bilmiyorum belkide her şey kafmın içinde oluşan dünyadan ibaretdi. Savaşı kazanıp kaznamam da önceden planlanmıştır belkide. Yoruldum ama durmayacağım . Çünkü biliyorum bazen durduğun an her şeyi bozulabilirdi. Her şey bana bağlıydı...
Bilinmez: Günayıdn güzelim. Seni görebileceğim fazladan 1 haftamız oldu ne güzel haber değilmi :D
"Hay ben senin"
Sakin ol Ven sakinnnn
"Sakinim sakinim fazlasıyla sakinim" elerimi açıp tekrar yumruk yaparak kendimi sakinleştirmeye çalıştım. İstemsizce kahkaha atmaya başladım. Tekrar ciddileşdiğimde en kısa zamanda bu adam her kimse onu bulmayı ve bozuk olsa bile kalan tek özel uçakla İspanyaya geri dönmeği düşündüm.
Siz: Kim demiş ? İstanbula gitmeyeceğimi yada başka bir yol bulmayacağımı sana düşündüren nedir?
Bilinmez: hmm 3 gün diyosun yani. Onada razıyız be gülüm
Siz: Sen diyorsunki illa ağzımı bozayım ha
Bilinmez::/
Siz: Kimsin?
Bilinmez: hala vazgeçmiyorsun. Bu ne inat be kızım
Siz: Ben senin kızın falan değlim bana cevap ver
Bir süre çevrimiçi olsada mesaj gelmeyince bende umursamadan telefonu yatağın üstüne fırltdım. Şu an yaz mevsiminde olduğumuza ve bu saatde bile 32 derece scaklık olduğunu varsayarak üstüme krop ve şort giymek istesemde dünkü resmi kıyafetlerimden başka bir kıyafetim olmadığı için dün otel odama bırakılması beni bu rahat kıyafetlerden kurtaran bornozu üstümden çıkartarak tekrar dünkü kıyafetlerimi giyindim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(kombinimiz bu şekilde)
Uzaktan rahat görünse bile benim için en rahatsız edici şeyler diyebilirdim. Yakıştığı için her şeye rağmen bunu giyerdim. Bu kombinimdeki en rahat şey herhalde topuklularımdı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(bence güzel)
Topuklularımıd giydikten sonra odadaki dağınıklıklarımı topladım. Odada bir şey bırakmadığımdan emin olduktan sonra Telefonu ve çantamı elime alarak odadan ayrıldım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Odam 7 katlı otelin 5. katındaydı. Merdivenlerle inmeye üşendiğim için asansöre doğru ilerledim. Düymeye bastıktan sonra biraz beklemeye başladın.
Asansörün kapısı açıldığında içeride 26- 27 yaşlarında gibi görünen genç bir çocuk vardı. Kafa sallayıp selam vererek asansörün boş kalan tarafına geçtim. 1 düymesine basarak beklemeye başladım.
Parfümü de bi garipmiş. Burnumu yaktı resmen
sanamı kaldı kız millet ne isterse kullanır
ne var be
sus ven sus
asıl sen sus
İçimdeki küçük çaplı kavganın bitme sebebi asansörün durmasıydı. " Hay ben se-" seslimi söyledim ben onu?
" Merak etmeyin şimdi düzelir" yanımdaki genç konuşmaya başldı. Fazlasıyla sakindi. Bense değildim. Bir günde bu kadar aksilik olmaz dı be kardeşim. gün daha yeni başlıyordu hem . En azından benim için.
Telfonumu çantamdan alarak sinyale baktım. Çok az vardı. Ameliayı aramak istediğim an ise sinyal tamamen gitmişdi. Arama yapamayınca ekranı kapatıp telefonu çantama geri koydum.
Biraz daha belki çalışır umuduyla olduğum yerde haraketsizce bekledi. Ama çalışmamıştı. Asansörün yardım tuşunu uzanarak bir kaç kez bastım. biraz sonra asansörün ışıkları kapandı. Bu kadarıda fazla ama.
Karanlıkta çantamın fermuarının açılma yerini ararken yanımdaki gencin telefonda umursamazca oyalandığını gördüm. " Alışıksınız sanki asansörde kalmaya"
başını telefondan kaldırmadan " bu otelde 1 haftadır kalıyorum artık 4. kez yaşadığım için alıştım sanırım. Sizde merak etmeyin 2-3dakika içinde düzelir.
Ya sabır. söylediklerini biraz düşündükten sonra yüzümü ona döndüm. Artık telefonumu çantamdan almaktan vageçmşdim.
"peki neden vazgeçmediniz."
Elindeki telefoun ışığı yüzünü aydınlaıyordu bu yüzden tepkisini görebiliyordum. hafif gülümser gibi oldu, yada bana öyle gelmiti. Yüzünü bana döndü
"Neden vazgeçeyim?"
" bilmem genelde insanlar bir kere asansörde kalınca bir daha kulanmaya korkar"
Sana ne ven insanların hayatına karışmasanmı
Kes sesini
"bir daha yapmaktan korkarsam ve sonrasında asla yakın durmazsam, normal olduğunda bile eziyyet çekerim herhelde"
" hmm garip bir düşünce" adamın söledikleri benide düşünmeye zorlamıştı
Elinde hala kapatmadığı telefondan yayılan ışıkla elini bana doğru uzattığını gördüm " Tanışalımmı?"
Çok fazla düşünmedim. " tabi" gülümsedim Uzttığı elini sıktım " Ben-" kimdim ben?
Vanta Morinmi Asel Kayamı şu a kimdim ben?
"Asel, Asel Kaya " dedim ani bir dürtüle
Gülümsedi " Anıl Saygın. Memnun oldum"
" bende"
Neden Vanta dememiştim bilmiyodum. Ama içimden bir ses bunun bir hata olduğunu söylüyodu.
HELOOOOOOOOOO
Kısa bir aradan sonra tekrar burdayızzz
Hep heloooo diye giriş yapıyorum ayol. Herneyse nasılsınız bakalım. Bu bölümden sonra aklıma öyle şeyler geldikiiiiiiiii
Bu bölümde bile değişiklik yapmışımdır. Kaos severmisiniz?
AY BEN ÇOKKK SEVERİMMMM
ve bunu yapmaya çalışıyorum ve çok geriliyorum, bazen vazgeçiyorum yazık yapmayayım diyorum ama duruyorum yap diyorum. Bazen içimde benimle oyunlar oynayan ses " sil bu kitabı çok kötü yapamazsın" falan der tüm moralimi bozar . Tabi onu duymuyorum çünkü beni desdekleyen güzel canım arkadaşlar var onlara da destekleri için minnetdarım.
Duygusal konuşmaları pek sevmiorum neyse. Bundan sonraki bölümlere dikkatttt
