Türkiyedeki ana sisteme giriş yaptığımda Emirde bilgisayar almış yanımda oturmuşdu.
Dikkatlice sistemi incelemeye başladım. Şu anda ana sistemin bir alt sisteminde 200 den fazla kişi vardı ve durmadan çalışıyorlardı. Ana sisteme iznim olmadan kimse giriş yapamazdı çünkü şifre sadece bendeydi. ben sistemi açtıktan sonra istek şifresini kime verirsem o şifreyi girir ve bana istek gelirdi bende kabul edince o kişi ana sisteme giriş yapabilirdi. Ama bir sorun vardıki girişine izin verdiğim kişiyi sistemden atamıyordum. Yeni izin şifresi yazmaksa en az yarım saat isterdi.
"Emir şimdi ben sana istek şifresini verecğim yaz izin vereyim birlikte çözelim şu şeyi"
"tamamdır" hızlıca klavyede bir şeyleri tuşlayarak " istek şifresini söyle"
ben şifreyi söyleyince istek ekrana düştü. Ben kabul etdikten sonra başka bir istek daha geldi. Kaşlarımı çattım. "Emir sen sistemdemisin şu an?"
" Hayır? kabul edilme bekleniyor yazıyor bende" merakla yüzüme bakmaya başladı "bir sorunmu var As-"
"Vanda Asel değil"
bunun yeri değildi evet ama o isimli Deryadan başka kimseden duymayak istemiyordum.
Ben ne yapmıştım? kime izin vermiştim ben ? Omuzlarım düştü. Her şeyi kaybetmiş olmama çok az kalmıştı. Şu an giriş yapan kimse tek bir şey yapmakla her şeyi yok ederdi. Bu sistemi kurmak tek bir yılımın tamamını almışken tekrar toplamak beni zorladı. Yıllar sonra o korku yine içimdeydi.
Kaybetme korkusu
"Hey iyimisin Badem?" Emire baktım
"Arkadaşlara söyle çalışmayı durdursunlar bu gün hepsi izinli tamammı. Hatta belki bir daha burda çalışamazlar."
Sesim durğundu. Kendime bile yabancı gelmişti sesim.
Emir endişeyle " Hey hey neler oluyor sen iyi olduğuna eminmisin??"
Kendini toparla Ven sen yıkılamazsın. Sorun yok toparlarız sakin ol şimdi olmaz sonrada olmaz tabi ama şimdi hiç olmaz kendine gel
Kendime gelmeliydim üstesinden gelebilirdim.
"Evet evet iyiym sorun yok Her şey iyi olacak. Sen sadece arkadaşları izine gönder tamamı ben halledicem"
"Eminsin dimi ?" Emir hala endişeyle bana bakıyordu
"dedim ya evet diye hadi Emir hadii" güven verircesine gülümsemem Emiri ne kadar sakinleştirmesede, beni inkar etmeden çalışanlara izine gitmelerini söylemek için yanımdan kalktı.
Amelia yanıbaşımda durmuş dikkatlice ne yapacağımı bekliyordu " Sende git Amelia bu gün izinlisin" dedim yavaş ve sakin sesle
"Ama efendim-"
"git Amelia bu gün otellerden birinde kendine oda ayrla sabah her şey iyi olacak o zaman geri dönücez. " Umarım...
Ameliya da sesizce yanımdan ayrıldığında eskiden olduğu kimi yine yalnızdım..
Sistemdeki çalışanların sayı 0 a indiğinde çalışanlarda odadan ayrılmıştı. Emirde yalnız kalmak istediğimi düşünecek olacak ki o da odadan çıktı.
Şu an sistemde sadece 2 kişi vardı ben ve hatam
Sistemdeki herkimse hala bir şey yapmamıştı. Aniden ekranda bir şeyler yazıldı ve beyaz chat sayfası açıldı.
User2: Doğruyu söylemek gerekire kabul etmeni beklemiyordum
Bu da kimdi şimdi?
HELOOOOOOOOOOOO NASILIZ BAKALIMMM
bölümün sonudayız yeni bölümde haftaya gelir belkii bay bayyy
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GRİ
Randombilmiyorum belkide her şey kafmın içinde oluşan dünyadan ibaretdi. Savaşı kazanıp kaznamam da önceden planlanmıştır belkide. Yoruldum ama durmayacağım . Çünkü biliyorum bazen durduğun an her şeyi bozulabilirdi. Her şey bana bağlıydı...
