“Dames en heren, we zijn zojuist aangekomen op Rotterdam Centraal. We rijden op tijd het station binnen. Vergeet uw eigendommen niet bij het verlaten van deze trein. Fijne middag verder.” tetterde de stem van de conducteur door de speakers heen. Geschrokken keek Mila op. Waren ze al zo ver? Ze was half in slaap gesukkeld omdat het zo warm was in haar coupe. Haar oortjes lagen op haar schouders en ze stopte die in haar rugzak. Samen met de medereizigers liep ze de trein uit.
Van het weekend verbleef Mila weer eens in Rotterdam bij haar familie. Haar slaapkamer hadden ze gelaten voor wat het was dus ze kon er zo intrekken als ze wilde. Mila pakte een telefoon om een berichtje naar Frenkie te sturen. Helaas had zij de deal verloren en met een enorme grijns had de jongen haar nummer in ontvangst mogen nemen. Stiekem vond ze het best grappig dat hij er alles aan deed om haar aandacht te trekken. Ze wilde de jongen eventjes pesten met een foto van Rotterdam en stuurde hem gelijk op. Frenkie kon best aardig overkomen als hij zijn best er voor deed.
Mila van Dam
Kijk eens waar ik ben? Het mooie Rotterdam;)
Frenkie de Jong
Gatverdamme, moet je me daarvoor zo vroeg wakker maken op mijn vrije dag? xxx
Mila van Dam
Ja! Leuk toch xoxo
Frenkie de Jong
Alleen voor jou zou ik erheen gaan.
Mila van Dam
Slijmbal! Ik vind Amsterdam stiekem toch de mooiste stad van Nederland.
Frenkie de Jong
Gelukkig maar, anders moest ik je eventjes heropvoeden.
Mila van Dam
Hahaha grappig ben je weer.
Frenkie de Jong
Vond ik nou ook;)
Mila rolde lachend der ogen en stopte haar telefoon weer weg. Gek genoeg waren Frenkie en zij een beetje aan het appen geslagen. Het meisje had verwacht dat ze gewoon niks met zijn nummer zou gaan doen tot hij opeens een berichtje stuurde. Ze dacht dat het bluf was maar het was dus echt.
Jurre zou Mila op komen halen bij het station. Ze checkte uit bij de poortjes en liep richting de plek waar auto's mensen konden ophalen. Ondertussen duwde ze haar portemonnee terug in haar rugzak. Om de zoveel tijd ging Mila eens logeren bij haar ouders in Rotterdam. Ook dit zou gaan verwateren, dat wist ze, maar voor nu was het prima te doen voor het meisje. Toen ze het station uit liep, keek ze rond of ze Jurgen zijn matzwarte Mercedes ergens zag. Hij had een goed betaalde fulltime baan waardoor hij een eigen auto kon betalen en al op zichzelf woonde. Nu werd het weer eens tijd voor de kinderen om hun ouders op te zoeken.
Een eindje verderop zag ze Jurre enthousiast uit het raam zwaaien. Beschaamd liep Mila zo snel als ze kon met haar rugzak naar de auto. “Moest dat nou?!” zei ze en gooide haar rugtas op de achterbank. Een paar beveiligers van de NS zaten lachend toe te kijken en een ouder stel grinnikte om Jurre zijn enthousiasme. “Ook leuk om jou weer te zien, Miel.” Grijnsde Jurre en snel liet Mila zich op de bijrijdersstoel zakken.
“Hoi.” zei ze droog en schoten weer in de lach. “Alles goed verder? Hoe is het aan de andere kant van het land?” na een paar maanden sprak Jurre nog steeds de naam van de stad niet uit. Mila vond het nergens opslaan en had het altijd maar genegeerd. “Ja, alles goed in Amsterdam.” boos keek Jurre der aan. Ze glimlachte lief naar haar broer en sprak onverstoord verder.
“Ik ben veel met mijn fotografie bezig. Ik zit eraan te denken binnenkort een eigen studio te creëren. Dus dan moet ik een pandje zien te vinden wat beschikbaar is.” Vertelde Mila. Ze vertelde nog maar niks over Frenkie. Jurre hing altijd de beschermende broer uit en ze wilde niet dat het contact met de jongens verpest werd. “Wat leuk! Ik zal met je mee zoeken.” beloofde haar tweelingbroer. “Dat zou aardig van je zijn, Jur. Ik zal Joep ook eens benaderen.” zei Mila terwijl ze net bedacht dat hij de baas was van haar appartementencomplex.
“Miel! Jur! Wat gezellig dat jullie er zijn.” Yvonne, hun moeder, opende vrolijk de deur en omhelsde haar twee kinderen. “Mam, geen lucht.” piepte Mila en lachend liet ze hen los. Daarna volgde Gijs, hun vader, die ze ook stevig omhelsde. “Kom verder! We hebben de koffie al klaar staan.” Mila snapte glimlachend het huis binnen en zette haar rugtas voor het gemak eventjes in de hal neer. “Blijven jullie ook avondeten?” Vroeg Yvonne toen ze in de woonkamer waren. “Ik blijf sowieso slapen. Ik weet niet wat jij van plan was, Jur?” Vroeg Mila en keek der broer aan.
“Ik blijf zeker eten.” Antwoordde Jurre met volle mond en waarschuwend keek Yvonne hem aan. “Die koekjes zijn voor zometeen en niet met volle mond praten!” Mila en Gijs schoten in de lach. Ze merkte dat ze een berichtje had en pakte haar telefoon er eventjes bij. Het was Frenkie. Ze draaide het schermpje een beetje uit het zicht en grinnikte. Ze had een selfie ontvangen terwijl de rest van zijn vrienden zaten te genieten van een biertje. Ze gaf hem geen ongelijk: het was mooi weer om een terrasje te pakken.
Frenkie de Jong
Dit is toch een veel beter uitzicht.
Mila van Dam
Je bent echt een held in selfies maken, zie ik al.
Frenkie de Jong
Nu ben ik diep geraakt.
Mila van Dam
Aansteller! Geniet van je biertje en doe de anderen de groeten.
Frenkie de Jong
Volgende keer samen wat drinken? x
Mila van Dam
Wie weet;)
Frenkie de Jong
Das al een heel ander antwoord dan een paar weken terug.
Mila van Dam
Ik zei nog geen ja.
Frenkie de Jong
Maar ook geen nee;)
“Mila! Mila!” verstoord keek Mila op door Jurre. Snel klikte ze het apparaatje het en keek naar hem. “Wat?” Vroeg ze. “Weet je wat wij als verjaardags cadeau krijgen?! "Nou ja, meer voor mij.” Mila keek hem geïrriteerd aan. “Is het wat ik denk dat het is?” “Waarschijnlijk wel. Wij gaan namelijk eind maart naar Nederland tegen Frankrijk in de Kuip!” blij klapte Jurre in zijn handen. “En ik dan?!” Vroeg Mila verward. “Voor jou hebben we nog een apart cadeautje. Maar we gaan allemaal mee want dat is leuk voor Jurre.” Yvonne glimlachte en Mila stond op.
“Ik ga mijn tas wegbrengen.” Ze pakte haar telefoon en stampte naar boven. “Mila!” Riep Gijs nog maar ze negeerde het. Mila pakte haar rugtas en stuurde Frenkie een berichtje.
Mila van Dam
Pfff nou ik weet mijn verjaardagscadeau al.
Frenkie de Jong
Dat ben ik.
Mila van Dam
Niet grappig nu. Ik moet mee naar Nederland tegen Frankrijk in juni. Ze weten dat ik niet wil en hebben waarschijnlijk niet eens aan mij gedacht.
Mila kreunde en dook met haar hoofd in de kussens. Het arme meisje had dus totaal geen zin in die wedstrijd…
JE LEEST
De Zijlijn || EK 2024
FanfictionMila van Dam is geboren en getogen in Rotterdam. Weliswaar verhuist ze naar het ook bekende Amsterdam. Oftewel: de tegenpool. Haar familie is het er niet mee eens maar Mila trekt zich er vooral niks van aan. Maar kan ze zich nog fulltime op haar hob...
