16 - "yalnızlığın bitişi ve ateşin alevi"
Emir Can İğrek - Aç Bağrını🤍
Yaşamak doğru bildiğin için savaşmaktır der atalar. Her şeye rağmen, bir doğru için. Bir aşk, bir sevda için. Ergenlik çağından beri savaşmak için eğitilen bir adam başkasını bilmiyordu. Eğer bir şeyi elde etmek istiyorsan, onun için ölümü bile göze alacaktın. Oturduğu yerden zafer beklemek kendine güvenmek değil acizliğine inanmaktı. Onlar eli silah tutanlar, her şeye rağmen cephede en önde koşanlardı.
Bu zamana kadar çok yara görmüştü Yiğit, çok can yanmıştı gözlerinin önünde. Esir düşen, hain bir pusuda can veren çok arkadaşı olmuştu. Hepsinin hayalleri, duaları vardı. Belki bir gün o da onların yanına gideceğini bildiğinden olsa gerek ölümleri bir süre sonra daha sakin karşılamaya başlamıştı. Savaştıkları şey için ölür, öldürürlerdi. Onlara öğretilen bu, damarlarında akan kan da buna göreydi.
Her şeye rağmen ilk kez kendini görevleri dışında bir cephede hissediyordu Yiğit. Burada elinde silah yoktu ama ondan daha güçlü şeyler vardı. Sonuna kadar inandığı, güvenip peşinden gitmekte gözünü bile kırpmadığı sevgisi. Bir tek silah tutarken böyle cesur olurum sanıyordu Yiğit. Hatta bir gönüle iki sevda sığmaz gibi beylik laflar ettiği de çok olmuştu. Sonuçta, bir gönle iki sevda çokta güzel sığmıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Açık Yara Sineması
JugendliteraturSinirle duvara vurduğu eline bakarken benim bile canım acımıştı. Onu çok kez görmüştüm ama bugün, bambaşkaydı. İlk kez ondan, yapacaklarından korkuyordum. "Sen bu kıza ne yaşattın lan? Bu kız gözlerime bakarken korkuyor. Kaçıyor benden, gelemiyor b...