PİYALE MAHALLESİ

9. Bölüm: On Altı Dakikalık Ölümler

Selaaamm 😽

Bol bol bölüm sonunda konuşacağız.

Ama mahalle sakinleri olarak aidatımızı ödemeyi unutmayıınnn (yıldıza basmak aidatınız)

Sizleri seviyorum, çiçek gibi okumalar 🥀

Sezen Aksu-Keskin Bıçak

Toprak Taşkın'dan;

Bundan aylar önce Reyhan'ı kaybettiğimi anladığımda öldüm sanmıştım. Bir daha yaşayamam, nefes alamam zannetmiştim.

Oysa ne çok yanılmıştım.

Bir rahme düşen can bir diğer canı öldürür müydü?

Reyhan küçükken hep bebeklerle oynardı. Öyle ki her oyunumuzda o anne ben baba olurduk. Zaman geçti, büyüdük Reyhan hep bebek sevdi. Komşuların yeni doğan bebeklerini, arkadaşlarının doğan çocuklarını hepsini kendi bebeğiymiş gibi severdi. Emindim ki günün birinde anne olmayı çok isterdi.

Reyhan anne olmuştu.

Reyhan hayalini kurduğu anneliğe kavuşmuştu.

Tıpkı oyunlarımızdaki gibi bir bebek vardı annesi Reyhan'dı fakat babası Toprak değildi.

Toprak Reyhansız kalmıştı.

Toprak'ın omzu genişti. Toprak'ın sırtına ne kadar yük koyarsan koy kaldırırdı.

Toprak güçlü olmalıydı.

Toprak'a ölme daha derdin bitmedi denirdi, Toprak ölmezdi.

Çünkü Toprak'ın omzu genişti ya, sanırlardı ki hiçbir dert onu öldürmezdi.

Oysa Toprak'ı Reyhan'ın ağzından çıkan bir cümle öldürmüştü.

Karnımda onun bebeği var üç aylık.

Reyhan'ın sözleriyle ellerim Reyhan'ın yanaklarından kaydı. Kollarım iki yanda sallanırken yalnızca mecazen değil fiziksel olarak da omuzlarımın çöktüğünü hissettim.

"Reyhan," diye fısıldadım. Dilim gerisine varmadı. Sağır olmak istedim. Bir an için sağır olmayı bile diledim.

Gözlerimi kapattım sakinleşmek amacıyla fakat gözümün önünde var olan şey minik bir bebekti. Göğsüm daraldı. Nefes alamadım.

Gözlerimi açtığımda gözlerimi Reyhan'ın ağlamaktan kızarmış güzel gözlerine diktim. "Tamam," diye fısıldadım kendimi inandırmak ister gibi. "Tamam." Dedim tekrar.

Bekledikçe Reyhan'ın sözleri zihnimde vuku buluyordu.

O şerefini siktiğim piç Reyhan'ı tecavüz etmişti.

Ölmek istedim.

Yirmi yedi yıllık hayatım yok olsun, öleyim istedim. Benim dokunmaya kıyamadığıma zorla dokunmuştu. Dizlerimin üstüne çöküp ağlamak istedim.

Ömrüm boyunca ilk kez güçlü durmak bu kadar imkansız, bu kadar zor geldi.

"Öldüreceğim," dedim sesimi ben bile tanıyamazken. Ölecekti. Benim Reyhan'ımı inciten bu dünya da nefes dahi alamazdı.

Reyhan'ın beni tutmasına fırsat dahi vermeden tekrar Uğur'un tuttuğu yarı baygın halde olan adamın yanına ilerlerken bir anda Ahu ağlayarak önümü kesti.

"Ne yapıyorsun?!" Dedi bağırarak. "Reyhan'a bak abi! Ne yapıyorsun?" Dediğinde yutkundum zorlukla. Duramıyordum. O hala nefes alırken duramıyordum.