BATAKLIK

4°

Bölüm Şarkısı:
maalesef
Ravend

______________________________________

Your Life,
Your decisions.

______________________________________

★Aria Kan★

Derin nefes alarak içeri geçtim. Hala dışarıda mıydı bilmiyordum. İçeri geçtiğimde televizyon sesleri gelmeye başladı.

Eve iki gündür uğramıyordum. Televizyonu açık bırakmamıştım. Evde kim vardı. Temkinli adımlarla salona girdim.

Salona girdiğim gibi tuttuğum nefesi bıraktım. Çünkü salonda arkadaşlarım vardı.

Kendi evleri gibi salonda yiyecek ve içeceklerde film izliyorlardı. Gülümsedim, bende yanlarına geçtim.

Benim geldiğimi farkeden Aoi televizyonu kapattı ve yanıma geldi.

"Aria nerdesin kaç gündür meraktan öldük." Dedi.

Dümdüz şekilde ona baktım ve, "Hadi ya çok endişelenmişsiniz bu kadar endişelenmeseydiniz benim için." Dedim soğuk sesimle.

"Siz eve nasıl girdiniz." Dedim.

Sea uzattığı ayaklarını toplayarak düzgün bir şekilde oturdu.

"Kızım seni merak ettik. Telefonlara bakmıyorsun, eve gelmiyorsun. Ryuuji'ye sordum o da en son onunla konuştuğunu ve iyi olduğunu söyledi." Dedi.

Ryuuji yine Ryuuji. Benim iyi olduğumu nerden biliyordu. Masanın üstündeki atıştırmakları görünce midemden açlık sinyalleri geldi.

Kaç gündür ağzıma sigara ve uyuşturucudan başka bir şey girmemişti. Zaten iki gündür ağzıma uyuşturucu sürmüyordum.

Masadaki sigarayı alıp yakan Aoi, sigarayı yaktı ve bacak bacak üstüne atıp arkasına yaslandı.

"Ee senin şu dahi noldu. Sabah ben buraya gelirken sokağın başında bekliyordu seni." Dedi bana bakarak.

Gri-Açık yeşil karışık renk olan gözlerimle ona baktım. Ne saçmalıyordu yine.

Benim soğuk bakışlarımı karşılık kahverengi gözleri gülümseyerek bakıyordu.

"Bakma soğuk nevale öyle...Daha ne bakıyorsun doğruları söylüyorum sadece." Dedi.

Onu tam dinlemeden ayağa kalktım ve mutfağa doğru ilerledim. Dolabı açtım dolapta pek bir şey kalmamıştı. Gözüme hazır şuşi takıldı.

Dolaptan onu çıkarıp masaya koydum. Masaya oturdum ve şuşiyi yemeye başladım. Acıkmıştım ama açlığımı hissedemiyordum. Beynim uyuştuğu için bir şeyler hissedemiyordum.

Şuşiyi yerken boğazımın kuruduğunu hissedince ayağa kalktım kendime içecek bakmaya başladım. Bulamamıştım.

Geri masaya oturdum. Anlamadığım bir şekilde şuşi bitmişti. Bu kadar mı açtım?

Oturduğum sandalyeden kalktım ve bizimkilerin yanına gitmeye başladım. Salona ilerlerken kapının yanındaki boy aynası ile durdum.

Boy aynasında kendime baktım. Gözaltlarım artık morarmış denilmezdi. Kaç günün uykusuzluğunu belli ediyordu.

Ryuuji beni bu halde nasıl beğenmişti. Onun karşısında böyle çıkmıştım ve o bana hala aşk itirafı yapıyordu.

"Ya kendinide mi düşünmüyorsun. Baksana kendine. Kaç gündür uyumuyorsunda göz altların böyle morarmış. Kaç gündür yemek yemiyorsun!"