Bad idea, right?

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 21: ΑΝΝΑ

Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο και αφού αφήσαμε την Πέννυ στο δωμάτιο της, πήγαμε στο δωμάτιο της Στέλλας. Η Στέλλα χτύπησε μιας και δεν είχε τα κλειδιά της. Στο τρίτο χτύπημα άνοιξε ο Νίκος.

"Τα λέμε", με αποχαιρέτησε η Στέλλα και μπήκε μέσα.

Ο Νίκος με κοίταξε με ένα σκοτεινό βλέμμα και έπειτα έκλεισε την πόρτα. Πραγματικά μόνος του ο τυπάς. Δεν ξέρω πως την έχει δει και που ζει αλλά δεν με ενδιαφέρει κιόλας.

Έχω σκεφτεί άπειρες φορές να μιλήσω στην Στέλλα αλλά πάντα κάτι με κρατάει. Θεωρώ πως ίσως να πιστέψει εκείνον αντί για εμένα και το μόνο που θα καταφέρω στο τέλος είναι να την χάσω και εκείνη να συνεχίσει με τον Νίκο.

Έπρεπε να κάνω κάτι άλλο αλλά δεν είχα βρει ακόμη τι θα ήταν αυτό.

Γυρνώντας στο δωμάτιο μου με περίμενε μια έκπληξη. Έσκυψα και πήρα το κουτί από το πάτωμα και μπήκα μέσα κοιτάζοντας αριστερά και δεξιά λες και μόλις είχα διαπράξει κάποιο έγκλημα.

Το ακούμπησα πάνω στο κρεβάτι και το άνοιξα ανυπόμονα. Ήμουν σίγουρη από που προερχόταν γιατί είχε το άρωμα του.

Μέσα βρήκα ένα γράμμα και από κάτω μαύρα εσώρουχα με ζαρτιέρες. Ήθελα ήδη να τα φορέσω μόνο και μόνο για να μου τα βγάλει εκείνη τη στιγμή.

Άνοιξα το γράμμα το οποίο έγραφε:

Σε περιμένω στο δωμάτιο
μου στις 9:00. Ελπίζω να σου αρέσουν γιατί θα ήθελα
απόψε να τα δω επάνω σου όταν
θα βγάλω το γαμημένο
σου φόρεμα.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ

Είχα 1 ώρα και 30 λεπτά για να ετοιμαστώ και για να ηρεμήσω από την σκέψη αυτού του άντρα να με περιμένει.

Έβαλα χαρούμενη μουσική καθώς ετοιμαζόμουν ενώ ταυτόχρονα φανταζόμουν αυτή την μοναδική νύχτα.

Προσπαθούσα να αποφασίσω τι φόρεμα να βάλω αφού μόλις είχα τελειώσει με το βάψιμο και τα μαλλιά μου.

Τότε χτύπησε στο μάτι μου κάτι κόκκινο στον πάτο της βαλίτσας. Το έβγαλα και κατευθείαν έγινε η επιλογή μου για απόψε. Είχα ξεχάσει ότι το είχα πάρει μαζί μου και ένιωσα αρκετά ευγνώμων που έψαξα λίγο παραπάνω αντί για να φορέσω το μπλε που είχα ως πρώτη επιλογή.

Μόλις το φόρεσα, κοιτάχτηκα στον καθρέφτη και πριν προλάβω να το επεξεργαστώ λίγο, χτύπησε το ξυπνητήρι μου. Ήταν 9:00!