When Nothing Goes Right

Simula

Ang simula Ng istorya:)

Umalingawngaw sa Buong silid Ang sigaw ni Temarie dahil sa sakit na nararamdaman.

“mga Wala kayong puso!”puno Ng Galit Kong sigaw sa mga lalaking sinasaktan Ang aking Kapatid.

“ide sana patay na kami”nagtawanan silang lahat.This is so cruel!

Muli nilang binalingan Ng tingin Ang aking Kapatid na halos bugbog sarado na.I can't stop my self from crying.Hindi Naman Namin kasalan,Hindi Namin kasalan Ang kasalan Ng mga magulang Namin.

“ate..ate,diko na kaya,”walang lakas nitong Saad saakin Ng tigilan ito Ng mga lalaki sa pagbubugbog at umalis.

“Temarie,makinig ka Kay ate,wag na wag Kang susuko,makakatakas pa Tayo rito.Temarie,maawa ka Kay ate.”pagmama-kaawa ko ritong wag syang sumuko't Iwan Ako.

Hindi ko kaya na nawala narin si Temarie.Nakaya ko Ang pagkamatay Ng mga magulang namin dahil alam Kong andito naman si Temarie,pero Hindi mo kakayanin na pati sya ay mawala.

“ate,mangako ka s-saakin.T-tapusin mo Ang pag-aaral,a-ate magiging i-isang d-doktor kapa.”sa huling pagkakataon ay ngumiti ito saakin bago ipinikit Ang kaniyang mga mata.

Iminulat ko Ang aking mga mata.Kahit ano pa man Ang pamimilit ko sa sariling wag alalanin Ang nangyari,pitong taon na Ang nakakalipas.

“pabayaan mo na yan jan,baka may iniisip na malalim,oh baka iniisip nya na Naman Ang Kapatid nya.”

“pero...”

“Erica,”

Ngumiti Ako sa hangin.Kahit pa ganoon ay may naging kaibigan Naman Ako,pero kahit ganoon ay mas gusto Kong manatiling mag-isa.

“Ayako!diko get's!”

”paturo!”

Pangungulit ng mga kaklase.Nginitian ko na lamang Sila.Masasabi Kong mas Mataas Ang IQ ko kesa sakanila pero Hindi ko Naman Sila minamaliit.

“huy!kay Delafuente kayo magpaturo mas matalino yon!”

“oo,syaka Amin lang si Ayako!”

Umupo Ako sa aking upuan habang nagbabangayan pa Sila roon.Walang ni Isa Ang nagtangkang lumapit Kay Delafuente,Isa sa aming kaklase.

Nakakatakot Ang awra nito.Palaging seryoso Ang ekpresyon,ni Hindi ko nga ito nakitang nakangiti.Kung tutuusin gwapo Siya ngunit Ang maldito Ng kaniyang muka.

Aaminin Kong mas matalino ito saakin,pero Hindi Ako nainggit ko nagalit manlang saknya dahil masama iyon.I don't compete,Wala Namang problema saaking kung babagsak ako,Ang aking lang ay maka mag tapos Ako.

“Mr.Delafuente got the highest score.”nakangiting wika Ng aming guro.

Seryoso lamang Ang ekpresyon Ng lalaki Wala manlang bakas Ng kasiyahan.Hindi paba sapat sakaniya na sya Ang may pinakamataas na Marka?

“nevermind class,we'll be having a program on Wednesday,please wear an appropriate clothes.”

“yes ma'am!”

“copy ma'am!”

“ma'am andon Rin Po ba Ang mga engineering?!”

Nanatili akong naka-upo sa aking upuan ,habang Ang mga kaklase ay nag-aayos na sakanilang sarili para sa pag-uwi.

“di kapa uuwi?”

Tinanguan ko lamang Nagpaalam narin silang dalawa na uuwi na dahil may mga Kapatid pa silang babantayan.Ako,si Delafuente na lamang Ang natira sa silid.

Walang nagsalita saamin.He never talked to any of our Classmate's nagsasalita lamang ito kapag tinatanong ni ma'am,at madalang lang Rin iyon.

I withdrew a deep sigh before looking at the window besides me.Wala akong planong umuwi,it will just lead me to that past.

“go home Chua,it's already 6.”

Binalingan ko ito Ng tingin dahil sakniyang biglaang pagsalita.Nakatayo na ito handa nang umalis,ngunit nanatili ito sa may pintoan nakatingin saakin.

Tumayo ako't inayos Ang aking sarili para maka-uwi narin.Hindi Ako komportable sa kaniyang presensya.Ang lapit nya saakin.

“uy?bakit andito pa kayo?”tanong ni manong guard napalabas na Ng paaralan.

“uuwi napo.”naka ngiti Kong sagot rito.Ala sais Ng gabi ay Wala nang nakatambay rito sa paaralan,dahil Takot Ang mga estudyante sa mga multo kuno.

Naghintay Ako Ng jeep or bus,ngunit Wala talagang dumadaan.Rush hour na Ngayon Kaya baka na stuck sa traffic.

Kung minamalas nga Naman ay bumuhos pa Ang malakas na ulan.Kalbaryo.Paano na Ako uuwi Ngayon?Wala akong dalang payong,Wala Rin Naman akong service.

Umupo Ako sa waiting shed at napagpasyahang hintayin nalang na tumila Ang ulan.Pwd namang maglakad ako't magpabasa sa ulan pero baka'y lagnatin Ako't Hindi makapasok sa klase.

Binuksan ko Ang aking cellphone't nag scroll-scroll lamang roon.Malayo pa ang condong tinutuluyan ko,kung lalakarin ko ito ay paniguradong maabutan Ako Ng trenta minuto.

“hop in.”

Inangat ko Ang aking tingin sa nagsalita.It was Delafuente inside his luxurious car,tas papapasakyin nya kao roon?para namang nagpasakay sya Ng isang basura.

“hindi titila Ang ulan,at baka lumakas pa ito.Hop in.”saad nito sa seryosong boses.Walang nagawa kundi ay sumakay Ako sa kaniyang sasakyan.

“thanks.”nakangiti Kong wika Ng nasa tapat na kami Ng condo.He didn't give me a smile or even a glance he just drove away.

Disrespectful!I flipped my long curly hair and didn't mind the people looking.Nakakahiya.Sa susunod hinding-hindi na Ako sasakay sa lalaking yon,parang napilitan lang eh.

Pumasok Ako sa aking condo at ginawa Ang palaging Kong ginagawa.Take a shower,eat,study,and sleep.