Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Herkese merhaba. Bölüm +18 bulunduruyor. Okumak istemiyorsanız geçebilirsiniz. Keyifli okumalar.
Paptircem - Çizelim Biri
Redd - Aşk, Virüs
°°°
Kendini kurtaramayanı kimse kurtaramazdı.
Bir çıkış yolu bulunur, bir umut vardır diyerek tutunmuştum gittiğinden beri.
Ama Emir, Ufukla konuşmaya gidiyorum diyerek adamı öldürüp de gelmişti.
Her şey şimdi başlıyordu.
Fredo telefonu yüzüme kapattığında içimdeki umut ışığı çoktan sönmüştü. Artık ileri geri hareket edemiyordum. Adımlarım odanın içine mızrak gibi saplanmıştı. Gözümden süzülen yaşla ne yapacağımı bilmiyordum.
Bize ne olacaktı?
Ona ne olacaktı?
Ufuğun oğlu peşimizi bırakmazdı. Cehennem kapının arkasındaydı.
Bu yolda sevdiklerimi kaybedebilirdim. Kendimi kaybedebilirdim. Sonradan aklıma gelen Emir'i kaybedebilirdim. Sevdiklerimi kaybedeceğime Emir'i kaybetme fikri gözüme daha iyi gelmişti. İğrenç bir insandım. Ama olacaklardan çok korkuyordum.
Bütün enerjim, ruhum düşünmekten emilirken dışarıya attım kendimi. Nefes almak istedim. Düşünmemek istedim. Günlük sıkıcı, şikayet ettiğim hayatıma geri dönmek istedim.
Durmaksızın yağan yağmur saçlarımı ıslattı. Titreyen çenem yağmur yüzünden değildi. Sarı bir taksi kapımızın önünde durduğunda tüm dikkatimi oraya verdim. Beynim de tehlike çanları çalarken bir hışımla evin arka tarafına koşmaya başlayacaktım ki adamın sesi beni olduğum yere çiviledi.
"Parla hanım?"
Kafamı çevirip tıknaz kel taksiciye baktım. "Beni Fredo yolladı. Emir beyin arkadaşı."
"Ne istiyorsun?" Çatılmış kaşlarım ve soğuk sesim adamı duraksattı. "Sizi onların yanına getirmemi söyledi."
