We volgen Kiana in haar leven. Haar vaders zijn Maksim stojanac en Danny dorland. Samen met de vriendengroep van haar ouders beleven ze veel leuke en mooie momenten. Ze schaamt zich helemaal niet voor haar homo ouders.
De weken die volgden leken eindeloos. Iedereen in de vriendengroep wachtte gespannen op de komst van de baby. Danny en Maksim hadden alles in gereedheid gebracht en voelden zich helemaal klaar voor deze nieuwe fase in hun leven. Kiana genoot nog van haar laatste weken als enig kind, maar ze was ook enthousiast over de komst van haar nieuwe broertje of zusje.
Kiana hielp haar vaders met de laatste kleine afwerkingen in de babykamer. Ze bracht veel tijd door met Jarno, en hun relatie werd steeds sterker. Op een rustige namiddag, terwijl ze samen in het park zaten, gebeurde er iets bijzonders.
Ze zaten op een bankje, hand in hand, genietend van de zon. Jarno keek naar Kiana en glimlachte. "Kiana, ik heb het gevoel dat we al zo lang samen zijn, maar het is eigenlijk nog maar kort."
Kiana knikte. "Het voelt alsof ik je al mijn hele leven ken."
Er viel een stilte, maar het was een comfortabele stilte. Jarno keek diep in haar ogen, en langzaam boog hij naar haar toe. Kiana voelde haar hart sneller kloppen. Ze sloot haar ogen en voelde zijn lippen zachtjes op de hare. Het was hun eerste mondkus, en het voelde alsof de tijd even stilstond. Het was een teder, magisch moment dat hen nog dichter bij elkaar bracht.
"Dat was mooi," fluisterde Kiana toen ze weer uit elkaar gingen.
"Ja, dat was het zeker," antwoordde Jarno, zijn ogen stralend van vreugde.
De dagen gingen voorbij, en Kiana bleef aftellen naar de geboorte van de baby. Op een dag, terwijl ze op school zat, werd er op de deur van haar klas geklopt. Haar Peter, Francisco, stond in de deuropening, duidelijk opgewonden.
"Kiana, je wordt vandaag grote zus!" riep Francisco enthousiast, terwijl hij naar binnen stapte.
De klas viel stil, en Kiana sprong op van haar stoel. Jarno, die naast haar zat, stond op en zonder aarzeling kuste hij haar vol op de mond. De hele klas, inclusief Francisco, staarde hen verbaasd aan.
"Nou, dat is een manier om je geluk te tonen," zei Francisco met een knipoog, waardoor de klas in lachen uitbarstte en de spanning brak.
Kiana bloosde, maar glimlachte breed. Ze voelde zich overweldigd door blijdschap en liep naar Francisco toe. "Laten we gaan!"
Ze verlieten de school en reden snel naar het ziekenhuis. Onderweg kon Kiana haar opwinding nauwelijks bedwingen. Ze dacht aan haar vaders en hoe gelukkig ze zouden zijn om eindelijk hun baby in hun armen te houden.
Bij aankomst in het ziekenhuis werden ze naar de kraamafdeling geleid. Danny en Maksim stonden al in de gang, beide vaders straalden van spanning en vreugde.
"Kiana! Je bent op tijd!" riep Danny uit terwijl hij haar stevig omhelsde.
"Ja, Francisco kwam me halen," zei Kiana glimlachend.
"Het gaat heel goed met Pommelien," zei Maksim. "Het duurt niet lang meer."
Na wat een eeuwigheid leek, kwam een verpleegster naar buiten en vertelde hen dat de baby was geboren. Ze leidde hen naar de kamer waar Pommelien, stralend maar moe, in bed lag met een klein bundeltje in haar armen. Danny en Maksim stonden dicht bij haar, beiden met tranen van geluk in hun ogen.
"Kiana, kom je je nieuwe broertje ontmoeten?" vroeg Pommelien zachtjes.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
