"ලීලා මං එලියට යනවා රෑ වෙන්න කලින් එනවා"
"මහත්තයා කොහෙද යන්නෙ ? අනික තුවාලෙ පැරෙයි මහත්තයා"
"ඒක අවුලක් නෑ මං යනවා..."
පඩි පෙල බැහැගෙන එද්දී අතු ගගා හිටපු ලීලාටත් කියාගෙනම එලියට බැස්සෙ මගෙ අනිත් චරිතෙට පන පොවන්න වෙද්දී වාහනෙ ලග හිටියෙ ඒ ඇස් දෙක ...මෙවන් ඌ වාහනෙ ලග මං නතර උනා
"යතුර දෙන්න "
"තුවාලෙ තියන් ඩ්රයිව් කරන්න පුලුවන්ද?"
"මට යතුර දෙන්න"
මට මේ වේලාවෙ ඕනෙ උනෙ යතුර මොකද මං මේක තනියම යන්න ඕන උන ගමනක් අඩුම මගෙ පපුවෙ ගැඹුරුම තැන දීලා තියෙන උබටවත් බෑ එතනට යන්න.ඌ මගෙ අතට යතුර වැට්ටුවෙ ආයෙත් ඒ ඇස් යා වෙද්දී ...ඒත් මට අතරමං වෙන්න ඕනෙ උනෙ නෑ උබ අන්සතුයි ...ඉතින් ඇයි තවත් අතරමංවිලි මං අහකට උනා කාර් එකෙ දොර ඇරපු මම ඩ්රයිවින් ෂීට් එකෙන් ඉදගත්තෙ ඌ මං දිහා බලාගෙන ඉද්දී උනත් මට හැරිලා බලන්න තරං උවමනාවක් තිබ්බෙ නෑ ...
*
*
*
*
*
"බොස් වැඩෙ තිතටම දුන්නා ...හැබැයි අපි එක අතක් තිබ්බෙ නෑ ...බොසා කීවනෙ හීරිභක්වත් වෙන්න දෙන්න එපා කියලා ඔන්න අපි බබා වගේ ගෙනවා හරි"
"හ්ම් වෙල් ඩන් උබලට යන්න පුලුවන් ඉතුරු ටික මං බලාගන්නං"
"ඒනං බොසා අපි කැපුනා වරෙල්ලා යමං අපේ වැඩෙ ඉවරයි"
ටික් ....ටික්....වතුර බින්දු එකින් එක බිමට වැටෙනවා .තැනින් තැන හිල් වෙච්ච ටකරං වහලෙ ...අරුන් ටික ගියේ බාගෙට වහපු රෝලර් එක සම්පූර්නයෙන් වහගෙන ...කාඩ් බෝඩ් පෙට්ටි කාන්දු වෙන වතුර බින්දුවලින් තෙත් වෙලා පුස් ගද ගද මුලු කාමරේම අල්ලගෙන ඉද්දි දකුනු පැත්තෙ පොඩියට කපපු ජනෙලෙන් ආව එලිය විතරක් මුලු කාමරෙනටම එලියක් ගෙනාවේ මගෙ ඉස්සරහ හිටපු කෙනා එක වචනයක්වත් නොකියා එක එල්ලෙ මං දිහා විතරක් බලන් ඉද්දී ...වතුර බිංදු වැටෙන සද්දෙ කපාගෙන යන්න මං මගෙ බූට් වලින් ඇවිදගෙන ආවෙ ඒ ඇස් ඉස්සරහට
"ඉතින් කොහොමද? ආයෙත් හම්බුනා"
"ආශික්ය උබට පිස්සු හැදිලද මට යන්න දීපං"
YOU ARE READING
ThE LaSt ChApTeR <slow update>
Non-Fiction"එයාලට මාව රූකඩයක් වගේද මෙවන්" මම ගොලු උනා . ඇගෙ එක නූල් පොටක් නැතුව උන්න නිරුවතක් ඉදිරියෙ මං මාවම හෙව්වා! "ඔයා මොනාද ආදරේ ගැන දන්නේ ? එහෙම දේවල් ඔයාගෙ ලෝකෙ ඇති ඒත් මගෙ ලෝකෙට නෑ" "තමුසේ මාව කෑවා අයිසේ ! තමුසෙට මං සාප කරනවා මකබෑවිලා පලයන් මෙතනින්" එය...
