" ကျန်းချန် မကောင်းတဲ့ကောင်! "
" မင်းကို Author Zoeyဆိုပြီးသိသွားတဲ့အချိန်က
သူတို့အရမ်းအံ့သြသွားကြတာကွ သိလား
မင်းကိုချက်ခြင်းသွားမိတ်ဆက်မယ်ဆိုပြီး
တကဲကဲလုပ်နေလို့
ငါ့မှာမနဲဆွဲထားရတာ အဟားးး!
ကျန့်ကျန့် မင်းကို ခုနက
သူတို့အသည်းယားနေကြတာမြင်တယ်မဟုတ်လား "
" မြင်တယ် မြင်တယ်
တစ်ခုပဲ ငါလန့်သွားတာ
ယောက်ျားလေးတွေကဒီလိုficတွေရေးတာရှားတယ်လေ
အခုလိုသူတို့လက်ခံနိုင်မယ်မထင်ဘူး "
" မင်း Authorသက်တမ်းငါးနှစ်ပြည့်တဲ့
ဒီနေ့ကိုသူတို့လုံးဝမျှော်လင့်ထားကြတာ
ခနခနလူစုပြီး
မင်းအတွက် ဟိုဟာလုပ်ပေးမယ်
ဒီဟာလုပ်ပေးမယ်နဲ့တိုင်ပင်ရတာအမော "
ကျိုးချန်ကအဆက်မပြတ်ပြောရင်း
ခပ်ဟဟရယ်သည်။
သူ ဒီဟာလေးကို
အခုလိုအချစ်ခံစေချင်ကြာပြီ။
' ငါ့ရဲ့အရေးအသားတွေနဲ့
သူတို့အာရုံကိုညှို့ယူနိုင်ရင်တော်ပြီ
ငါကိုယ်တိုင်လူလုံးထွက်ပြဖို့ကလိုမှမလိုတာ '
ဆိုပြီး ပြောခဲ့တဲ့ဒီဟာလေးက
5နှစ်ကြီးများတောင်လျှို့ဝှက်နေထိုင်ခဲ့သည်။
သူသာ အခုလိုမဖော်ထုတ်ခဲ့ရင်
ဒင်းကဘယ်အချိန်ထိ
လူကြောက်လေးလုပ်နေမည်မသိ။
သူ့ရဲ့readerလေးတွေပေးတဲ့
ကိတ်နီလေးကို
ယုန်လေးတစ်ကောင်လိုတစ်မြုံ့မြုံ့ဝါးစားနေတဲ့
ရှောင်းကျန့်ကို
ကျိုးချန်ကပြုံးကြည့်နေရင်းမှ.......!
" ငါ့ကိုကျွေးရင်ငရဲမရဘူးနော် ကျန့်ကျန့် "
" မကျွေးဘူး ငါ့ဟာ...သွား! "
" ဟာ...ရှောင်းကျန့်!! "
" ငါမင်းကိုစိတ်ကောက်နေသေးတယ်နော် ဟွန့်! "
ပြောပြီး
ရှောင်းကျန့်က
သူ့အတွက်ပေးတဲ့မုန့်တွေကို
အကုန်သိမ်းယူကာ
ကျိုးချန်ဘေးနားကထွက်ပြေးလာခဲ့သည်။
" Zoey ......... ဘဝငယ်
အင်းးးးနာမည်ကတစ်မျိုးလေးပဲ "
ရိပေါ် Weiboသုံးနေရင်း
အပေါ်အောက်ဆွဲရင်းမှ
ပေါ်လာတဲ့ acc nameလေးကိုကြည့်ပြီး
ဘာရယ်မဟုတ်
ထိုaccထဲကိုဝင်ကြည့်လိုက်မိသည်။
YOU ARE READING
Time (Ongoing)
Fanfic" တစ်စုံတစ်ဦးက ကိုယ့်ကိုပြန်ချစ်လာဖို့ အချိန် ဘယ်လောက်လိိုလဲသိလား? " " " ....... " " T_I_M_E " Author _ Myharr
