Pride×Taekook

-1.9-

Yorum gelmezse bölüm atmıyormuşum, öyle dediler. 🙃

...

"Arka kapıyı tutun, oradan kaçmaya çalışma ihtimalleri çok yüksek."

Mingyu ve Yoongi kafasını sallayıp beni onaylamışlar, ardından yanlarına birkaç polis memuru alıp arka kapının oraya geçmişlerdi. Ben de elime megafonu alıp son kez seslendim içeriye.

"İçeridekiler, bu size son uyarımız. Bizi zor kullanmaya mecbur bırakmayın."

Arka taraftan ses gelmeye başladığında hepimiz o tarafa geçtik, kaçmaya yeltendiklerinde silahımı doğrulttum adamlardan birine. Ellerini kaldırıp teslim olmuştu, hemen yanına koşup etkisiz hale getirmiş, kelepçeleyip ayağa kaldırmıştım. 

"Alın bunu, hemen götürün."

Soedam tuttuğum adamı itip yürümesini sağladığında derin bir nefes verip içeridekileri yavaş yavaş tahliye etmeye başladık. İşimiz biraz uzun sürecekti, yaralılar vardı ve hepsinin dosyasını tutup ifadelerini almak durumundaydık. Bu gece eve gidemeyebilirdim bile. Telefonum çaldığında karşımda duran polis memuruna teşekkür ederek gönderdim ve yanıtladım.

"Aşkım? Ben çıktım da göremedim seni?"

"Bebeğim, siktir, aklımdan tamamen çıkmış. Ben gelebilecek gibi değilim, sen evimize geç, kapıyı da kilitle. Sabaha karşı anca evde olurum."

"Çok mu işin var ki?"

"Yaklaşık sekiz saatlik bir rehine operasyonuna gittik, şimdi bitti ama karakolda yapılacak çok iş var. Beni bekleme sen, yemeğini yiyip uyu lütfen."

"Of ya, özlemiştim ben seni."

"Ben de seni çok özledim bebeğim, sabah görüşürüz, olur mu? Benim şimdi gitmem gerek."

"Tamam, seni seviyorum."

"Ben de seni seviyorum."

Telefonu kapadık ve yaralıların durumlarını öğrenmeye gittim, ardından arabalarımıza binip karakola geçtik. Ben odama elimdeki dosyalar ve yanımdaki polis memuru ile girmişken odamdaki güzel misafir karşıladı beni.

"Bebeğim?"

Polis memuruna bakış atıp hafifçe selam vermiş, gözlerini direkt bana dikmişti. Özlemini resmen görebiliyordum.

"Tamam Jongin, sen çıkabilirsin, gerisini ben hallederim."

Polis memurunu gönderdiğimde Taehyung kapının kapanmasıyla koşarak kucağıma atlamış, bacaklarını belime sarıp dudaklarını dudaklarıma bastırmıştı. Üst dudağımı kavradığında hafifçe sırıtarak alt dudağına ufak bir öpücük bıraktım, ardından dayanamadan dişlerimin arasında çekiştirdim ve dilimle üzerinden geçip emdim. Şapırtılı bir sesle ayrıldığımızda bebeğimin bayık bakışları direkt üzerimdeydi. 

"Seni özledim, eve gitmek istemedim o yüzden. Umarım sorun yoktur."

"Tabii ki de yok, ne zaman istersen gelebilirsin aşkım. Ama yorulacaksın burada iyice, işim çok uzun sürecek çünkü."

"Olsun, evde tek kalmak istemedim. Seninle kalmam daha iyi."

"Sen bilirsin meleğim, otur bakalım o zaman."

Masamın karşısındaki koltuğa oturttum onu ve saçlarından birkaç kez daha öpüp kendi yerime geçtim ve masamda dağınık duran kağıtları toparlamakla başladım. Taehyung telefonuyla uğraşırken ben de arada polis memurlarının getirdiği ifade raporlarını inceliyordum.