Akyazı'da sırlar, hiçbir zaman sır olarak kalmaz.
*
18 yaşındaki Mira Altınok ikiz kardeşinin aksine kural tanımaz, asi bir kızdır. Yaşadığı bir hayal kırıklığı sonucu doğup büyüdüğü Akyazı kasabasını terk etmek zorunda kalmıştır. Yaklaşık bir yıl s...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Poyraz Özkılıç ...
28 Haziran 2022, Günümüz
Mira evimin bahçesinde oturmuş bir bana bir baygın hâlde yerde yatan Egemen'e bakarken aklından geçen yüzlerce düşünce gözlerine yansımıştı: hayal kırıklığı, şaşkınlık, inkâr, öfke... İstemesem de onu anlayabiliyordum. Egemen ve Lina'yı öğrendiğimde benim de hissettiğim şeylerdi bunlar.
"Ama," diye mırıldandı Mira. Benden çok kendiyle konuşuyor gibiydi. "Lina bana her şeyini anlatırdı."
Omuz silktim. "Egemen de bana her şeyini anlatırdı ama görünüşe bakılırsa bir istisna yapmaya karar vermişler."
Eliyle gözyaşlarını sildi. Kendini toparlamaya çalıştığını görebiliyordum ama yaşananlar o kadar tazeydi ki hemen sindirmesi mümkün değildi. Yavaşça yerden kalkarken, "Ne zamandır birliktelermiş?" diye sordu.
"Çok uzun değil, onlar için de yeni bir şey sayılırmış."
Egemen'in bir kolunun altına girerken Mira bana doğru yaklaştı. Bir yandan Egemen'e sanki onu hayatında ilk kez görüyormuş gibi ilgiyle bakıyordu.
"Seviyor muydu kardeşimi?"
Bitap hâldeki kardeşime baktım. Günlerdir yemiyor, içmiyor, uyumuyordu. "Bence bunun cevabını zaten biliyorsun."
Titrek bir nefes aldı, gözleri yeniden dolu dolu olmuştu. "Güzel," diye mırıldandı titrek bir sesle. "O zaman Lina'yı mutlu etmiştir, şeyden önce yani..."
Başımı hafifçe salladım. Mira'yla ayrıldığımızdan beri istediğim tek şey buydu: onu gözyaşları içinde görmek. Bugünse bunca zamandır arzu ettiğim gibi onu çaresiz ve bitap hâlde görmüştüm.
Mira'dan geriye çorak bir arazi kalmıştı.
Sevinmem gerekirdi.
Ama ben o topraklarda bir çiçek büyütmek istiyordum.
Mira aniden kıkırdamaya başlayınca zihnimdeki düşünceler bir toz bulutu gibi dağıldı. Mira'nın gülüşleri kuvvetlenince kaşlarım çatıldı, kendini kaybetmesinden korkarak ona baktım.
"Bunu benden sakladığına inanamıyorum," dedi başını iki yana sallarken. "Uyandığında bunu Lina'ya soracağım." Gülümsemesi yavaşça soldu. "Uyandığında..." Gözyaşları yeniden bastırıyordu. "Lina uyanacak mı, Poyraz?"
Mira aniden diz çöktüğünde öne atıldım ama tam o an Tuna'yı koşarak içeri girerken gördüm. Bir yandan da, "Mira!" diye seslendi. Onu Emir, onlarıysa Irmak ve Sevim takip ediyordu.
