Bad idea, right?

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 20: ΔΗΜΗΤΡΗΣ

Ήμουν στα πρόθυρα φόνου. Κατάφερα να αντιμετωπίσω την Κατερίνα και να την ανεχτώ μέχρι να τελειώσουμε την τόσο σημαντική δουλειά για την οποία ήρθε άρον άρον.

Καθόμασταν στο μπαλκόνι έχοντας μπροστά μας το λαπτοπ και μια στοίβα με χαρτιά.

Κρατούσα το γυάλινο ποτήρι με το φραπέ και έπινα συνεχώς νευρικά υποβαλλόμενος σε αυτό το μαρτύριο. Μπορεί να ήμουν και λίγο υπερβολικός αλλά πλέον είχα πάθει κάτι πολύ παράξενο με αυτήν την κοπέλα, κάτι σαν αίσθημα αλλεργίας.

"Τέλος. Μπορείς να αποχωρήσεις από το νησί", είπα ευγνωμονόντας τον Θεό από μέσα μου που επιτέλους τελείωσε όλο αυτό.

"Δηλαδή δεν θα ήθελες να κάτσω άλλη μια μέρα μαζί σου;", ρώτησε κοιτώντας με στα μάτια.

"Όχι", της έκοψα τα φτερά και έκλεισα με δύναμη τον υπολογιστή καθώς σηκωνόμουν.

"Σοβαρά τώρα; Έχεις βρει ένα ανήλικο να περνάς την ώρα σου αλλά μόλις την βαρεθείς πάλι σε εμένα θα έρθεις", είπε σταυρώνοντας τα χέρια της.

"Κατερίνα υπήρξα πολύ μεγάλος μαλάκας και παραδέχομαι ότι δεν ήμουν και ο καλύτερος αλλά ποτέ δεν σε χρησιμοποίησα ούτε σε κορόιδεψα, ήξερες από την αρχή ποια θα ήταν η σχέση μας. Αλλά πλέον έχω αλλάξει και θέλω να κάνω κάτι σοβαρό στην ζωή μου.", εξομολογήθηκα όσο πιο ειλικρινά μπορούσα και έχοντας περάσει ένα φίλτρο στις λέξεις μου ώστε να είναι όσο λιγότερο πληγωτικές γινόταν.

"Και επέλεξες αυτήν. Σε περίμενα, περίμενα τόσο καιρό. Πίστευα ότι κάποια στιγμή θα ήσουν έτοιμος για να κάνεις κάτι σοβαρό.", τα μάτια της είχαν αρχίσει να βουρκώνουν και ήθελα ήδη να μην είμαι εκεί, "Έλεγα πως δεν πειράζει, πως έπρεπε να ανεχτώ όλα αυτά που έκανες , ότι κάποια στιγμή θα ξύπναγες και θα έβλεπες ποια σου έχει σταθεί στα πάντα και θα επέλεγες να προχωρήσεις μαζί μου, μόνο μαζί μου. Τι ηλίθια που ήμουν;", είπε και της ξέφυγε ένα δάκρυ.

"Εγώ ήμουν, όχι εσυ. Έβλεπα ότι σιγά σιγά δενόσουν συναισθηματικά μαζί μου και το άφησα να συμβεί", εναντιώθηκα στα λόγια της προκειμένου να προσπαθήσω να την κάνω να νιώσει καλύτερα.

"Εσυ ήσουν ξεκάθαρος, εγώ σε ερωτεύτηκα ενώ ήξερα πως δεν ήσουν διαθέσιμος. Εσύ έκανες ότι μου είχες πει. Συγνώμη που τον τελευταίο καιρό είχα γίνει κάπως πιεστική, ξέρω ότι σου έσπαγα τα νεύρα αλλά δεν μπορούσα να το ελέγξω."

Η Κατερίνα ήταν πολύ καλόκαρδη όσο και αν με εκνεύριζε τους τελευταίους μήνες. Με απάλλαξε από κάθε είδους κατηγορίας ρίχνοντας τα όλα σε εκείνη αλλά εγώ ξέρω ότι δεν είναι έτσι. Δεν έχει και το πιο όμορφο παρελθόν. Μου είχε εκμυστηρευτεί τα πάντα, ήταν διακριτική, με άκουγε και με βοηθούσε, με φρόντιζε, με στήριζε αλλά όσα και αν έκανε πάντα στην καρδιά μου ήταν άδεια. Ήξερα πως με είχε ερωτευτεί και παρέτεινα αυτή την σχέση μέχρι που την έβλεπα κάποιες φορές να χάνει τον ευατό της και όταν αποστασιοποιήθηκα ήταν ήδη πολύ αργά.

"Θα επιστρέψω στην εταιρία, θα δώσω στον Γιάννη το υλικό που ετοιμάσαμε και θα υποβάλλω την παραίτηση μου", είπε σκουπίζοντας τα δάκρυα της.

"Όχι, δεν είναι ανάγκη. Την χρειάζεσαι αυτή την δουλειά και μπορείς να μείνεις όσο θες", προσπάθησα να την αποτρέψω από μια για εμένα λάθος απόφαση γνωρίζοντας πόση ανάγκη είχε τα χρήματα.

"Θες το καλό μου, σωστά;", ρώτησε γερνώντας προς τα κάτω το κεφάλι της.

"Φυσικά και θέλω το καλό σου"

"Τότε άσε με να απομακρυνθώ τελείως από εσένα"

Μετά από κάποια δευτερόλεπτα σιγής έκανα κάποια βήματα μπροστά για να την αποχαιρετήσω αγκαλιάζοντας την. Εκείνη έβαλε μπροστά το δεξί της χέρι δείχνοντας μου να μην πλησιάσω άλλο.

"Άστο καλύτερο αυτό. Να προσέχεις και ελπίζω η προσπάθεια που κάνεις να επιτύχει. Καλή τύχη, λοιπόν", είπε και έφυγε.

Ήταν η τελευταία φορά που την είδα, από τότε δεν έμαθα ποτέ ξανά για εκείνη και τι απέγινε.
_______________

Είχα σκεφτεί να διοργανώσω μια πολύ όμορφη νύχτα για εμένα και για την Άννα. Είχα ήδη σκεφτεί τι θα έκανα και έμενε η υλοποίηση.

Στο κόλπο είχα βάλει και την Πέννυ περιμένοντας τηλεφώνημα της για το πότε θα γυρίσουν. Όταν έλαβα την κλήση ξεκίνησα τις απαραίτητες ενέργειες για να εκτελέσω το σχέδιο μου.

Άφησα έξω από την πόρτα του δωματίου της Άννας κάποια πράγματα και έφυγα κάνοντας τον σταυρό μου να μην τα δει κάποιος στο μικρό περιθώριο της επιστροφής τους.

Πήγα στο δωμάτιο μου και διακόσμησα τα σημεία που ήθελα. Ύστερα έκανα ένα μπάνιο,  ντύθηκα και παράγγειλα φαγητό από το εστιατόριο του ξενοδοχείου.

Όταν όλα ήταν έτοιμα, έβαλα ένα ποτήρι κόκκινο κρασί και κάθισα έξω να χαζεύω την θάλασσα και την λάμψη του νησιού κάνοντας ταυτόχρονα ένα τσιγάρο.

Έπειτα από τα σημερινά σκέφτηκα ότι θα πρέπει να έρθω πολλές φορές αντιμέτωπος με τις πράξεις του παρελθόντος. Πάντα θα πρέπει να δίνω εξηγήσεις στην Άννα για κάτι που θα έχει τελειώσει οριστικά για εμένα.

Δεν θα είναι θέμα εμπιστοσύνης απλώς πάντα κάποιος θα της λέει κάτι και εκείνη θέλοντας να μάθει για αυτό, θα με ρωτάει συνεχώς.

Ίσως σήμερα πρέπει να της ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα ώστε να μην χρειαστεί όλο αυτό το μπλέξιμο στο μέλλον.

Γιατί ήμουν σίγουρος πως θα είχαμε μέλλον. Δεν θα την άφηνα να φύγει τόσο εύκολα. Δεν θα την άφηνα να με αμφισβητήσει, να αμφισβητήσει το πόσο την θέλω. Για εμένα πέρα από εκείνη δεν υπήρχε τίποτα, δεν έβλεπα κάτι.
~~~~~~~~~~~~~~~~

Τέλος εικοστού κεφαλαίου!!! Αν σας άρεσε θα μπορούσατε να το δείξετε με την ψήφο σας και να αφήσετε ένα σχόλιο με την γνώμη σας ή κάποια ερώτηση που θα θέλατε να κάνετε για το μυθιστόρημα μέχρι στιγμής!
Σας αγαπώ>>>