ZORBA İLE HAYAT | HYUNLIX

10.BÖLÜM

Hyunjin ve Felix normal bir güne uyanmışlardı ya da onlar öyle sanıyordu.
Felix, Hyunjinden önce kalkmış ve kahvaltıyı hazırlamıştı. Tam Hyunjin'i kaldırmaya gideceği zaman kapı çalmıştı. Felix açmakla açmamak arasında kalmıştı. Hyunjin'i uyandırıp kapıyı açabilirler.

Felix'in korkmasının nedeni en son kapı çaldığında üvey babasının gelmesiydi. Bu da onu korkutmuştu. Bunun için tek başına kapıyı açmak istemedi. Hemen merdivenlerden çıkıp odalarına çıktı. Kapıyı açıp koşarak yatağa atladı. Hyunjin sarsılmış olsa bile uyanmamış, hafif mırıldanmıştı.

Felix uyanır diye düşündüğü adama bakmaya başladı. Saçlarını boyatmıştı ve bu renk Hyunjin'i tam olarak yansıtıyordu. Hyunjin'in yeni siyah saçlarının bir kısmı alnına dökülmüş, beyaz teniyle ve kapalı gözleriyle aynı bir meleğe benziyordu.

Felix kendini alamamıştı ona bakmaktan. Hyunjin kıpırdanmaya başladığı zaman kendine gelmiş ve kapının çaldığını hatırlamıştı. Bununla birlikte Hyunjin' e seslenmeye başladı.

Felix : Hyunjin, kalk kapı çalıyor. Ben bakmak istemiyorum.  Hyunjin!!

Felix'in bağırışıyla yerinden sıçrayarak kalkmıştı büyük beden. Ardından
Felix' e bakmış ne olduğunu kavramaya çalışıyordu.

Felix: Kapı çalışıyor. Sen bakar mısın?

Hyunjin başını sallayıp aşağı kata inmiş kapıyı açmıştı. Ama kimse yoktu.
Büyük beden arkasından aşağı inmiş küçük bedene çevirdi kendini.

Hyunjin : Kapının çalındığından emin misin?

Küçük beden korkuyla karışık başını sallamıştı. Büyük beden ne kadar Felix' e inanmak istese bile içinden gelen inanmama duygusu bunu engelliyordu.

Hyunjin : Emin misin? Çünkü kimse yok.

Felix zorla konuşmaya çalışmıştı çünkü büyük beden kızdığı zaman çok korkunç oluyordu.

Felix : Uyanmadın ki. Kapı çaldığı gibi seni uyandırmaya geldim. Hatta yatağa atladı ama sen uyanmadın. Bu yüzden gitmiş olabilir gelen kişi.

Hyunjin kapıyı sert bir şekilde çarpıp korumların yanına gitmişti.

Hyunjin: Bugün buraya biri geldi mi? Kapıyı çaldılar mı?

Koruma : Evet Hyunjin Bey. Felix Beyin babası gelmişlerdi. Sizde içeri almayın demiştiniz. Bizde almadık içeri. Size onu haber vermek için kapıyı çalmıştık ama açmadınız. İyisiniz değil mi ikinizde. Eğer isterseniz doktor çağırabilirim.

Hyunjin : Yok doktora gerek yok. Felix babasından korkuyor. Ondan zamanında şiddet görmüş. O da babasının geldiğini düşünmüş ve açamamış. Neyse size kolay gelsin ben eve geri dönüyorum.

Koruma Hyunjin'in önünde eğilmiş ve işinin başına geri dönmüştü. Bu sırada da Hyunjin eve geri gelmiş, Felix'in yanına gidiyordu.

Mutfağın yanından geçerken hazırlanmış kahvaltı sofrasını görmüş ve yüzünde oluşan gülümsemeye engel olamamış ve hemen Felix'i bulmaya çalıştı.

Felix yatak odalarındaydı. Yatağa yatmış ve yorganı üstüne çekmiş ağlıyordu. Hyunjin, Felix'i bu halde görünce kalbinde bir sızı hissetti. Felix'in bu şeylerden korktuğunu ve ağlamasını normal olduğunu farkındaydı.

Hyunjin : Özür dilerim. Sana biraz sert çıkıştım. Beni affeder misin?

Felix, Hyunjin'in sözlerinden sonra yataktan kalkmış vr tam karşısına geçmişti büyük bedenin.

Felix: Her zaman böyle yapıyorsun. Hatayı yapıp özür dilemek için geliyorsun ve bende sana kanıp yine ve yine affediyorum. Tamam şimdi affettim diyelim. Peki eskiyi düşün. Onların yaralarını nasıl kapatacaksın? Bazen düşünüyorum acaba beni kandırıyor musun diye? Ama net bir cevap bulamıyorum.

Küçük beden bu sözleri söylerken gözlerindeki yaşların akmasına izin vermişti.

Hyunjin ise bebeğinin kolundan tutup kendi göğsüne çekip sıkı sıkı sarılmıştı.

Hyunjin : Biliyorum... Seni incittiğimi hatta incitmekle kalmayıp bütün kalbini paramparça ettiğimin farkındayım. Ama eskiye dönemiyorum. Zamanın kontrolü bende değil . Ama olsaydı emin ol o zamanlara dönüp seni herkesten kendimden bile korurdum.

Küçük beden bakışlarını Hyunjin' e çevirmiş ve " Gerçekten mi?" diye sormuştu. Hyunjin ise sadece başını onaylar bir şekilde sallayıp daha sıkı sarılmıştı.

Hyunjin : Biraz dinlenmek ister misin güzelim?

Felix başını sallamış ve yatağa doğru adımlamıştı. Ardından Hyunjin' de yanına yatmış ve küçüğünü beline sarılıp alnına bir öpücük kondurmuş ve kendilerini uykunun huzurlu kollarına teslim etmişlerdi.

Ama bilmedikleri bir şey vardı. Bu onların belki son uykusuydu...

><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><<>

Umarım beğenirsinizzz ❤️❤️❤️