Katilin Peşinde

Küslük

Telefonuma bakmaya başladım Barış keyifli görünüyordu.

'Söyle bakalım seni bu hala getiren kim'

'Önemsiz bir'

'O önemsiz kim'

'Önemsiz işte anla'

'Şu hayatta o kadar çok önemsiz insan varki hangisi olduğunu anlamam zor olur'

'Aman Barış'

Yolu izlemeye başladım okuldan baya uzaklaştık bir 20 dakika boyunca ne konuştuk nede durduk.

'Barış nere gidiyoruz böyle sabahtan beri yoldayız'

'Az kaldı geldik'

Bir piknik alanına geldik bir kaç insan vardı arabadan indik barışı takip etmeye başladım piknik alanında uzaklaştık bir açıklığa geldik barış çimlere uzandı bende yanına oturdum kuş sesleri ağaçların hışırtısı rüzgarın sesi gerçektende rahatlatıcıydı.

'Eeee nasıl buldun'

'Huzur verici kafamı burda toplaya bilirim'

Ağaçın üstünde bir kuş yuvası vardı içindeki yavru kuşlaraı ve annelerini izlemeye bir süre sonra yanlarına bir kuş daha geldi sanırım o da babaydı onları izlerken hem mutlu oluyorum hemde içimden ağlıyasım geliyor neden böyle hissettiğimi bile bilmiyor gerçi anlaşılmayacak gibi de değil kendimi her zaman gerçeklere karşı perde çektim ama o perde tül perde olunca bir işe yaramaz etrafa bakınmaya başladım Barış gayet keyifliydi o buranın keyfini çıkartırken bende keyfimi kaçırtıyordum ne yapmam artık polise gitmeliyiz ama halam offff hala offf keşke her şeyi abartma gibi bir hastalığı olmasaydı telefonum çalmaya başladı telefonumu elime alıp ekranına baktığımda Ateş arıyordu sinirlerim yeniden bozuldu ekranı kapatım eski yerine koydum yine aradı bu sefer sinirlenip telefonumu kapattım yere sert bir şekilde koydu.

'O kim'

'Önemsiz biri'

'Yani Ateş'

'Değil'

'Ateş senin için önemli mi'

'Hayır tabikide değil'

'O zaman bizim kayıp önemsiz biri bu değilmi'

'Offf Barış buraya kafamı toparlamaya geldim onun adını burda anarak kafamı dağıtmaya değil'

'Sana Ateş seni üzer demiştim haklıyım öyle değil mi'

'Bilmiyorum Ateş çok tuhaf biri anlam veremiyorum o ne biliyim bazen beni üzüyor ama bazende sanki hiç bu kadar mutlu edildiğimi hatırlamıyorum durmadan sinirleniyor off Ateş çok zor biri bazen ondan nefret ediyorum bazende iyi bir arkadaş'

Barış kahkaha attı.

'Ne gülüyorsun be'

'Ateş ve arkadaşlık olucak şey değil aynı Ateşten bahsettiğimizden eminmiyiz'

'Neden'

'Hıh kendi çocukluk arkadaşlarına bile saldıran biri nasıl arkadaş canlısı gibi davranan bilirki'

'Kime Can gilemi'

'Evet hemde öyle bir saldırdı ki anlatamam'

'Ne neden saldırsın ki'

'Bilmem artık neden saldırdı ama şunu biliyorum o günün sabahı gayet iyi yiydi araları,öğle arası Emir'in tam yüzüne bir yumruk attı'

Bu yalan neden durduk yere Emir'e yumruk atsın ki.