"Sonra aramıza şehirler girecek, hiç karşılaşmayacağız. Tesadüfler bile bir araya getiremeyecek. Sonra belki birimiz öleceğiz ve diğerimiz hiç bilmeyecek..."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Jisung, sımsıkı boynuna sarılmış bir şekilde dururken Minho kalakalmıştı. Hyunjin gözlerini kırpıştırdı birkaç kez, Chan da onunla aynı şaşkınlığı yaşıyordu ki aralarında yine ilk tepkiyi veren Minho olmuş "Dostum," deyip hafifçe itmişti Jisung'u. "Geldiler mi sana?"
Mizacının bu olduğunu artık öğrenen Jisung takılmadı bile kurduğu cümleye. "Konuşabilir miyim?" dedi sonra gözlerini Hyunjin ve Chan'a çevirdi. "Konuşabilir miyim sizinle?"
"Gel." dedi Chan, eliyle salonu işaret ettiğinde Minho ona kaşlarını çatarak bakmış ama Chan kaale almadığı bakışlarla salona ilerlemişti. Elinde bir bardak su ile salona geçen Hyunjin'in gözleri masanın üstündeki günlüğü buldu.
"Hey!" diyerek boş sınıfta yere çökmüş, dizlerini kendine çekmiş bir şeyler yapan Jisung'a koştu, gülümseyerek yanına çöktü. "Ne yapıyorsun?"
Kucağındaki deri, siyah deftere gözleri gittiğinde Jisung hafif bir telaşla kapatmıştı onu. "Günlük tutuyordum da," dedi. "Yani tam günlük de sayılmaz, bazı anları not alıyorum. Çocuklar bilmesin olur mu, günlük mu tutuyorsun diye uğraşırlar benimle şimdi."
Bu hareketi tatlı bulmuştu Hyunjin. "Söylemem." deyip onu yalnız bırakacaktı ki ani bir fikirle uzanıp yanağına öpücük kondurmuş sonra da yerinden kalktığı gibi koşmaya başlamıştı.
Jisung da hemen arkasından atılmıştı tabii. "Hey, ikincisini de isterim!"
Günlüğü gördüğü ilk anı hatırladığında bu düşünceyi kısa bir süre içerisinde def etti aklından ve koltuğun kenarına oturdu. Merakla ne diyeceğini bekliyordu ki "Minho." dedi Jisung.
"Hatırlıyorum."
"Ne?"
"Seni." dedi hafif buruk bir heyecanla. "Bizi. Arkadaşlığımızı, kaçamaklarımızı." Güldü. "Bahar şenliğinde tüm okulu karıştırmamızı." Ona baktı. "Ben seni hatırlıyorum."
Çalan müzik ikisinin de kulağını doldururken ön bahçede olan tüm okulun aksine arka bahçede öpüşüyordu Hyunjin ve Jisung. Jisung'un iki dizinin üstüne oturmuş Hyunjin, ellerini onun yanaklarına atmış, sevgilisini öperken nefes nefese ayrılmışlardı.
"Dudaklarımız şişti." diye hafif bir utançla güldüğünde Jisung omuz silkti. "Boş ver." Tam kollarını beline sarmıştı ki gözleri bileğindeki saate gitti ve şokla gözlerini büyüttü Jisung.
"Minho!"
Hyunjin oflayarak onun dizinden kalktı. "Yine mi Minho? Resmen üç kişi yaşıyoruz ilişkiyi Jisung!"
Hayıflanması ile beraber Jisung ayağa kalkmış, "Minho'yu unuttum!" dedikten sonra ön tarafa koşmuştu ki birkaç adım sonra durup geri arkaya doğru koştu ve yanaklarından tuttuğu sevgilisini kendine çekip bir daha öptü. "Söz, Minho'dan ayrılacağım."
