GERÇEK AİLEM [ Erkek Versiyon ]

9. Bölüm

Merhaba

Umarım beğenirsiniz

Yazım yanlışları varsa özür dilerim

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

Kağan'ın Anlatımından ( kafedeyken )

   Yiğit ağlayarak gittiğinde beynim durmuştu. Az önce gerçek düşüncelerimi söylememiştim sadece onu Miraç gibi sanıyordum o da bizi üzer sandım o yüzden bizden uzak dursun istedim ama az önce çok büyük bir hata yaptığımı anladım. O Miraç gibi değildi bunu anlamıştım ama bunun için çok geçti artık. Gerçekten bu küçük yaşta onca şeyi yaşamışmıydı. Ben aptalın tekiydim. Gidip özür dilemem, kendimi ona affettirmem lazım tabi kabul ederse. Bir daha asla seninle konuşmicam  dedi. Gerçekten ben ne yaptım?

   Kendime gelerek yerimden kalktım ve kafeden çıktım ama ortalıkta yoktu. Nereye gitmişti? Ya başına birşey gelirse. Offfff gerçekten aptalın tekiydim. Telefonumu çıkarıp onu aradım ama ulaşılmıyordu saat 18:30 tu bu saatte  bir yere gidemeyeceği için eve gittiğini düşünerek arabama binip evin yolunu tuttum.

   Evin önüne geldiğimde arabadan inerek kapının önüne geldim. Kapıyı çaldım, kapıyı annem açtı "hoş geldin oğlum, Yiğit nerede?" Dedi. Bir dakika Yiğit evde değil miydi lan nerede bu çocuk. "Bilmiyorum anne benim yanımdan ayrıldı nereye gideceğini söylemedi, endişelenme gerek yok gelir şimdi bu saate nereye gidicek" dedim ama ben endişeden bayılıp düşücektim şimdi şuraya. Annem kafasını sallayarak ğeçti içeri bende arkasından girdim.

    Salonda Polat abim hariç herkes vardı. Berk bana bakıp "minik kuzum nerede benim, özledim onu" dedi gerçekten çok bağlanmıştı bu iki haftada Yiğite, "gelmedi, yanımdan ayrıldı nereye gideceğini de söylemedi" dedim şu an yerimde üç buçuk atıyordum resmen. Ateş abim tek kaşını kaldırarak "sende izin verdin bu saatte tek başına gitmesine öyle mi?" Dedi sorgular biçimde. Galiba anlamıştı birşeyler olduğunu. "Evet, Kağan şimdi bize gerçek olayı anlat ne yaptınız kafede?" Dedi kendimi gerçekten sorgudaymış gibi hissediyordum. "Birşey olmadı konuştuk sadece, sonrada gitti zaten" umarım daha fazla dorgula- "Kağan!! Ne konuştunuz kafede?" Dedi babam. Galiba anlamışlardı.

   "kafeye gittik, benimle iyi geçinmek istediğini söyledi ama ben bir aptal gibi onun Miraç'a benzediğini ona acıdığımı, üvey ailesinin bile onu istemediğini ve bir zavallı olduğunu söyledim ama ben bilemezdim onun zor bir hayatının olduğunu. Bana ağlayarak zor bir çocukluk geçirdiğini, ailesinin onu ölümüne dövdüğünü, sokağa attığını, okulda zorbalık gördüğünü, kaza geçirdiğinde kimsenin yanında olmadığını ve abisinden başka birisi olmadığını söyledi ama b-ben gerçekten bilmiyordum bilsem yemi ederim söylemezdim böyle şeyler h-hem söylediklerim gerçek değildi ki ben sadece ailemizi dağıtacak sandım. Belki ağır konuşursam ailemizi bırakır gider sandım ama çok özür dilerim ben bilmiyordum. A-abi ya giderse" dedim şuan ağlıyordum ben gerçekten aptalın tekiydim.

   Herkes şok olmuştu annem ağlıyor, Berk sessizce yere bakıyordu. Abim sinirle ayağa kalkarak yanıma geldi ve yakama yapıştı. Vursun gerçekten vursun ben bunu hakediyordum. Abim tam yumruğunu kaldırmış vurucaktı ki birden durdu ve beni geriye itti "gerçekten vurmaya bile değmez. Sen nasıl böyle dersin ona. Tek dertleri olan sen misin? Kimsenin derdi yok mu HAA? Neden bu kadar bencilsin. Yiğit eve gelince ondan özür dileyeceksin gerçi seni affedeceğini sanmıyorum gerçekten aptalsın. Birde gelmiş bana nereye gideceğini söylemeden gitti diyorsun eğer o çocuğun başına birşey gelsin varya kimse seni elimden alamaz. Anladın mı BENİ!!??  " dedi ve telefonunu çıkarıp Yiğit'i aradı ama yine meşguldü. Annem ağlayarak "oğlum nerede benim neden gelmedi hayla o daha küçük nereye gider bu saatte" dedi babam onu sakinleştirmeye çalışıyordu. Saat 09:45 ti gerçekten pişmanım. Berk kafasını kaldırarak "ya birşey yaparsa kendisine o daha çok küçük düzgün düşünemiyor. Abi lütfen getir onu l-lütfen" Berkte ağlamaya başlamıştı.

   Ateş abim Berk'e sarıldı ve "korkma abicim o kendine zarar vermeyecek kadar akıllı bir insan" dedi.

   Saat 11:30 olmuştu ve Yiğit hayla eve gelmemişti. Ateş abim Polat abimi arayıp olayı anlatmadan sadece eve gelmediğini söyleyerek aramaya gitmişlerdi ama hayla hiçbiri yoktu ortalıkta Berk odanın köşesinde ağlıyordu annem ise koltukta oturmuş ağlıyordu babamda onu sakinleştirmeye çalışıyordu bir ara ikisininde ağlaması durmuştu ama 10 dakika önce Berk tekrar ağlamaya başlamıştı onun ağlamasıyla annemde ağlamaya başlamıştı.

   Bense koltukta oturmuş hem pişmanlık hemde vicdan azabı çekiyordum. Keşke söylemeseydim o sözleri.

   Yaklaşık yarım saat sonra kapının çalmasıyla hepimiz kapıya doğru yönelmiştik ama Ateş ve Polat abimden başka kimse yoktu. Polat abim yakama yapışıp bağırarak "EĞER BU İŞİN İÇİNDE BİR PARMAĞIN VARSA SENİ KİMSE ELİMDEN ALAMAZ KAĞAN ANLADIN MI BENİ!?!? YİĞİT GELDİĞİNDEN BERİ BİR AFRALAR TAFRALAR NE BU?? DÜNYA BİR TEK SENİN ETRAFINDA DÖNMÜYOR ANLA ARTIK BUNU YOKSA BEN SANA ÇOK GÜZEL ANLATIRIM!!!!!" Dedi ve itti beni. Hepsini hak ediyordum.

   Babam "oğlum bir haber yok mu nerede bu çocuk gecenin bir saatinde" dedi. "Bilmiyorum baba ben korumalara söyledim, beklicez artık" dedi.

   Yarım saattir içeride çaresizce oturuyorduk annem ağlayarak dua ediyordu. Polat abim ise bana öldürücü bakışlar atıyordu.

   Kapının çalmasıyla hepimiz ayaklanıp kapıya gittik. Annem beklemeden açtı kapıyı Gelen Yiğitti Ohhh Allah'ım sana şükürler olsun geldi. Ama burnu ve gözleri kızarmıştı. Çok mu ağlamıştı benim yüzümden. Annem sarılıp nerede olduğunu sorunca. Bitkin bir şekilde cevap verdi ona.

   Polat abim neden gözlerinin kızardığını sorduğunda ise bana boş gözlerle bakarak cevap verdi abime. Gerçekten kalbini çokkırmıştım eskiden umutla bakardı gözlerime belki onunla konuşurum diye ama şimdi boş bakıyordu gözleri bana karşı. Ben onun umutlarını yıkmıştım, onuntek istediği mutlu olmaktı ama ben onu çok üzmüştüm. Gerçekten kafede de dediği gibi ben çok kötü bir insandım.

   Odasına çıkınca Polat abimde peşinden gitti bende derin bir nefes vererek kendi odama çıktım. 

💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙

Bu bölümde Kağan'ın pişmanlığını okuyun istedim.

Kağan'ı öyle bir süründürücez ki.

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.