රුහිරු බැදි බැමි ☑️

පණස් වෙනි කොටස

මේ වැඩ මෙච්චර අමාරුයිද අප්පා.... අප්පච්චි කොහොම කලාද මන්දා...

හොස්පිට්ල් එකේ වැඩ ආයෙත් පටන් ගෙන තාම සතිදෙකක් ඇති... ලියෝන්ට දැනටම දැනෙන්නෙ මැරිලා වගේ.......

ලොකු කාර්යමණ්ඩලයක් තමන් යටතේ පාලනය කරන එක අමාරුයි...
විශේෂෙන් ආයුර්වේද රෝහලක් වගේ කාර්යබහුල තැනක...

ලියෝන්ට ලොකු සැනසීමක් මිනිස්සු හොස්පිට්ල් එක ආයෙත් වර්ජනය නොකරපු එක....
ඉස්සර තරම් ප්‍රමාණයක් අය නැතත් අසේලගෙ නිර්දෝෂීකම ඔප්පු වුණාට පස්සෙ දැන් යම් ප්‍රමාණෙක සෙනගක් එනවා...
කොහොමත් ඉස්සර මට්ටමට විශ්වාසෙ දිනාගන්න කාලයක් යනවනෙ..... ඒ නිසා ලියෝන් ඒ ගැන වදවුණේ නෑ....

දර්ශන මාමත් වැඩේට උදව්කරනවා...
අප්පච්චිවත් ආපහු මේ දේවල් වලට යොමු කරන්න හැදුවත් එයා ඒක ප්‍රතික්ෂේප කලා....
මුළු ජීවිතකාලයක් දරුවවත් බිල්ලට දීලා හොස්පිට්ල් එකක් ගොඩනැගුව එක ගැන අසේලගෙ හිතේ තියෙන්නෙ කණගාටුව මිශ්‍ර හැගීමක්....
ලියෝන් කොච්චර එයාව සනසන්න හැදුවත් එයා විශ්‍රාම ගන්නවා කියන තීරණය වෙනස් කරේ නෑ....

කීර්ති මේඝවර්ණ හිරේ ගියායින් පස්සෙ එක එක කටකතා හුගක් පැතිරිලා ගියා.... සිනෙත්‍රටත් ඒ අපකීර්තිය යම්තරමකට විදින්න වුණත් ලියෝන් පුලුවන් තරම් සිනෙත්‍රගෙ පැත්තට චෝදනා නොවෙන මට්ටමට නඩුව පවත්වගන්න උත්සාහා කලා.......
අන්තිමට ඒක කොහොමහර් සාර්ථක වුණේ සිනෙත්‍රට මේ චෝදනා මොකුත් එල්ල නොවෙද්දි.....

මාසයකටත් වඩා ගත වෙලා යද්දි ලියෝන් සිනෙත්‍ර එක්ක කතා කරේ රාජකාරි කටයුතු වලට අදාල දේවලුයි වෛශාලිට අදාල දේවලුයි විතරයි....
ඊට වඩා සිනෙත්‍රට ළං වෙන්න එයාගෙ හිත අදිමදි කරන්නෙ ඇයි කියලා ලියෝන්වත් හරියට දන්නෙ නෑ......

ගිනි පෙනෙල්ලෙන් බැටකාපු මිනිහා කණාමැදිරි එළියටත් බයයිලු.....
ලියෝන් බයවුණා සීන් එක්ක කතා කරන්න තියා සීන් ගැන හිතන්නත්...

සමහර විට බයගුලුකමක් වෙන්න ඇති.....ඒත් සීන් ළගම ඉදලා නැතිවෙලා යද්දි එයා විදපු වේදනාව දන්නෙ එයා විතරනෙ....

ඒ නැතත් ලියෝන්ට තිබුණු ලොකුම කේන්තිය සීන් එයා හිතුවා වගේ කීර්තිට අන්ධ වෙලා නොඉදපු එක...
එයාට තිබුණා ලියෝන්ට එක වචනයක් දෙන්න...එක බලාපොරොත්තුවක් දෙන්න.....