BATAKLIK

9°

Bölüm Şarkısı:
Ankara'yla Buluşuruz.
Perdenin Ardındakinler

______________________________________

Get a grip on 
yourself
______________________________________

★Ryuuji Furuya★

Bugün hiç olmadığım kadar mutlulukla eve gelmiştim.

Kapıyı açıp direk odama çıkmayı planlıyordum. Kapıyı açmıştım anahtarı elime geri alıp merdivenlere doğru yürüdüm.

Hızlı olmam gerekiyordu Aria'yı bekletmemem gerekiyordu.

"Ryuuji!"

Merdivenlerin başında durdum. Dudaklarımı yalayıp Ouzou'ya döndüm.

Salonun girişinde bana sinirli bir şekilde bakıyordu.

"Efendim Ouzou."

Göğsüne bağlamış kolları ile kapıya yaslandı.

"Telefonlarımı neden açmadın?"

Aria kriz geçirdiğinde aramış olmalıydı. Zaten telefonum mutfakta kalmıştı. Aria daha da rahatsız olmasın diye sessizde idi.

"Duymamışım."

Kaşları alayla kalktı. Bağladığı kollarını çözdü ve tam karşımda durdu.

"Duymadın! Neredeydin Ryuuji? Konferansada bırakıp gitmişsin sonra geri gidip yarım yamalak şeyler anlatmışsın..."

"...O kızın yanına gittin değil mi? Dün gecede onun yanındaydın o yüzden telefonlara bakmadın."

Onun bu sinir patlamasına dümdüz şekilde baktım. Bu onun dahada çıldırmasına sebep oldu.

"Ryuuji sen cidden saçmalıyorsun. O kız hayatına girdiğinden beri sen kendinde değilsin."

Yine aynı konuşma. Sıkılmıştım artık. Beni anlamak istemiyordu, bende onu anlamak istemiyordum.

"Ouzou seninle bu konu hakkında tartışmayalım." Merdivenlerden geri çıkmaya başladım.

"İster kabul et, ister etme sen bu kız yüzünden çürüyeceksin. Kendin olmaktan çıkacaksın. Bir kendine bak Ryuuji..."

"...Sen ya sen. Herkesin dahi diye gösterdikleri kişi. Bir şey yapmadan önce bütün mantığını kullanan kişi şuan ne halde!"

Ne halde mi? Ne vardı halimde. Ama şuan onunla tartışcak zamanım yoktu. Aria beni bekliyordu. İlk defa beni bekliyordu.

Onu daha fazla bekletemezdim.

"Ouzou şuan seninle tartışcak zamanım yok."

Onu gerimde bırakarak odama girdim. Derin nefes aldım ve üstümdekilerden kurtuldum.

Üstüme lacivert polo yaka bir tişört, altıma siyah kot pantolon giymiştim. Altıma beyaz spor ayakkabılarımı giydim ve odadan çıktım.

Merdivenlerden sakin adımlarla indim. Kapının önüne geldiğimde başımı çevirip arkama baktım.

Gülümseyip evden çıktım. Bugün hiç kimse moralimi bozamazdı.

★Tanrısal Bakış Açısı★

Ouzou pencereden giden kardeşinin arkasından bakıyordu. Onu yanlış yolda olduğunu düşünüyordu.

Bu yolun sonunda kardeşinin zarar göreceğini düşünüyordu daha doğrusu düşünmüyordu böyle olacağına inanıyordu.

Derin nefes aldı. "Yanlış yollarda ilerliyorsun Ryuuji. Gittiğin yolun sonunda güller var sanıyorsun ama senin gittiğin yol dikenden oluşuyor."

Kardeşi gözden kaybolasıya kadar onun gidişini izledi. Kardeşi için tabikide endişeleniyordu.

Ouzou sinirli şekilde camdan ayrıldı.

▪︎▪︎▪︎

Aria hazırlanmış Ryuuji'yi bekliyordu. Heyecanlıydı. Yıllar sonra heyecan duygusunu yeniden tatmıştı.

Üstüne beyaz polo yaka tişört, altına da düz siyah etek giymişti. Ayağına da beyaz sambaları giymişti.

Saçlarını at kuyruğu yapmıştı. Belki en çok saçlarına özenmişti. İstemeden bile gülümsüyordu.

Terleyen ellerini koltuğa sürttü. Ayaklarını sallamaya başladı. Heyecanlıydı hemde çok.

Yanında telefona baktı. Ryuuji gideli bir saate yakın olmuştu. Az sonra gelicekti. Gelirdi.

Ryuuji hep gelmişti ona. Boynunu kaşıdı. Gözlerini kapatıp yutkundu. Kriz geçirmek istemiyordu. Bugünü bozmak istemiyordu.

Zil çalmıştı. İrkilerek gözlerini açtı. Ryuuji gelmişti. Heyecandan ayağa kalktı ve kapıya doğru ilerledi. Kapıya geldiğinde yinede delikten baktı. O gelmişti. Kocaman gülümseyerek kapıyı açtı.

Ryuuji kapıyı açıldığında kafasını yerden kaldırdı. Gördüğü manzara ağzı açıldı.

Aria'nın güzel olduğunu biliyordu ama onu ilk defa böyle görüyordu. Saçını ilk defa toplu şekilde görüyordu. Ona çok yakışmıştı.

Çok çok çok güzel olmuştu.

Aria da aynı şekilde Ryuuji'ye bakıyordu. Her zamanki gibi yakışıklı olmuştu.

Aria gülümsedi ve, "Ben hazırım çıkalım istersen." Dedi ufak gülümseme ile.

Ryuuji o gülümsemenin büyüsüne kapılmıştı. Dalgın şekilde kafasını salladı. Hızla kafasını salladı ve Aria'nın gözlerine baktı.

Kahkülleri gözlerine gölge oluyordu. Aria geriye döndü ve içeriden telefonu ile çantasını aldı.

Evin anahtarını çantasına attı. Ryuuji'ye döndü. Ryuuji gülümseyerek ona bakıyordu. Aria'yı korkutmak ya da onunla bu kadar yakınlaşmışken bir hata ile bozmak istemiyordu.

"Gidelim mi?" Dedi Aria naif sesle.

Ryuuji başını salladı ve sakin adımlarla apartmandan çıktılar. Ryuuji hem mesafeli hemde yakındı. Mesafeli olmasının sebebi Aria'nın istemediği bir hareket yapmaması içindi.

Aria dışarı çıkarken normalde hiç umursamazdı. Zaten dışarıdan eve girdiği yoktu.

Bugün diğer günler gibi değildi. Olmayacaktı. Bugün Aria'nın hayatının değişeceği günlerden biri olucaktı.

"Çok güzel olmuşsun Aria." Dedi Ryuuji hayranlıkla kıza bakarken.

Aria bu iltifatı ilk defa almıyordu Ryuuji tarafından ama diğerlerinde umursamamıştı ama bu sefer Aria bu iltifata gülerek karşılık vermişti.

Çünkü bugün Ryuuji için hazırlanmıştı.

"Teşekkür ederim. Sende her zamanki gibi yakışıklı olmuşsun." Dedi Aria ilk kez iltifatta bulunarak.

Ryuuji duyduğu itirafla durdu. Aria ona ilk defa iltifatta bulunmuştu hemde itirafta.

Sende her zamanki gibi yakışıklı olmuşsun.

Ryuuji'nin içindeki umutlar her saniye büyüyordu. Artık kesin olarak inanıyordu. Aria ona alışmış ve iyleşicekti.