BATAKLIK

18°

Bölüm Şarkısı:
Aşk Dediğin
Majeste

______________________________________

Bizden olsun isterdim

______________________________________

★Aria Kan★

Başımın ağrısıyla gözlerimi açtım. Gözlerimi kapatıp geri açtığımda nerde olduğumu anlamaya çalıştım.

Başımı vücudumla beraber yan tarafa çevirdim. Yatağa baktığımda bıraktığım kutu hala yerinde duruyordu.

Kaç saattir yatıyordum ki?

Ryuuji gelmiş miydi?

Gelip beni bu halde görmüş müydü?

Hızla yataktan kalktım ama gozlerim karardı. Yatağın başına tutundum ve başımı ovdum.

Gözümü açıp yavaş adımlarla odadan çıkmaya başladım. Başım hem ağrıyor hem çatlıyordu.

İlaç içmek her ne kadar zararlı olsa şimdi bu durumda ama almak zorundaydım çünkü başım başka türlü geçmeyecekti.

Mutfağa girdim ve ilaç dolabından ilaç aldım. Masadaki sürayiden bardağa su koyup ilacı içtim.

Sandalyeye oturdum ve ellerimi başımın arasına alıp gözlerimi kapattım.

"Daha ne kadar orda kalmayı düşünüyorsun?" Dedim boğuk sesimle.

Cevap gelmeyince gözümü açtım ve gözümün ucu ile mutfağın girişindeki Ryuuji'ye baktım.

Ryuuji'de çözemediğim yüz ifadesi vardı. Evden çıkarken böyle değildi, nolmuştu ki?

Ya sen cidden beynini bıraktın ya da beyinsiz taklidi yapıyorsun. Çocuk seni uyuşturucu içinde gördü ya yatakta sence ne yapmasını istiyorsun.

Kalkıp göbek mi atsın?

Ya da seni kucaklasın mı?

Bencil olma artık. Bir insan bu kadar bencil ve gaddar olmaz.

Kafamın içindeki sese kulak asmayıp sandalyeden kalktım. Kapıya yaslanmış Ryuuji'nin yanına ilerledim.

Karşısında durdum ve gözlerine baktım. O sevdiğim kırmızı gözleri her zamanki gibi bakmıyordu.

"Ryuuji..."

Bakışları değişmedi hala aynı şekilde bakıyordu.

"Böyle mi tepki vereceksin bana?" Dedim kısık sesimle.

"Hayır sana tepki veremem sen bana uyuşturucuyu bıraktım demedin zaten." Dedi ifadesiz sesiyle.

Arkasını dönüp içeriye doğru yol aldı. Bende hızla arkasından ilerledim.

Ryuuji içeriden çantasını aldı ve yanımdan geçti. Başımı çevirip baktığımda askılıktan ceketini aldı.

"Nereye gidiyorsun Ryuuji." Dedim ona bakarak.

Kapının önünde durdu ve bana baktı. Onun arkasındaki aynada kendimi görebiliyordum.

Kırmızılıktan göz rengim gözükmüyordu. Saçım dağılmış ve kabarmışdı. Göz altlarım yine mosmordu.

"Eve gidiyorum biraz kafamı toparlamaya ihtiyacım var. Daha doğrusu yalnız kalmaya ihtiyacım var." Dedi bana bakmadan cevaplamıştı.

Yavaş adımlarla yanına yaklaştım. Onun bu hali içimi çok acıtıyordu.