Odaya girip oturduk. Doktor elindeki zarfı açtı ve okumaya başladı "Yiğit ÇELİK %99,9 ihtimalle Ahmet KORKMAZ'ın oğludur. Miraç KORKMAZ ise %99,9 ihtimalle Hasan ÇELİK'in oğludur." dedi. Babam daha doğrusu artık üvey olan babam ayağa kalkarak gerçek oğluna sarıldı. Ben dolu gözlerle onlara bakarken abim kafamı tutup göğsüne çekti ve sarıldı. "Abicim ben her zaman senin yanındayım korkma" dedi ve saçlarıma bir öpücük kondurdu. Benden ayrılınca biyolojik aileme baktım onlarda bana bakıyordu hüzünlü bir şekilde. Üvey ailem çoktan çocuklarını alıp gitmişti. Abim benim hareket etmeyeceğimi anlayınca beni onlara doğru itti. Yeşim hanım hemen gelip sarıldı ve daha sonra yanağımı öpüp ayrıldı. Bu sefer Ahmet bey gelip sarıldı ve öptü ben sadece saf saf bakıyordum, daha fazla dayanamadım ve ağlamaya başladım.
Benim ağlamamla Yeşim hanımda ağlamaya başladı ve tekrar sarıldı bu sefer sarılışına karşılık verdim ve beraber yaklaşık 10 dakika boyunca ağladık. 10 dakika sonra ikimizde sakinleştik ve ayrıldık Ahmet bey yanımıza gelip "hadi yeter bu kadar ağlamak evimize gidelimde abilerinle tanış" dedi. Bir dakika NE!!!?? Abilerin derken? Ben kimse gelmeyince tek çocukları olduğumu sanıyordum.
Offff ben daha bir tanesiyle zor baş ederken şimdi abilerle nasıl baş edicem, neyse bunu düşünmeyi sonraya bırakarak abime döndüm ve son kez sarıldım daha sonra biyolojik ailem ile birlikte arabaya bindik.
Herkes sessizdi dikiz aynasından kendime baktım ama keşke bakmaz olaydım çünkü anladığımdan dolayı gözlerim hafif şiş ve baya kızarıktı, gerçekten hassas bir cilde sahip olmak çok zor neyse araba durunca geldiğimiz yere baktım. Evleri eh işte idare eder dermişim ben bunu diyecek kadar zengin değilim, arkadaşlar ev resmen saraydı koskocaman bahçesi ve görünüşüyle gerçekten muhteşemdi eve daha fazla bakmayı kesip arabadan indim .
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Arabadan inmemle Ahmet bey kolunu omzuma attı bu hareketi içimi sıcacık etmeye yetmişti. Ona bakıp kocaman gülümsedim oda aynı şekilde gülümsedi evet anlaşıldığı üzere onlara önyargılı davranmıyacağım. Anladığım kadarıyla iyi insanlardı ve çocuklarınında kötü olacağını düşünmüyorum onlarla elimden geldiğince iyi anlaşmaya çalışıcam çünkü ben artık mutlu olmayı hak ediyordum neyse ben bunları düşünürken çoktan kapının önüne gelmiştik. Yeşim hanım kapıyı çalınca kapıyı 40 lı yaşlarında bir teyze açıp sevecen bir şekilde "hoş geldiniz" dedi. Sonra bana bakıp "sende hoş geldin oğlum" dedi. Onun bu sıcak tavrına kocaman gülümseyerek "hoş buldum" dedim. Annemgilde aynı şekilde cevap verince içeri geçtik.
Bu arada onlara içimden anne ve baba diye seslenmeye karar verdim çünkü zaten onların bir suçu yoktu onlarda zorluklar çekmişti belli ki. İçeri geçmemiz ile birlikte 4 tane kocaman adamla karşılaştım. Arkadaşlar ben gitsem iyi olur çünkü bunlar beni yerler, kocamanlar. İçimden her ne kadar böyle düşünsemde dışarıya yansıtmadım ve şirince gülümsedim. Aralarından bir kişi hariç onlarda aynı şekilde gülümseyerek karşılık verdiler. İçlerinden en küçükleri gibi gözüken kişi heyecanla yanıma gelerek yanaklarımı sıktı "lan ben böyle küçük birşey beklemiyordum, bu ne lan çok kısa" deyince bende devreler yandı, hiç kimse bana kısa diyemez. "Ben kısa değilim, hem ben daha büyüme çağındayım uzayacak benim boyum" dedim. Benim konuşmamla hepsi kahkaha atmaya başladılar aralarından en büyükleri gibi gözükenin ise sadece dudağının kenarı kıvrılmıştı.
Onlar gülerken bende utanmıştım haliyle. Bana kısa diyen adam gülerek "hahaha küçülde cebime gir 16 yaşındasın oğlum, bu saatten sonra daha uzamazsın ki hahaha" dedi. "Hayır bir kere ben daha ergenlik çağındayım uzar boyum" dedim. "Uzamicaksın oğlum anla işte. Birkere sen uzama böyle daha tatlısın, hem seni böyle daha rahat kucağıma alırım" dedi. "Haaayyyıııııırrrrr u-za-ya-ca-ğım" diye heceleyerek konuştum anlaması için.
"Lan bak iyice tatlı oldun böyle mızmızlanınca, seni ısırasım geliyor" dedi. "Yiyorsa gel ısır bende seni ısırırım" diye karşılık verdim ona. "Oğlum sen ısırsan ne olur ki senin ısırığın benim için sinek ısırığı" deyince sinirlenip kolunu ısırdım. "LANNN!!! BIRAK KOLUMU. LAN ALIN ŞUNU KOLUMU KOPARACAK!!!" gülerek bıraktım kolunu. "Hani benim ısırığım senin için sinek ısırığıydı" dedim alayla. "Zaten benim için sinek ısırığı ben senin dişlerin kopmasın diye bağırdım." Ona gözlerimi devirerek "he he inandım he" diyerek cevap verdim.
Bizim bu tartışmamıza salondakiler kahkahayla gülüyorlardı, bende daha fazla dayanamadım ve gülmeye başladım, sakinleştiğimizde babam beni koltuklara yönlendirdi bende tekli koltuğa geçerek oturdum. Annem konuşmaya başladı "oğlum bunlar senin abilerin senin çaprazında oturan en büyük abin Polat kendisi aile şirketimizde çalışıyor." Dedi. Gösterdiği kişiye baktığımda bana gülümseyerek "tanıştığımıza memnun oldum" dedi. Bende gülümsedim ve başımı salladım tabi her ne kadar gülümseme denirse çünkü adam çok korkunçtu. Her ne kadar gülümsesede çok sert duruyordu ve bu beni korkutmuştu. Ben düşüncelere dalmışken annem konuşmaya devam etti. "Onun yanında oturan ise 2. en büyük abin Ateş onun mesleğiyse doktor." dedi. Bakışlarımı bu sefer Ateş denen kişiye çevirdim. Oda abisi gibi gülümseyerek "memnun oldum" dedi ama Ateş Polat'ın aksine daha sakin birisine benziyordu. Bende yine aynı şekilde gülümseyerek başımı salladım.
Annem konuşmasına devam etti "buda 3. abin Kağan kendisi şirketimizde avukat" dedi. Tanıttığı kişiye baktım bu bana soğuk bakan kişiydi. Bana selam vermeden yüzüme dik dik baktı. Ben yinede saygısızlık etmeyerek gülümsedim ve başımı salladım. Bu sefer konuşan annem değil bana kısa diyen kişiydi. "Yeter sıra bana gelmeyecek gibi o yüzden ben kendimi tanıtayım. Ben en küçük ama gönlü büyük ve en sevdiğin abin Berk ve polisim benim minik kardeşim" dedi. Dediklerine göz devirip kafamı başka tarafa çevirdim. Yerinden kalkıp yanıma geldi ve yine yanağımı sıkmaya başladı. "Senin tirpine ölürüm oğlum ben sana kısa dediğim için trip mi atıyorsun bana?" Dedi ve yanaklarımı daha çok sıkmaya başladı. Bende yanaklarımı bırakması için cebelleşiyordum. "Yaaaa bırak yanaklarımı!!" diye bağırmamla beni bırakıp kırmızı yanaklarımı öptü sulu bir şekilde. Ona iğrenir bir biçimde bakıp yanağımı kolumla sildim ama o inat edip bir daha öptü. Arkadaşlar unutmayın kimse benim inadımı geçemez.
Tekrar sildim yanağımı ve o birdaha öptü bende sert bir şekilde tekrar sildim yanağımı. En sonunda pes edip yerine geçti Berk. Herkes bizim bu inatlaşmamıza gülerken Polat'ın hafifçe dudağının kenarı kıvrılmıştı. Kağan ise bize göz devirip salonu terk etti. Ateşin Kağan'ın arkasından ergen velet dediğini duyup kıkırdamıştım. Herkesin gözü bana dönerken utancımdan yanaklarım ısınmaya başladı. Şuan yanaklarımın kızardığına emindim. Berk bana bakarak "eeee minik kuzu sen tanıt bize kendini" deyince yüzümü ekşittim minik kuzu ne be. "Öncelikle minik kuzu sensin neyse , ben Yiğit 16 yaşındayım ıııı ne olmak istediğime daha karar vermedim. Iıı bu kadar eğer merak ettiğiniz bir şey varsa sorabilirsiniz." Dedim.
"Herhangi bir hastalığın varsa söyle ona göre tedbir alalım." Dedi Polat. Bakışlarımı ona çevirip "ileri düzeyde astımım var ve çileğe alerjim var başka birşey yok." Bunu dememle bu sefer Ateş konuştu "bundan sonra doktorun benim kontrollerini ben yapıcam ve hepimiz bundan sonra senin için yanımızda ilaç taşıyacağız." Bunu demesiyle duygulandım. İlk defa Akın abim dışında birileri benim için bir şey yaoıyordu. Ateş'e kafamı sallayarak cevap verdim. Sonra babama dönüp "kalacağım odayı gösterir misiniz biraz dinlenmek istiyorum" dedim. Berk hemen ayağa kalkıp "be gösteririm" dedi.
💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙 Oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum
![GERÇEK AİLEM [ Erkek Versiyon ]](https://img.wattpad.com/cover/370777077-64-k73576.jpg)