Acemi Aşıklar (1)

(15.1) İnsan avcısı/Garipler ötesi tatil (Bölüm 1)

Bu bölümde şarkı eklemeyeceğim çünkü 3 şarkı önerim var... Tavsiyem bu bölümü okurken:
-Jealous
-Another Love
Veya
-Snowfall
Dinlemeniz yönünde... Eğer açtıysanız hem iyi okumalar,hemde iyi dinleme- P-Pardon hüzünlenmeler...

Gece 3 gibi alarmla değil,kendi başıma uyandım... Aşırı kötü hissediyordum... Yüksek ihtimalle bu gece birisini yemezsem ertesi güne uyanamayacaktım... İçgüdülerim hiç olmadığı kadar kalbimi ve az bulunan (tartışılır) duygularımı bastırıyordu... Başım dönüyordu... Biraz da kalpsiz bir canavara dönüşüyordum... Hayır, biyolojik olan canavar değil. Duygusuz manasında (yani artık o yiyeceğim insana acıyamıyordum,kim olursa olsun,bir aslan gibi düşünün... Yiyeceği ya da yediği geyiğe üzülür mü?)... Hemen sonra kalktım... Ve... Yine başım döndü:')
Kalktım... Gözüme baktım... Yeşilden kırmızıya dönmüştü... Evet... Resmi olarak hem geceyiz,hemde lanetli bir canlı olarak ölmek üzereyim... Tabii ki de böyle bir durumda gözüm kırmızı olacaktı... Sonra evet... Kalbim artık sustu ve... Mirelle'in yatağına oturdum (bunu yapayım dersen,sabahleyin çok büyük pişmanlık duyarsın)... Her ne kadar normal bir insan gibi takılsam da.... İçgüdülerim her zaman orada.... Ben her zaman bir vampir olarak kalacağım... Doğanın kanunlarına aykırı olamazsın...
Odanın içinde bir insan varken uyumak çok zordu zaten... Ama içgüdülerime hakim olamıyorken,hemde kapıda açıkken.... Beni kim durduracaktı? Ah... Hayır yapamam bunu... Yapmamam lazım,olmaz olmaz... Ama olmuyordu... Yaklaşıyordum... O anda durdurdum kendimi... Hayır bunu yapmayacağım... Desemde ne fayda? Vampirlik içgüdüleri ya da duyguları her zaman beni kovalıyordu... Üstelik kanlı bir canlı da 7/24 yanımda... Masum masum uyuyordu... Gözlerimin ışığını fark etmemiştir umarım... Farketseydi uyanırdı ama... Ağh... Yesene şunu... Ne bekliyorsun? Kokusu... Ah... Kokusu çok güzel... Hayatımda hiç bu kadar sabırlı olmamıştım... Ama lazımdı... Dayanamadım ve biraz daha yaklaştım... Ağzımı açtım... Tam boynuna dayayacakken sivri dişlerimi... Yapamadım... H-Hayır yapamazdım... Senin hayatını kurtaran kişiyi yiyemezsin... Yapamazsın bunu... Bu acımasızlık!!! Yarın kendine geldiğinde pişmanlık duyacağın hareketlere girişme... Sonra tekrardan deneyecekken sessizliği öteki tarafa dönmesi bozdu...:
"Bu bana bir mesaj herhalde" dedim ve ışık hızında dışarı çıktım... Çok ciddi bir sıkıntı vardı... Artık gücüm yavaşlıyordu... Ve bir yerden ciddi bir Mirelle kokusu geliyordu... Hayır okul yolundan değil... Kasabaya çoktan gelmiştim yani kasabadan birisiydi... Hava hem buz gibiydi,hemde bütün camlar ve balkonlar kapalıydı... Ama ben uçamıyorum... Hmmmm... Ama ben elf kanı istiyorum... Yada... Mirelle'i... Ama Mirelle burada olmadığı için rahatım (yazar buna güldü... "Rahat mı?"😅)
Sonra kokuyu takip ettim ve bacalı bir eve çıktı... Ama ne farkettim biliyor musunuz? Baca zaten biraz kirlidir ama cam nedense açıktı... Yine ve son kez süper hıza çıkıp duvardan cama atladım... Ama camdan girdikten sonra yüksek sayılabilecek bir sesle yere düştüm... Ve... Artık maalesefki evden çıkış yoktu... Çünkü kalkmakta... Çok zorlanıyordum... En azından eve girmiştim ve evet,burnum yanıltmamıştı... Koku buradan geliyordu... Ama en kötüsü... Sesle birlikte odadaki elf de uyandı... Ve bu tanıdık ses:

Bilinmez:Abi?

Ben:Ne abisi?

Bilinmez:Vincent Abi... Bu saatte burada ne işin var?...

Ben:B-Bir dakika... B-Bu ses... Sindy?

Sindy:Abi... Ne işin var burada? Ablam Mirelle nerede? Ve son kez soruyorum neden çok zayıflamış görünüyorsun? Ya söylersin... Ya da annemleri uyandırırım görürsün gününü... Seni çok sevdikleri söylenemez...

Ben:Abicim... Bak şimdi... Ben vampirim ya hani?

Sindy:Evet?

Ben:O yüzden de her ne kadar inkar etsem de bu benim doğam ve eğer bu gece birisini yemezsem... Burada öleceğim... Ama sizin burada yaşadığınızı bilmiyordum... Ve şimdi çıkıyorum...