Bad idea, right?

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6: ΔΗΜΗΤΡΗΣ

Ήμουν έτοιμος εδώ και 20 λεπτά περίπου.

Κάπνιζα ένα τσιγάρο στο μπαλκόνι του δωματίου, απολαμβάνοντας την θέα και περιμένοντας την Άννα να ετοιμαστεί επιτέλους.

Νομίζω πως δεν έχω ξαναδεί πιο όμορφη γυναίκα στην ζωή μου. Το σώμα της άγγιζε την τελειότητα για το γούστο μου.

Όταν το τσιγάρο μου έφτασε σχεδόν στο τέλους του, άκουσα μια φωνή από πίσω μου να λέει "Μπορείς να με βοηθήσεις λίγο;"

Γύρισα προς το μέρος της και δεν μπορούσα να συγκρατήσω το χαμόγελο μου από το πόσο όμορφη ήταν.

Κρατούσε τις ράντες του φορέματος της για να μην πέσει μιας και από ότι κατάλαβα ήταν ξεκούμπωτο.

"Γιατί χαμογελάς;", με ρώτησε τότε καθώς την πλησίαζα.

"Είσαι πολύ όμορφη", της ανακοίνωσα και είδα την έκπληξη στο βλέμμα της.

Δεν έπρεπε να το πω αυτό αλλά δεν μπορούσα να ελέγξω το στόμα μου. Πάντως ήταν η μεγαλύτερη αλήθεια που είχα ξεστομίσει ποτέ.

"Σε ευχαριστώ", είδα πως απέκτησε μια νευρικότητα ξαφνικά.

"Μπορείς να μου το κουμπώσεις;", συνέχισε και όλα όσα ένιωθα μέσα μου απέκτησαν άλλη διάσταση.

"Ναι", απάντησα μετά από λίγο αποφασιστικά.

Γύρισε στην αντίθετη κατεύθυνση.

Δεν φορούσε σουτιέν αφήνοντας όλη της την πλάτη γυμνή μπροστά μου. Έκανα ένα ακόμα βήμα μπροστά και έπιασα το φερμουάρ για να το ανεβάσω αν και μέσα μου θα ήθελα πολύ να κάνω το ακριβώς αντίθετο από αυτό.

Προσπάθησα κάποιες φορές να το ανεβάσω αλλά είχε σκαλώσει.

"Δεν ανεβαίνει, έχει σκαλώσει. Θα το κατεβάσω και θα προσπαθήσω ξανά", πριν προλάβω να κάνω το οτιδήποτε η φωνή της με σταμάτησε.

"Όχι!", φώναξε τότε.

"Γιατί;", την ρώτησα μπερδεμένος.

"Γιατί αν το κατεβάσεις θα δεις το εσώρουχο μου", μου αποκάλυψε τελικά και οι σφυγμοί μου επιταχύνθηκαν επικίνδυνα.

"Σήμερα σε είδα με μαγιό, το ίδιο είναι", της εναντιώθηκα εγώ βρίσκοντας δικαιολογίες για να μπορέσω να ξεκουμπώσω αυτό το αναθεματισμένο φόρεμα.

"Δεν είναι το ίδιο και το ξέρεις", λέει μετά από λίγη ώρα σκέψης.

"Ποια η διαφορά;", ρωτάω και αφού δεν παίρνω απάντηση παίρνω την πρωτοβουλία και κατεβάζω το φερμουάρ μόνος μου.