Sinirle duvara vurduğu eline bakarken benim bile canım acımıştı. Onu çok kez görmüştüm ama bugün, bambaşkaydı. İlk kez ondan, yapacaklarından korkuyordum.
"Sen bu kıza ne yaşattın lan? Bu kız gözlerime bakarken korkuyor. Kaçıyor benden, gelemiyor b...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
6- "öğrenilenler ve fark edilenler"
🤍
"Çocuklar bir durun Allah aşkına, başım döndü!"
"Hala Yusuf saçımı çekip duruyor, baksana elbiseme de ne yaptı döveceğim onu!" sinirle kardeşinin üzerine atlayan Feyza ile korku ağır basmış ve sonunda müdahale etmek için ayaklanmıştım. Yusuf bir oraya bir buraya koşuştururken benim de peşlerine takılmamla evde yaramaz çocuk sayısı üçe yükselmişti.
"Yakalayamazsın ki, bodur tavuk seni!"
"Yusuf!" Feyza'nın attığı çığlıkla birlikte Yusuf'ta kahkaha atmaya başlamıştı. Artık peşlerinde koşmaktan halsiz düştüğüm için yerimde durduğumda Feyza son hız kardeşinin üzerine atlamıştı: "Geberteceğim seni, gel buraya gel!" demesiyle ani bir gürültü ortama doldu.
Yusuf'un sırtına atlayıp ikisini de yere düşürdüğünde Feyza zaferinin tadını çıkarır gibi güldü, sonrasında ise Yusuf'un kulaklarına yapıştığında iki kardeşin yeri göğü inleten sesi ile olduğum yerde kalakaldım. Yok, bu çocuklar abimle benim kavgalarıma daha önce şahit de olmamışlardı, bu kulak numarasını nereden öğrenmişlerdi ki?
"Kulaklarım koptu ablaa, bıraksana ya!"
"Kopsun o eşek kulakların senin, kafanı da koparacağım!"
En sonunda hızlı adımlarla yanlarına gittiğimde Feyza'yı tutup Yusuf'un sırtından almaya çalıştığımda çocuğun kulaklarına öyle asılmıştı ki biraz daha çekersem Yusuf dünyaya iki uzvu eksik olarak devam edecekti. Korku dolu sesimle en son ben de bağırdım:
"Hala çok acıyor valla-" Feyza yeniden kulaklarına asıldığında çığlık attı: "Allah peygamber aşkına bırak ablaa!"
"Feyza böyle devam edersen çocuğun kulak ameliyatı masraflarını sana ödetirim bak. Kız bıraksana kardeşini!" Feyza inatla omuz silkip bırakmadığı kulaklara bir de ekleme yapmış çocuğun kafasını sağa sola sallandırarak daha da bağırmasına sebep oluyordu. Gariban Yusuf yüz üstü yerde yattığı ve ablası da sırtına çıktığı için kollarını kullanamaz haldeydi. Ben mi? İkisinin arkasına çökmüş onları ayırmaya çalışıyordum.
"Ne oluyor burada? Feyza, Yusuf!" Ortama dolan aşina olduğum sesle bağırtı anında kesilmiş, Feyza korkarak yarım saattir bırakmadığı kulakları serbest bırakmıştı. Yusuf'un ağlaması devam ederken en azından çığlıkları kesilmiş şekilde burnunu çekiyor oluşu ile benim de gözlerim dolmuştu. Yavrum benim, az daha kulaklarından oluyordu!
