Akyazı'da sırlar, hiçbir zaman sır olarak kalmaz.
*
18 yaşındaki Mira Altınok ikiz kardeşinin aksine kural tanımaz, asi bir kızdır. Yaşadığı bir hayal kırıklığı sonucu doğup büyüdüğü Akyazı kasabasını terk etmek zorunda kalmıştır. Yaklaşık bir yıl s...
İyi okumalar aşklarım. Bu bölüm çok eğleneceğiz çok. Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın!
Whatsapp kanalımı instagram (dilara.keskin) öne çıkanlarıma ekledim. Ayrıca kanal arama kısmına "Tavuk Dürüm" yazınca da kanala ulaşabiliyormuşsunuz aşklarım bilginize 💖
Bu arada Kayıp Yansıma ile ilgili çalışmalarınız varsa d.alenakeskin@gmail.com adresine gönderebilirsiniz. Bölümlerde yer vermeye çalışacağım. <3
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BÖLÜM ÜÇ
🎵 Iron Maiden - Fear ofthe Dark 🎵 🎵 Mustafa Sandal - Aya Benzer 🎵
Lina Altınok...
7 Mart 2022, Yaklaşık Üç Ay Önce...
Odamda pembe parlatıcımı dudaklarıma sürerken alt kattan annem, "Lina!" diye bağırdı. "Baban gelecek birazdan!"
"Geliyorum!"
Parlatıcımı daha sonra tazelemek için çantama attıktan sonra maskaraya uzandım. Okulda makyaj yapmamız hoş karşılanmıyordu ama son sınıf olduğumuz için artık bize pek karışmıyorlardı. Hem karışsalar bile, kıvrımdan uzak kirpiklerimle evden çıkmam söz konusu bile olamazdı.
Makyajımı tamamladıktan sonra ayaklanıp parmaklarımla saçımı taradım. Böylece yaklaşık yarım saat önce yaptığım maşalı saçlarıma doğal bir görünüm kazandırmıştım. Saç parfümümü de sıktıktan sonra tamamen hazırdım.
Alt kata indiğimde babam çoktan gelmişti. Annem, "Kahvaltıyı kaçırdın," diye azarladı beni. "Baban geldi bile ama ben sana bir sandviç-"
"Hayır hayır," dedim hemen. "Yeni bir diyet uyguluyorum. İlk öğünüm 12'de."
Annem suratını buruşturup beni baştan ayağa süzdü. Ona göre fazla zayıftım, kilo vermeye çalışmak yerine kilo almalıydım ama aynaya baktığımda göbeğimdeki o küçük çıkıntı o kadar sinirimi bozuyordu ki yalnızca oraya odaklanmadan edemiyordum. Sanki dünyanın en çirkin bedeni bana aitmiş gibi hissediyordum.
"Hepsi senin suçun." Annem aniden babama döndü.
Portakal suyunu dudaklarına götürmek üzere olan babam, hayretle anneme baktı. "Neymiş benim suçum olan?"
"Bu kızın kafasız olması tabii." Bir yandan da sofrayı topluyordu. "Ne kadar aptal genin varsa hepsini vermişsin."
"Pardon." Babam gözlerini kıstı. "O genlerin senden gelmediği ne malum?"
Annem saçını savurup kendinden emin bir şekilde gülümsedi. "Bende öyle bir gen yok, tatlım."
"Behiye," dedi babam. Dudaklarında haylaz bir gülümseme vardı. "Eğer sende biraz akıl olsa beni boşamazdın."
