daha hatırlattı ve içindeki boşluğu biraz olsun doldurdu.

Masal ve annesi, Melek'in bu duygusal anına tanık olurken, ona destek oldular. Masal, Melek'in omzuna dokunarak, "Bak, annen seni hala ne kadar çok seviyor. Bu hatıralar, onun seninle her zaman birlikte olduğunu gösteriyor," dedi. Melek, gözyaşları içinde gülümsedi. "Evet, haklısın. Annem her zaman benimle."Masal'ın annesi de içtenlikle ekledi, "Bazen hatıralar, sevdiklerimizin bizimle olmasını sağlar. Bu kutu, annenin seni ne kadar çok sevdiğini ve her zaman seninle olduğunu hatırlatacak."Melek, annesinin hatıralarıyla dolu bu kutunun sırrını çözdükten sonra, içindeki özlemin biraz olsun hafiflediğini hissetti. Annesinin ona bıraktığı bu değerli hatıralar, ona güç ve huzur verdi. Artık, hem annesi hem de babasının sevgisini her zaman yanında hissedebilecekti.

Melek, gözyaşlarını silerken kutunun içinde daha derinlere uzandı. Melek'in Parmakları, soğuk bir madalyona dokundu. Madalyonu dikkatle çıkardı ve avuçlarının arasında tuttu. Parlak, altın rengindeki madalyonun üstünde zarif oymalar vardı. Kalbi hızla atarken, madalyonu açtı...

Madalyonun içindeki küçük fotoğraf, annesi ve babasının mutlu anlarından birini yakalamıştı. Annesi, kocaman bir gülümsemeyle babasının yanında duruyordu. Babası ise kolunu annesinin omzuna dolamış, sevgi dolu bir bakışla objektife bakıyordu. Bu görüntü, Melek'in kalbinde derin bir sevgi ve özlem uyandırdı. Melek, fotoğrafa bakarken, içindeki duyguların bir karışımıyla sarsıldı. Annesi ve babası bir arada, mutlu ve sevgi dolu görünüyorlardı. Bu görüntü, Melek için hem bir teselli hem de bir hüzün kaynağıydı. Onların sevgisi, bu küçük madalyonda bile hissediliyordu.

Tam o sırada, Masal ve annesi yanına geldiler. Masal, Melek'in elindeki madalyonu merakla inceledi. "Bu çok güzel," dedi Masal, hayranlıkla. "Annen ve baban çok mutlu görünüyorlar." Masal'ın annesi, Melek'in omzuna nazikçe dokunarak, "Bu madalyon, onların sevgisini ve sana olan bağlılıklarını simgeliyor. Ne zaman kendini yalnız hissetsen, bu fotoğrafa bak ve onların hep yanında olduğunu hatırla," dedi. Melek, gözyaşlarını silerek başını salladı. Madalyonu boynuna takarken, içindeki huzurun yavaşça geri döndüğünü hissetti. Bu küçük madalyon, ona ailesinin sevgisini ve onların her zaman onun yanında olduğunu hatırlatacaktı. Melek, madalyonu göğsüne bastırarak, "Onları hep yanımda hissedeceğim," diye mırıldandı. Masal ve annesi ona sarıldılar, birlikte bu özel anı paylaştılar.

Ardından, hep birlikte kutunun içindekilere göz atmaya devam ettiler. Kutunun içinde daha keşfedilecek çok şey vardı ve her biri, Melek'in geçmişiyle ve ailesiyle olan bağını güçlendirecekti.Melek'in parmakları, kutunun dibinde sert ve soğuk bir yüzeye dokundu. Yavaşça çıkardı ve eline aldığında, eski bir cep saati olduğunu fark etti. Cep saati, antika bir görünüme sahipti ve üzerinde zarif işlemeler vardı. Melek, saatin kapağını dikkatlice açtı. İçinde bir not vardı. Not, annesinin tanıdık el yazısıyla yazılmıştı. "Sevgili Melek," diye başlıyordu. Melek, heyecanla notu okudu...

"Sevgili Melek,""Eğer bu notu bulduysan, demek ki bizimle ilgili bazı sırları keşfetme zamanın geldi. Bu cep saati, babanla tanıştığımız ilk gün ona verdiğim bir hediye. Zamanın bizim için ne kadar değerli olduğunu hatırlatmak için almıştım. Hayatımız boyunca, bu saat hep yanımızda oldu ve bize birlikte geçirdiğimiz değerli anları hatırlattı.""Bu saat, sadece bir zaman ölçme aracı değil; aynı zamanda bizim sevgimizin ve bağlılığımızın bir simgesi. Bunu sana bırakıyorum, çünkü sen de bizim için çok değerlisin. Ne zaman bu saate baksan, bizi hatırla ve seni ne kadar çok sevdiğimizi unutma.""Sevgilerle, annen."

Melek, gözlerinden süzülen yaşlarla notu okurken, Masal ve annesi yanına geldiler. Masal'ın annesi, Melek'in elindeki cep saatine bakarak, "Bu gerçekten çok özel bir eşya," dedi. "Melek hüzünlü bir gülümseme ile başını salladı ardından göz yaşlarını silerek kendisini toparlamaya çalışdı.Madalyonu ve cep saatini özenle kutuya geri yerleştirdikten sonra ayağa kalktı. Derin bir nefes alarak çevresine baktı. Annesinin eski evi, şimdi onun için daha da anlamlı hale gelmişti. Masal ve annesi de ona destek olmak için yanındaydılar. Masal'ın annesi, "Hazır mısınız?" diye sordu nazikçe. Melek, başını sallayarak, "Evet, hazırım," dedi. Üçü birlikte eve son bir kez daha göz gezdirdiler. Melek, annesinin hatıralarını, sevgisini ve ona bıraktığı değerli eşyaları düşünerek derin bir huzur hissetti.

Masal, "Burada geçirdiğimiz zaman gerçekten çok anlamlıydı," dedi. "Annenin hatıralarını yaşatmak için çok güzel bir yol buldun." Melek, "Evet, annemin bana olan sevgisini hep yanımda hissedeceğim. Bu ev ve buradaki her şey, bana onun ne kadar özel bir insan olduğunu hatırlatacak," diye cevapladı. Masal'ın annesi, "O zaman hadi, artık geri dönme zamanı," dedi gülümseyerek. "Seninle birlikte olmak ve bu anı paylaşmak bizim için de çok önemliydi, Melek."

Melek, Masal ve annesi birlikte eve doğru yürürken, Melek bir an durup geri döndü. Evin kapısını son kez kapatmadan önce içinden, "Hoşça kal anne, seni hep seveceğim," diye fısıldadı. Dışarı çıktıklarında, güneş batmak üzereydi ve gökyüzü altın sarısı ve pembe renklerle boyanmıştı. Bu manzara, onların yüreklerindeki huzuru ve sevgiyi simgeliyordu. Melek, bu özel anın tadını çıkardı ve geleceğe dair umutla doldu. Masal'ın annesi, "Geri dönmeden önce, birlikte bir şeyler yemek ister misiniz? Bugün oldukça yoğun ve duygusal bir gün geçirdik," dedi.Melek, gülümseyerek, "Evet, bu harika bir fikir. Hep birlikte bir şeyler yemek iyi gelir," diye cevapladı.

Yavaş yavaş arabalarına yöneldiler ve geri dönüş yoluna koyuldular. Yolda, Melek annesinin ona bıraktığı hatıraların değerini bir kez daha hissetti. Hayatı boyunca bu anıları ve sevgiyi yanında taşıyacağını biliyordu. Annesinin ve babasının sevgisi, ona her zaman güç verecek ve yol gösterecekti.