Süsen sadece koşuyordu onun arkasında da Ömer.Ayşe ağır konuşmuştu.Ağlayarak,koşarak bahçeye çıkmaları normal karşılanabilirdi.Ömer kendinden çok Süsen için üzülmüştü zaten yeni yeni yaşadıklarını atlatmaya başlamıştı.Yeni yeni gülmeye başlamıştı.
Ömer:Süsen,dur Allah aşkına.Süsen durur musun sevgilim?
Sonunda kolundan tutmuştu ama titriyordu,ağlıyordu sanki ayakta zor duruyormuş gibi.
Ömer:Hadi bak kantine gidelim.Konuşacağız.
Süsen:Ömer istemiyorum lütfen.
Ömer:Hayır Süsen geleceksin hadi.
Ömer,Süsen'in kolundan tutarak kantine indirdi ve sürekli oturdukları o koltuğa oturdular.Ömer daha sonra iki tane şekersiz çay söyledi
Ömer:Süsen,ne düşündüğünü anlayabiliyorum ama inan senin hiç bir suçun yok.Ben sana aşık oldum ,sende bana ve ayrıca biz nişanlıyız.Sence onun konuştuklarının bir önemi var mı?
Ve elini tuttu.
Süsen:Bende seni çok seviyorum ama şu düştüğümüz duruma bir bakar mısın,rezil olduk.
Ömer:Sen benim yanımda ol sadece sınıfa değil bütün dünyaya rezil olayım zerre umrumda değil.
Süsen:Tamam ama bunu konuşmayalım şimdi.
Ve zil çaldı.Kantine Ayşe giriş yaptı.
Ayşe:Sizde gerçekten hiç utanma yok.O kadar rezil oldunuz hâlâ el ele tutuşmuşsunuz.
Ömer:Ayşe sen gittiğin gün bizim aramızdaki bağ zaten kopmuştu.Ne bekliyordun ömür boyu seni mi beklememi.Süsen olmasa bile sen benim için bitmiştin ama Süsen iyi ki karşıma çıkmış yoksa gerçek aşkı asla yaşamayacaktım.O yüzden her şey için ona minnettarım ve senin yaptığın hiç bir entrika bizi ayıramaz çünkü üç hafta sonra evleniyoruz.
Ayşe:Süsen'de olupta bende olmayan şey nedir son sorum bu olsun.
Ömer:Sadakat.Beni asla yalnız bırakmadı.Yarım bırakıp gitmedi.Her şeyimle benim elimi tuttu.
Ayşe:Yazıklar olsun.Umarım ömür boyu mutsuz olursunuz.
Ve zil çaldı.
Ömer:Hadi derse gidelim Süsen.
Süsen:Ömer gitmeyelim.
Ömer:Hayır gideceğiz.
Süsen:Tamam.
Ama hâlâ zangır zangır titriyordu.Ayakları onu taşımıyordu.Ayağa kalkınca bir iki adım attıktan sonra merdivenlerin önünde bir şey oldu.
Ömer'in üzerine düştü.Evet,Süsen dayanamamıştı.Bayılmıştı.
