Şirket uçağı hazırlandığı sürede Türkiye deki sisteme giriş yapmaya çalışsam da yapamamış ve bırakmıştım ardından Deryayı aramış olanları anlatmış ve bir kaç gün dönmeyeceğimi söylemiştim. O isa gelmek istediğini söylemiş hatta diretmişti. İşinden geri kalmaması için izin vermemiş en kısa sürede geri döneceğimi belli etmiştim.
uçaktaki yerimde oturmuş bilgisayarımda sisteme giriş yapma çalışmalarıma devam ediyordum. Küçük bir detay vardı ama çözmesi çok zordu. Sistemi kilitleyen bir şifre kurulmuştu, şifreyi yazarak kendi eski şifremi yazarsam her şey çözülecekti. Kodlarla çözmeye çalışsam da yapamamıştım bu yüzden farklı yöntemler deniyordum.
"efendim Türkiyeye giriş yaptık"
Amelia nın sesiyle başımı kaldırdım " tamma şirkete en yakın havalimanında iniş yapalım"
Amelia başını salladı "tamam efendim" diyerek yanımdan ayrıldı.
Biraz daha kodları incelediken sonra bilgisayarı kapatıp arkama yaslandım ve pencereden üstünden uçtuğumuz şehiri izlemeye başladım.
Çok özlemiştim buraları
bazen gelmek isterdim ama ya zamanım olmazdı yada korkardım. bu gün bile zorunda kalmasam yalnız gelmezdim belki de.
korkardım buraya gelmekten çünkü burdan daha 17 yaşımdayken kaçmaya çalışmama sebep olan akrabalarımı görmek onlarla yüz-yüze gelebilirdim. Zaten bu yüzden en sevdiğim ülkelerden olan ispanyaya taşınmış herkesle iletişimi kesmiş numara ve kimliğimi değişmiştim.
Kaybolmak ve unutulmak istemiştim.
Biraz sonra iniş yapmıştık şimdi arabadaydık ve şirkete doğru ilerliyordum. Ben sürücü koltuğunda oturmuş arbayı kullanırken Amelia yanımta oturmuş elindeki tabletten şirketin buradaki bölmünden bilgiler veriyordu.
Arabayı kendim kullanmama garip baksada beni anlıyor bir şeyler düşündüğümü biliyor ve susardı. İşte tamda bu yüzden özel yardımcımdı.
Sonunda şirkete geldiğimizde arabayı vale almak istese de reddederek kendim park edip Amelia ile inerek şirkete giriş yapmıştık.
Girişteki çalışanlar beni ilk defa gördükleri içintanımıyorlardı bende onlara uyarak şirkete gelen sıradan birileri gibi reseptiona doğru ilerledim.
"Merhaba hoş geldiniz . Ne için gelmiştiniz"
"Teşekkür ederim. Yönetim kurulu başkanınızla görüşmek istiyorum."
"Üzgünüm şu anda çok meşgul görüşme ayarlayamıyoruz"
"Siz lütfen ona Badem geldi deyin o zamanı varmı yokmu kendisi karar verir"
Resepsiondaki kız garip bakışlarıı saklamaya çalışsa da fazlasıyla belli oluyordu.
Ameliya yavaşca "Efendim işinize karışmak istemem ama neden kendi isminiz değilde Badem?"
glümsedim. Buradaki başkan eski üniversite arkadaşlarımdan en güvendiğim 2 kişiden biri olan Emir Özcandı.Diğeride Deryaydı tabiki. Bana hep Badem der bademe benzetirdi. Garip ama bi o kadarda eğlenceli çocuktu. Üniversitenin 3. yılında biz buraya gelsekte o bizimle konuşmayı bırakmamıştı.
Ben şirkein buradaki şubesini açtığımda kime emanet edbilirim diye düşünürken Derya ona güvenebileceğimizi söylemiş bende onaylayarak onu başkan olarak seçmiştim. Beni asla yüz üstü bırakmamışdı. İyi bir liderlik kabiliyeti olduğu için gözüm hiç arkada kalmamıştı.
"Beni onlar tanımıyor ismimi söylersem tanırlardı. Farklı davranmaya başlarlardı. Bademi Emir dışında kimse bilmez böylesi daha rahat"
Amelia başını sakince sallayarak tekrar tabeltine odaklandı.Bu sırada Emiin gülümseyerek bze doğru geldiğini görerek bende gülümsedim.
Biraz daha yakına geldiğinde "Ooo Bademcim sen buralara gelirmiydin ya." diye söylenmeye başladı. Bende ona doğru ilerleyip sarıldığımda o da beni sıkıca sardı " ay çok özlemişimm"
"Bende Badem ya."
benden ayrıldığında " ee söyle bakalım niye geldin. Hem küçük canavar nerde gelmedimi " Derya sevmesede ona hep küçük canavar derdi.
"Haberim yok sanma. Buradaki sisteme bağlanamadık ordan bende mebur geldim Deryayıda işinden etmek istemedim hem apar topar gelince görüşemedik bile" Sanki gelmezde saatler önce birlikte değolmişiz gibi.
Pişmanlıkla" Sana söyletmeyecektim aslında ama üstesinden gelemedim özür dilerim"
"sorun yok sen bilgisayarlar nerdeyse beni ora götür. Bakalım halledebilirmiyim"
Başını sallayarak bize yolu gösterdi. Sistem için çalışma alanına giderkende hangi yolları denediğini nelerin olduğunu bana anlatmaya başladı. Alana geldiğimizde çalışanlar başlarını bilgisayardan kaldırmadan kod yazıyor bir şeyleri çözmeye çalışıyorlardı.
Emir bana kendisinin çalıştığı bilgisayar masasına getirdiğinde bilgisayarın önüne oturarak " Emir sende git kendine bir bilgisayar götür gel yardım et ana sisteme giriş yap oradan halledelim" Emir bu sözümün üstüne tamam diyerek hızla yanımdan ayrıldı.
BİTTİİİİ
Bölüm sonuna hoşgeldinizz
nasıl gidiyor sizce olmuşmuu?
görüşmek üzeeerrrreeee
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GRİ
Randombilmiyorum belkide her şey kafmın içinde oluşan dünyadan ibaretdi. Savaşı kazanıp kaznamam da önceden planlanmıştır belkide. Yoruldum ama durmayacağım . Çünkü biliyorum bazen durduğun an her şeyi bozulabilirdi. Her şey bana bağlıydı...
