Küçüklüğünden beri zor şeyler yaşayan, annesi ve abisi tarafından sevilmeyen, hayatı zindan olan Azra, bir gerçek bildiği ailesinin üvey olduğunu öğrenir. Travmaları ile birlikte yeni ailesinin yanına taşınan azrayı neler bekliyor?
"O kızdan sonra cidden hiçbirşey olmamış gibi alacak mıyız eve bunu? "
Benden neden bir hayvanmışım gibi bahsediyordu?..
"Efe! Karşındaki kardeşin senin doğru konuş, bu ne biçim bir üslup böyle?! "
"Efe haklı anne, belki de o kızdan daha beter birisi. Gerçi ondan beteri bulunur mu bilmiyorum ama. "
"Efe! Ege asabımı bozmayın benim. "
Yan yana oturmuşlardı, o yüzden onların efe ile ege olduğunu anlamak zor değildi. Ben ne yapmıştım da bu kadar nefret ediyorlardı benden? Lafa ben girdim bu sefer.
"Beni sevmiyor olabilirsiniz, benden nefret ediyor da olabilirsiniz. Nefretinizin sebebi ne bilmiyorum, hayatımda ilk defa görüyorum sizi, sizde beni ilk defa görüyorsunuz. Evin huzurunu bozmak gibi bir niyetim yok, burada kalmaya devam edeceksem bile sizinle iletişeme geçmem, olduğunuz ortama girmemeye çalışırım olur biter. Ama sizde karşınız da bir kızın olduğunu unutmayın, siz ne kadar kabul etmesiniz de aramız da kan bağı var. Başkasına olan nefretinizi benden çıkartmaya hakkınız yok. "
Ayağa kalkıp devam ettim, bu sefer gözlerimi bütün Karasoy kardeşleri de gezdirdim.
"Önceden ne yaşadınız bilmiyorum, ama anladığım kadarıyla pekte kolay şeyler yaşamamışsınız. Hareketlerinizin sebebini buna yorabilirim ama dediğim gibi, başkasına olan sinirinizi benden çıkartmaya hakkınız yok. Ha bu hakkı kendiniz de görüyorsanız, bende ona göre davranırım. "
Aylin hanıma döndüm, daha fazla bu ortam da durmak istemiyordum.
"Odam nerede Aylin hanım? "
Herkes sessizce beni izliyordu, rahatsız ediciydi ama odama gidene kadar buna katlanmam gerekiyordu.
"İkinci katta merdivenin hemen yanında ki oda. "
"Teşekkürler."
Bavulumu alıp asansöre koydum ve ikinci kata basarak merdivenlere yöneldim, yavaş yavaş çıkmaya başladım merdivenleri.
İkinci kata çıkınca asansörün oraya gittim ve bavulumu alıp aylin hanımın tarif ettiği odaya girdim.
Oda, sade ve güzeldi. Sadece fazla beyazdı, burada kalıcı olmadığım için sorun değildi.
Yatak başlığında led lambalar vardı, yatağın hemen yanındaki pencere kenarlarında da vardı. Yatağın hemen yanına çakışma masası, üstünde de gece lambası vs. Vardı.
Oda, hayal ettiğimden bile güzeldi. Anlatamayacağım kadar hemde.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Bundan tam anlatamadım ama)
Kapımı kapatıp kıyafetlerimi dolaba yerleştirdim, bu sırada kulaklıkla 'Model- Sarı kurdeleler' dinliyordum.
Bir yerden sonra, bende söylemeye başladım şarkıyı.
"Kimse yeni yara açamaz artık, Çok canım yandı, acımaz artık, Bugün düşerse, yarın kalkar, Bu kız kendine acımaz artık. "
