De Zijlijn || EK 2024

Hoofdstuk 20

A/N:

Ik had dit hoofdstuk ontpubliceerd omdat ik dacht dat ik er een hoofdstuk niet tussen geplakt had. Gelukkig blijkt het minder erg en heb ik alleen de nummering niet goed erin gezet.

Er komt even een dubbele update aan zodat er geen verwarring ontstaat bij de lezers van dit verhaal. Misschien heb je dit hoofdstuk al gelezen maar bijna direct hierop volgt een nieuwere dus geen zorgen!

Have fun reading;)

Liefs, Appiex020.

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

“Beau, schiet op! Ik moet ook nog douchen! Is Matthijs daar ofzo?!” Mila bonsde tegen de badkamerdeur. Lara, die allang klaar was, schoot vanaf de bank in de lach. “Als dat zo zou zijn, komen we nooit op tijd bij het feestje.” het was een paar dagen later na de date van Mila en Frenkie. Vandaag werd er een afscheidsfeestje gegeven omdat de spelers van Oranje zaterdag zouden vertrekken naar Duitsland. Het was een besloten feest zonder paparazzi erbij en dat gaf Mila een fijn gevoel. De foto van Jimmy zat nog vers in haar geheugen gegrift en ze hoefde niet nog zo'n avond.

“Hoe gaat het trouwens tussen Frenkie en jou?” Vroeg Lara terwijl Mila met een zucht terugliep naar de bank. Inmiddels hadden Beau en Matthijs een officiële relatie. Mila wist niet wat haar familie daarvan vond, maar dat scheelde haar vrij weinig. De laatste week had ze heel weinig contact met haar familie sinds dat haar moeder haar geslagen had en de discussie over Frenkie. Mila had het haar moeder nog altijd niet vergeven dus vond het wel eventjes lekker rustig op deze manier. Ze staarde voor zich uit tot Lara met haar vingers voor haar ogen knipte.

“Uhm, met Frenkie gaat het goed, denk ik?” Vroeg Mila verward. “Nee suffie. Ik bedoel tussen jullie. Hoe ging jullie date van laatst?” verduidelijkte Lara glimlachend. “Oh dat. Sorry, die kwam even laat binnen.” Ze grinnikte allebei. “Frenk heeft mij meegenomen naar het strand van Bloemendaal.” Antwoordde Mila met een glimlachje. “Wauw, jullie hebben elkaar daar ontmoet, toch? Als ik de geruchten mag geloven.” Grijnsde Lara. “Jup, ik moest invallen als fotograaf op de bruiloft van de oom van Beau. Frenkie bleek de achterneef te zijn van haar.” Legde Mila uit en ze raakte aan de praat.

“Hey, niet zenuwachtig zijn.” voorzichtig pakte Frenkie, een paar uur later, Mila der hand vast. Een warm gevoel verspreidde zich in haar lichaam. Haar gevoelens voor de blonde jongen hadden alleen maar meer toegenomen na hun date. “Ik probeer het.” beloofde Mila hem toen ze het gebouw naderde. Speciaal voor dit feestje had de staff van Oranje een club in Amsterdam afgehuurd waar alleen hun konden komen. Het was gelukkig in Amstelveen; een eindje buiten de stad dus dat betekende niet zoveel voetbalsupporters. Frenkie en Mila sloten netjes aan achterin de rij en Frenkie begon meteen een gesprek met Virgil van Dijk die voor hen stond.

“Hey!” hoorden ze ineens een bekende stem achter hen. “Daley! Leuk je weer te zien man.” Frenkie en Mila draaiden zich om en zagen dat Daley Blind en zijn vrouw achter hun stonden. “Ik ben Candy Rae.” de zwartharige gaf Mila een hand terwijl de mannen voluit begonnen bij te kletsen. “Mila van Dam.” Glimlachte ze. “Leuk eens kennis met je te maken! Ik heb al wel wat verhalen over je gehoord via Matthijs en Frenkie.” Bekende Candy. Ze begon niet over de foto van de avond dat ze uitgingen en daar was Mila maar al te blij mee.

“Alleen positief mag ik hopen.” Grapte ze. “Hey, alsof ik altijd irritant ben.” van achteren sloeg Frenkie zijn armen om haar heen en Mila gniffelde. “Ben je ook.” Antwoordde ze droog en verontwaardigd keek hij der aan. “Nou zeg..” “Nee hoor, maak je niet druk. Frenk praat constant over je.” Grijnsde Candy. “Das niet waar!” Protesteerde Frenkie en hij werd lichtjes rood. Het zag er schattig uit. “Mag je liegen, de Jong.” Grijnsde Daley, die zich er ook mee begon te bemoeien. “Van je vrienden moet je het maar hebben.” Mopperde Frenkie. “Ik vind het wel schattig.” Mila glimlachte en rommelde door zijn blonde haren.

Het was een paar uur later en het feestje was in volle gang. Matthijs en Wout Weghorst stonden natuurlijk bij de DJ. Mila, Frenkie, Beau en Matthijs zaten eventjes uit te rusten aan de bar. “DJ Matthijs in the house!” Riep Matthijs door de microfoon en Frenkie begon keihard te lachen. Hij hield zijn telefoon in de lucht en Mila durfde te zweren dat hij aan het filmen was. “Pest Matthijs niet zo.” Grinnikte ze. “Het is grappig.” lachte Frenkie en ze rolde haar ogen. Toen kreeg hij een berichtje binnen en draaide hij demonstratief zijn scherm van haar weg. Ze zag nog net dat het een onbekend nummer was en fronste.

“Ik uh, ben zo terug, toilet.” Frenkie liet zijn biertje achter en liep snel de zaal uit. “Frenkie, wacht!” Mila sprintte achter hem aan en hoopte hem bij te kunnen houden. Zijn conditie was natuurlijk veel beter dan die van haar. Ze kwam buiten het gebouw en zag hem nergens meer. Shit. Wat was er nou aan de hand? Hij gedroeg zich opeens heel vreemd. Mila keek rond en herkende Frenkie in het donker. Voorzichtig liep ze naar hem toe en zuchtte. “Frenk?” hij draaide zich om en zijn gezicht verzachtte toen hij haar zag.

“Sorry.” Mompelde Frenkie en beet op zijn lip. Het zag er aantrekkelijk uit, maar Mila gaf zichzelf een uitbrander. Zij stond hier te dagdromen terwijl er iets gaande was met hem. Ze moest en zou er achter komen wat het was. “Het geeft niks. Wat is er met je aan de hand de laatste tijd?” Vroeg Mila bezorgd. “Niks om je druk over te maken. Althans niet over mij.” zei hij en keek haar aan. “Natuurlijk maak ik me zorgen om je. Ik houd van je.” Dat laatste kwam vanuit het niets en ze sloeg haar handen voor haar mond.

“Wat zei je?” snel toverde Frenkie een grijns op zijn gezicht.

“Je hoorde mij wel.” Mompelde Mila en werd knalrood.

“Ik houd ook van jou.” fluisterde hij en drukte zijn lippen tegen die van haar.