GRİ

1.BÖLÜM

Hayallermiydi insanı başarıya götüren, yoksa hayattan aldığı derslermi?

Bana göre her ikisiydi. İnsan önce hayallerle yaşar sonra hayatla yüzleşir ardından hayallerini hayatına yansıtır ve kendini kendi için başarı diye düşündüğü noktaya getirirdi.Ben hayatla yüzleşmekten korksamda buna mecbur kalmış ve hayal kurmaktan korkmuştum. Ama yaş aldıkca anlamıştım bir çok şeyin hayaller kurup onların gerçekleşeceğine inanmaktan geçtiğini.

Ben Vanta Morin  aslında Asel Kaya

Asel Kaya içimde gömdüğüm bendim. Arkadaşlarımın asla tanımadığı, ailemin ve yakınlarımın bile çok uzun zaman önce gördüğü ama sonra tamamen unuttukları bendim. Ve tabi kaybetmekten korktuğum ben.

İçimdeki Asel i gizleyeli yıllar olmuştu. Çocukken çok sık azarlandığı için yavaş yavaş yok oluyordu içimdeki Asel. Bense onu kaybetmek istememiştim.

Büyüdükce çocuk olan kendimi içimde saklamış yerine bambaşka birin koymuştum. Kendimi değişirsem onu hayatta tutabileceğimi sanıyordum. Yaşadığım ülkeden ve biolojik bağım olan herkestense uzaklaşmıştım. Renklerimi siyahla değişmiş, ruhumu karanlığa gömmüş adımıysa karanlığın en sert tonuyla değişmiştim. Dönüştüğüm kişi Vanta Morin Aselin tam aksiydi. Sert, durgun, sessiz, ve dik.

Asel aşk dolu, rengarenk dünyaya sahip , özgür ve masum ruhla, -ki insanlar dünyada böylelerini yok etmeyi severdi-   sahipti. Çok saftı. Ne denilirse sakince yapar, kavgalara karışmaz, her şeye ve herkese inanırdı. Dediğim gibi Vanta onun aksiydi nadiren gülen, simsiyah, içindeki nefret ateşiyle herkesi yakar, kendi düşüncelerine bile inanmazdı.

Ben 14 yaşımdan sonra Aseli yok saymış, 20 yaşımdaysa tamamen Vanta Morin olmuştum.

Gözlerim aynadaki yansımamdaydı. Kaç dakikadır böyle duruyordum bilmiyorum ama tekrar kendimi, hayatımı sorguluyordum. Geçmişimi hatırlıyor geleceğimi düşlüyor şu anıysa his etmiyordum bile. Gözlerime baka kalmıştım. Geri çekilmek zordu. 

Aynadaki aksim gözlerime yansıyor aynada baktığım gözlerimse sanki ruhumu bana gösteriyordu.

Kendime gelerek gözlerimi sıkıca kapatıp kafamı salladım. Beni sanki kendi aksime hapseden düşüncelerimden kurtulmaya çalıştım.

Akıl böyleydi işte seni seninle yüz yüze bırakın ruhunu sana gösterir ve geçmişine götürür. Olmayan şeyleri sana düşündürür ve hatta olan şeyleri bile farklı şekillerde sana fısıldardı. 

Benim aklım bana çocukluk anılarımı huzursuz  siyah alandaki rengarek huzur gibi hatırlatırdı. Sonrasınıysa tamamen siyaha karışmış ama renklerinden vazgeçmeyen,tıpkı bir araftaymış gibi.

Bunları düşünmemeğe çalışarak gözlerimi açıp banyoya ilerledim . Musluğu açarak avucuma soğuk suyu doldurup bir kaç kez yüzüme çarptım. Aynaya bakmadan yüzümü kurulayıp banyodan ayrıldım.

Şu an düşünmemek için en iyi yolsa en yakın arkadaşınla vakit geçirmekti

MERHABALARRRR

ilk bölüm ve birazcık kısa. Ama böyle olursa daha sık bölüm atarım diye düşünüyorum.

kitap için her an bir şeyler düşünüyorum. doğruyu söylemek gerekirse kitaba başlarken aklımda bir senaryo, hikaye akışı yoktu. Yazdıkça ve düşündükçeyse neler olacağını buldum. olayların gidişi beni de sizi de memnun eder umarım.

ikinci bölüm gelecek haftayaaa geliyorr

haftada bir bölüm gelecek tabi yetiştire bilirsem.