The Forbidden Hearts

•𝘉ö𝘭ü𝘮 8•

"Ben, şey, ben çok özür dilerim Majesteleri." Anında arkasını dönen Komutan Koen ile Zaiden ve Kaiser ikilisi bakıştı.

"Durum acil olmasa direkt girmezdim ancak durum cidden acil Majesteleri ve Kral Lysander." Sözleri o kadar telaşlı ve soğuktu ki. Ne yapacağını bilemez haldeydi.

Zaiden bu şaşkın hallere son vermek için Kaiser'e baktı ve konuştu.

"Anlaşıldı Komutan, biraz izin verin, üzerini giysin Majesteleri. Değil mi?"

Komutan Koen ellerini yumruk yaparken ileriye baktı ve kendi Majestelerinden emri bekledi. Kaiser bunu çok iyi bildiğinden şaşkınca onayladı ve utangaç yüzünü saklamak adına kafasını çevirerek konuştu.

"Evet, lütfen Komutan." Sesini sert çıkartmak istemişti ancak basılmanın verdiği heyecandan dolayı oldukça karmaşık çıkmıştı. Komutan emir ile anında kapıdan çıkarken Zaiden kapıya bakış atıp tekrardan gözlerini altındaki adama çevirdi.

"Ne yani şimdi yapamayacak mıyız?"

Kaiser ona şaşkınca bakarken üzerinde ittirdi ve yana düşmesini sağladı. Ayaklanırken belindeki havluyu sıkıca tuttu ve ona baktı.

"Önce sorunlarla ilgilenmeniz gerekiyor Kral Zaiden." Zaiden yana düştüğü yerden bir kolunu kaldırdı ve elini başına yaslayıp yan durdu. Gözleri karnındaki kılıç izine gitti.

Bunu fark eden Kaiser gergince odanın içinde döndü ve dolabından resmi kıyafetler aldı. O sırada Zaiden sakince sordu.

"Biz şimdi sevgili miyiz?" Bu kelime ile Kaiser ona döndü. İlk defa bu kelimeyi kullanacaktı. Üzerine geçirdiği kıyafeti havlu düşmeden ustaca giyebilmişti.

"Teklif almadım." Kaiser üzerine geçirdiği gömleğin düğmelerini ilikledi ve üzerine resmi kıyafetini giydi. Yakasını düzeltirken Zaiden yataktan doğruldu ve ona baktı.

"Çoktan evli çiftlerin evlendiğinde yapması gerekenleri yaptık ama." Kaiser arkasını dönerken Zaiden'a öyle bir bakış atmıştı ki gözlerinden resmen alev çıkmıştı. Daha sonra kapıya döndü ve konuştu.

"Komutan Koen. Gelebilirsin."

Kapı yavaşça açılıp kapanırken Komutan Koen yere bir dizini koydu ve büyük saygı göstergesini sundu.

"Özür dilerim Majesteleri." Kaiser özür dilemesine nedensizce hüzünlenirken gözleri Zaiden'ı buldu. Bu bakışı anlayan Zaiden ayaklandı ve kapıya doğru ilerleyip ukala bir tavırla kapıyı kapattı. Hiç Kral tavrı yoktu o an.

"Ayağa kalk Koen."

Komutan Koen aynı şekilde dururken Kaiser bir Prens edasıyla değilde arkadaş tavrıyla eğildi ve kollarından tutup kaldırdı. Gözleri yerden başka yere bakmayan kişiye baktı ve bir adım geri gidip şefkatle sordu.

"Koen. Ne zamandır birlikteyiz ve benim yardımcımsın?"

Komutan Koen gerilirken ellerini sıkıca sıktı ve konuştu kendini zorlayarak. "Yaklaşık 17 senedir Majesteleri. Küçüklükten beridir yanınızdayım."

Bunun üzerine Kaiser başını salladı ve konuşmaya devam etti. "Seneler boyu bende bir farklılık hissettin ancak asla öğrenme girişiminde bulunmayıp saygı duydun. Bugün ise şans eseri öğrendin. Hemde erkekleri sevdiğimi."

Sesi arkadaş edası barındırırken devam etti. "Eğer benim adıma çalışmak veya savaşmak istemezsen anlarım. İğrenmen çok doğal."

Bu sözlerden sonra ilk defa Komutan Koen gözlerini kaldırdı ve Kaiser'in gözlerine en son seneler önce baktığı gibi baktı. Arkadaşça ve güven verici bir biçimde.