Notaların Ruhu +18/ Yarı Texting

1.0

BEN GELDİİİMMM HEM DE BİR GÜN ARAYLA!! Oo alkış alkış alkış 👏 👏

Sizden ricam lütfen yorum atınız, yorumları okumak hoşuma gidiyor ve yazma isteğimi körüklüyor istemsizce karşı tarafta biri bekliyor ve benimle bu hikayeyi yaşıyor diyebiliyorum

İyi okumalar bebeklerimmm

Armin: Ne olur engel yemediğimi söyle. 12.01

Armin: Şükürler olsun ki mesaj çift tik oldu, hâlâ daha küfür yemediğim de düşünülürse dünkü densizliklerimi bağışlama kararı aldın. 12.22

Armin: Bunun için sana minnettarım. 12.23

Armin: Söz veriyorum bir daha aptal saptal mesajlar atmayacağım. 15.40

Armin: İyi akşamlar. 17.45

Armin: Nasılsın? 19.57

Armin: Elenor, iyi misin? 20.05

Armin: Endişeleniyorum, başına bir şey mi geldi? 20.22

Armin: Elenor, ikizleri ve Giray'ı arayacağım. Gelip sana baksınlar. 20.45

Üstten düşen mesajları tek tek okuduktan sonra derin bir iç çekerek yattığım yatağa daha çok gömülmüştüm.

Ağlamaktan acıyan gözlerime az önce buzluktan çıkardığım soğuk metal kaşığı gözlerime bastırmış "Ağlama salak kız." diyerek kendimi azarlamıştım.

Armin'in mesajından sonra çok geçmeden kapım çalmış onun geldiğine emin olduğum için ayağa kalkmıştım.

Ardından yavaşça kapıya doğru ilerlemiş kapıya bir kez daha vurulduğunda derin bir nefes almıştım.

Kapıyı açmayacaktım, dağılmış gözüktüğümün farkındaydım ve bunu Armin'in görmesini istemiyordum.

Kapının önüne geldiğimde sesimin bozuk çıkmaması için boğazımı temizlemiş ardından "Kim o?" demiştim.

"Elenor, ben Giray. İyi misin?" diyerek tahminimi doğruladığında kapıyı açarsam ağlamış yüzümü göreceği için sadece iyiyim diyerek kestirip atmış ardından konuşmaya devam etmiştim.

"Bir sorun mu vardı?"

"Yok, bir sorun yok. Sadece merak ettim, seni dünden beri hiç görmedim." dediğinde hafifçe gülümsemiş ardından o görmese de omuz silkmiştim.

"Önemli bir şey yok Giray, ben iyiyim. Daha sonra konuşalım, olur mu? Yorgunum."

"Olur ama ben sana bir şey getirmiştim. Kapıyı açabilir misin?"

Bana ne getirmişti ki? Kapıyı açarsam şişmiş gözlerim çok belli olacaktı ve ben o Armin dahi olsa, tuhaf bir şekilde tüm hareketlerimi anlıyor dahi olsa bunu görmesini ve bilmesini istemiyordum.

"Giray daha sonra-"

"Lütfen." demesiyle derin bir nefes almış birbirine girmiş saçlarımı toplayarak dağınık görüntüyü bozmuştum.

Ardından derin bir nefes aldığımda kapıyı açmış tam göz hizamda göğsü olduğu için başımı hafifçe kaldıracağım an buna gerek kalmadan eğilmiş ve kızıl puslu gri gözleri benim yeşil ağlamaktan kızarmış gözlerime değmişti.

"Nasılsın?" dediğinde ona karşı istemsizce hırçın olup kalbini kırmak istemiştim. Görmüştü işte nasıl olduğumu, anlamıştı neden soruyordu?

Kaşlarımı çatacağım sırada elindeki tenceresini bana uzatarak konuşmaya devam etmişti. "Bunu soruyorum çünkü moralinin bozuk olduğu her an bundan sonra dibinde biteceğim, sen beni çok güzel iyileştirdin. Benimle gerçekten içinden gelerek ilgilendin ve sıra ben de."