Bad idea, right?

ΚΕΦΕΛΑΙΟ 23: ΑΝΝΑ

4 ημέρες μετά...

Ήταν η τελευταία μέρα στην Άνδρο. Η ώρα ήταν 6:30 το πρωί και ήμουν έτοιμη να ξυπνήσω τον Δημήτρη αφού είχαμε κανονίσει να πάμε στην παραλία "Συνέτι" που πλέον την αποκαλώ απλά η παραλία μας.

Καθόμουν έξω φορώντας μια μπλούζα του με τα πόδια μου πάνω στην καρέκλα και τα χέρια μου γύρω τους. Κοίταζα την ήρεμη θάλασσα, τα πουλιά στον σκούρο ουρανό με τα λιγοστά σύννεφα και ένιωθα την δροσιά που έχει κάθε ξημέρωμα η ατμόσφαιρα που σε ανατριχιάζει.

Έκανα μια αναδρομή σε αυτό το ταξίδι. Εγώ ήρθα διακοπές σε ένα νησί με τους φίλους και τελικά ερωτεύτηκα και είναι σαν να ήρθα με το αγόρι μου. Έκανα μεγάλη προσπάθεια να μην παρατάω τους φίλους μου για εκείνον και νομίζω το κατάφερα κάποιες φορές και κάποιες άλλες όχι αλλά δεν πειράζει γιατί έτσι και αλλιώς είναι και αυτοί ζευγάρια οπότε όλοι χρειαζόμασταν τον χρόνο μας.

Σκέφτομαι το πόσο πολύ με εκνεύριζε ο Δημήτρης στην αρχή. Εντάξει δεν μπορώ να το αρνηθώ μόλις τον είδα μου κόπηκε η ανάσα. Ήταν τόσο ψηλός και τόσο όμορφος και ο τρόπος που με κοιτούσε με μαγνήτιζε αλλά όταν άνοιγε το στόμα του ήθελα να του χώσω χαστούκι. Ήθελα να το κάνω πολλές φορές αλλά μετά κοιτούσα το πρόσωπο του και μαγευόμουν, με καθιστούσε ανίκανη να σκεφτώ το οτιδήποτε άλλο πέρα από το πως γίνεται να είναι αληθινός. Ακόμα και όταν πήγε να με φιλήσει ήθελα να τον χαστουκίσω, όχι επειδή δεν το ήθελα αλλά επειδή ήθελα αυτό να νομίζει εκείνος για να με κυνηγήσει λίγο περισσότερο εάν ενδιαφερόταν πραγματικά, όμως πως να μπορέσω να αντισταθώ και να σταματήσω εκείνο το τέλειο φιλί;

Τέλος πάντων δεν είχα χρόνο για άλλες σκέψεις. Ξύπνησα τον Δημήτρη και ετοιμαστήκαμε για την παραλία.
___________________

"Αύριο θα φτάσουμε νωρίς οπότε θα έρθω να σε πάρω να πάμε για φαγητό", είπε καθώς εγώ κοιτούσα έξω από το παράθυρο του αυτοκινήτου απολαμβάνοντας την διαδρομή που μου είχε κάνει εντύπωση από την προηγούμενη φορά.

"Εντάξει", πάτησα το κουμπί κλείνοντας λίγο το παράθυρο,"Που θα πάμε;", γύρισα ολόκληρο το σώμα μου προς εκείνον παρακολουθώντας τις υπέροχες γωνιές του καθώς μιλάει.

"Θα δούμε. Εσυ που θες;", ρώτησε με ένα αχνό χαμόγελο.

"Πάμε για κινεζικό και μετά για ποτό;", πρότεινα ενθουσιασμένη.

"Ωραία, για το κινεζικό δεν ξέρω που θα πάμε αλλά για ποτό έχω βρει το κατάλληλο μέρος"